هدی جاودانی | شهرآرانیوز؛ اتحادیه اروپا امسال، در مواجهه با چین، دچار سردرگمی شده است. ابتدای سال، دو طرف امیدوار بودند که در نشستی به میزبانی آنگلا مرکل در آلمان، به همکاریهای اقتصادی و راهبردی خود رسمیت ببخشند و پیشرفتی چشمگیر در روابط چین و اتحادیه اروپا را به ثبت برسانند، اما همهگیری ویروس، تمامی معادلهها را برهم زده است.
بسیاری از تحلیلگران بر این عقیدهاند که روابط چین و اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۰ نسبتا فاجعهآمیز بوده است. مسئله فقط به سوءمدیریت چین در بحران همهگیری جهانی ویروس کرونا درون مرزهای خود که به سردی روابط میان طرفین انجامید، مربوط نمیشود؛ به گزارش منبعی ناشناس از اتحادیه اروپا، سیاستمداران ارشد اروپا حالا وادار شدهاند تا «بهدقت درباره این مسئله تأمل کنند که چین قصد دارد چه نقش ژئوپولتیکی را در آینده ایفا کند؟»
طبق اظهارات این منبع، اتحادیه اروپا بر این باور است که چین، در میانه درگیری دنیا با ویروس کرونا، درصدد سرعت بخشیدن به دستیابی به قدرت است و تحمیل قانون امنیت جدید به هنگکنگ و تحریکات بینالمللی ازسوی این کشور، گواهی بر این ادعاست. نگرانیها بر سر رویکرد چین و اینکه تا چه اندازه شریک معتمدی است، فقط به بروکسل ختم نمیشود و تمامی کشورهای عضو اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۰ به این نتیجه رسیدهاند که رفتار چین ناخوشایند است.
یک دیپلمات اروپایی میگوید که در نگاه اتحادیه اروپا، «چین به مشارکت عادلانه با اتحادیه اروپا علاقه چندانی ندارد و بیشتر بهدنبال این است که دموکراسی غربی را با نظام سیاسی خود جایگزین کند و اقتصاد کشورهای اروپایی را از درون ببلعد.» ازطرفی، پکن اتحادیه اروپا را در مقایسه با آمریکای متهاجم، وزنه تعادلی میبیند که به چین وابستگی بسیاری دارد. در مقاله روز چهارشنبه گلوبالتایمز، روزنامهای که به ارتباط با ارتش چین نسبت داده میشود، شین هوآ، تحلیلگر مسائل اروپا، اعلام کرده است که «چین و اروپا بهمنظور حفظ مراتب قدرت و انسجام در منطقه، به پشتیبانی از یکدیگر نیاز دارند.»
البته اتحادیه اروپا نیز از کمبودهای حکومت چین آگاهی دارد. بروکسل سال ۲۰۱۹ با انتشار مقالهای در توصیف چین، این کشور را همزمان «شریکی راهبردی» و «رقیبی سیستماتیک» خطاب کرد؛ به این معنا که اگر اتحادیه اروپا بخواهد پیوندی منسجم و رسمی با چین پیدا کند، باید مانند یک بندباز، از بین این دو ویژگی چالشبرانگیزِ چین، با احتیاط عبور کند.
اتحادیه اروپا متوجه شده است که با برخورد خصمانه آمریکا با چین که روزبهروز بر شدت آن افزوده میشود، جای خالی یک ابرقدرت حس میشود تا با کاربست نوعی راهبرد بر چین، اعمال نفوذ کند. راهبردی که دستیابی به آن، رفتهرفته برای اتحادیه اروپا دور از دسترس به نظر میآید و اگر اتحادیه اروپا راهی برای برقراری تعادل میان آمریکا و چین پیدا نکند، طولی نمیکشد که باید به طرفداری همپیمان دیرینه خود، آمریکا تن دهد.