اهلبیت (ع) در همه زمینهها سرمشق و الگوی عالی جاویدان و جهانیاند. از اینرو باید از رفتار و گفتار آنان آگاهی یافت و از آن بهره برد. آنان همواره در خدمت به جامعه و کمک به همنوعان پیشگام بودهاند. امام زینالعابدین (ع) در خدمات اجتماعی به شکلهای گوناگون اسوه برتر و نمونه راهنما و راهگشا بوده، هستند و خواهند بود. در سیره امام سجاد (ع) درباره راهسازی و اصلاح طریق نکتههای روشنگری وجود دارد. ابواسامه گفته است امام صادق (ع) فرمودند: «لقد کان علىبنالحسین یمر على المدرة فى وسط الطریق، فینزل عن دابته حتى ینحیها بیده عن الطریق؛ هرگاه امام سجاد (ع) در میان راه و جاده به کلوخ یا سنگ، زمین گلی یا مانعی برمیخورد، از چهارپای خویش پیاده میشد و آن را با دست خود از سر راه برمیداشت و طریق را اصلاح میکرد.»
همین سیره امام (ع) از ابوعبدا... نیشابوری که از اصحاب امام زینالعابدین (ع) بوده و در مدینه با امام (ع) ارتباط داشته و رفتار امام (ع) را مشاهده نموده، گزارش شده است. خدمترسانی به مردم و تلاش در راه رفع مشکلات آنان و گرهگشایی از امور افراد و تأمین نیازهای آنان و راهسازی و بازسازی راهها و رفع موانع جادهها از ارزشهای اجتماعی و کارهای بافضیلت است که خداوند آن را دوست دارد. سیره اهلبیت (ع) برای همگان حجت و راهنماست. سبک برخورد آنان با مانعها در جادهها نیز آموزنده روشهای ارزشمند مشکلزدایی و خدمت به جامعه است. احداث و ایجاد جاده یا اصلاح طریق و راه رفتوآمد مردم از کارهای خداپسندانه است. امام چهارم (ع) در سفرهای درونشهری و برونشهری هرجا در راهها مشکلی میدیدند، از مرکب پیاده میشدند و آن مشکل را برطرف میکردند. امام (ع) اگر در خیابان و راهی که میرفتند و جادهای که از آن میگذشتند، مانعی مشاهده میکردند، مرکب خویش را نگه میداشتند و از آن پایین میآمدند و مانع را از سر راه برمیداشتند. اگر زمین خیس و سراسر گِل بود، تلاش میکردند عابران به زحمت نیفتند. اگر سنگ و کلوخ در وسط کوچه و خیابان بود، از آن ساده و بیخیال نمیگذشتند و حتما از مرکب پیاده میشدند و سنگ و کلوخها را از سر راه برمیداشتند و به بیرون راه و جاده انتقال میدادند.
پیروان اهلبیت (ع) نهتنها باید از پرت کردن زباله در راه و سنگاندازیها پرهیز کنند، بلکه باید اگر مانعی سر راه دیدند، خودرو را نگه دارند و جاده را پاک و امن کنند و از به زحمت افتادن دیگران جلوگیری نمایند. همکاری و همیاری با راهداری و دلسوزی برای مردم در راهها و جادهها یک فضیلت اخلاقی و ارزشی اجتماعی است. در این حدیث سیره امام چهارم (ع) توسط امام ششم (ع) بیان شده است. این نشاندهنده ارزش کار عمران راهها در منطق اهلبیت (ع) است. بیتردید این رفتار امام معصوم (ع) یک شیوه از خدمتگزاری به مردم را آموزش میدهد و ارزش خدمات اجتماعی را آشکار میسازد.