شبنم کرمی | شهرآرانیوز - هر زمان سخن از جشنواره و مسابقه و داوری به میان میآید، بیشک ذهنمان به سوی بزرگسالانی باتجربه کشیده میشود که با چهرهای جدّی در حالی که چانهشان را به مشتشان تکیه دادهاند، متفکّرانه در حال بررسی آثار شرکتکنندگان هستند، امّا با برپایی دومین جشنوارهی سراسری عکس «حرکت انسانی» که از سوی بنیاد نیکوکاری حرکت انسانی با موضوع «تأثیر فقر و توزیع ناعادلانهی ثروت بر جامعه، آموزش و فرهنگ، کودکان و محیطزیست» بدون محدودیّت سنّی برگزار شد، روی دیگری از تعریف داوری به نمایش درآمد. جشنوارهی امسال یک تفاوت اساسی با جشنوارهی سال پیش داشت. در این دوره، یک گروه عکّاس کودک و نوجوان از نگاه خودشان عکسهای بزرگترها را داوری و برترینها را انتخاب کردند.
بچّهها را در کنار خود داشته باشیم
مدیر اجرایی و هنری جشنوارهی «حرکت انسانی» میگوید: «همانطور که ما بزرگترها با مشکلات جامعه سروکار داریم، کودکان و نوجوانان هم با این مسائل در ارتباط هستند؛ بنابراین وقتی قصد داریم گرهی از مشکلات مردم باز کنیم، بهترین راه این است که کودکان و نوجوانان را هم در کنار خود داشته باشیم.» ابراهیم بهرامی میافزاید: «بنیاد نیکوکاری «حرکت انسانی» در نگاهی انساندوستانه، به دنبال ریشهکنی فقر در دنیاست. با این هدف، از طریق عکس و تصویر، میخواهیم جهان را با عواقب هر نوع فقر فرهنگی و اقتصادی آشنا کنیم. به همین سبب، به دنبال فراخوان، بیش از ۳۰۰۰ عکس در ۲ بخش تلفنهمراه و دوربین به دبیرخانه فرستاده شد که به انتخاب هیئت داوران شامل فرامرز عامل بردبار، مهتاب کرامتی، افشین شاهرودی، نوشین وفادار و حمیدرضا گیلانیفر، ۷۰ عکس به بخش پایانی راه یافت.» وی ادامه میدهد: «در نهایت، از میان این آثار، ۵ داور کودک و نوجوان ۳ اثر را انتخاب میکنند. به ۲ اثر اول و دوم جایزه تعلق میگیرد و اثر سوم شایسته تقدیر خواهد بود.»
بچّهها با دل پاکشان نظر دهند
مدیرعامل بنیاد «حرکت انسانی» و دبیر این جشنواره در ادامه میگوید: «سال پیش جشنواره در قالب نمایشگاه برگزار شد، امّا امسال به دلیل شیوع کرونا این کار ممکن نبود. همهی هدف ما از این کار فرهنگی این است که عکسها با نشان دادن جلوههای نابرابری در جامعه، مردم را آگاه کنند و آنها را در کنار هم قرار دهند.»
سرمایهگذاری روی نسل آینده
نوشین وفادار، عکاس باسابقه و عضو هیئت داوران، به «کولهپشتی» میگوید: «اینکه بنیاد بچّهها را وارد گود کرده تا خلّاقیّتشان شکوفا شود و در واقع روی نسل آینده سرمایهگذاری کرده است کار بسیار پسندیدهای است. ضمن اینکه بچّهها را در داوری خیلی بهتر از آنچه فکر میکردم دیدم. البتّه نباید فراموش کنیم وقتی کودکان را وارد کار داوری میکنیم، هدفمان فقط جشنواره نیست بلکه بیشتر میخواهیم آنها را با جامعهی واقعی پیوند دهیم. همچنین این بچّهها از این پس نقش سفیر را بهعهده دارند و تجربه و ایدههای خودشان از این جشنواره را به سایر کودکان منتقل میکنند.
با داوری کارهای بزرگترها ایده میگیریم و تجربه به دست میآوریم
نگار پیشقدم یکی از داوران این جشنواره است که ۱۲ سال دارد. او میگوید از تابستان سال پیش با هدف نمایش احساسش از لحظات مختلف، به عکّاسی رو آورده است. نگار که بهجز عکّاسی در زمینهی نقّاشی و ورزش هم بسیار فعّال است، معتقد است بچّهها با داوری کارهای بزرگترها ایده میگیرند و تجربه به دست میآورند.
او ادامه میدهد: «از آنجا که دراینباره تجربهای نداشتم، ابتدا دربارهی موضوع کمی تحقیق کردم. امیدوارم توانسته باشم بهخوبی داوری کنم.»
فقط یک درصد ثروتتان کافی است!
شایان خزاعیمقدّم دیگر داور یازده ساله این مسابقه است. او از هشتسالگی عکّاسی با موبایل را تجربه کرده است و به پیشنهاد خانم معلّمشان، ابتدا در مسابقهی عکّاسی مدرسه حاضر شده و سپس به عنوان داور به بنیاد معرّفی شده است. در رشتههای ورزشی دو، والیبال و فوتبال هم حرفی برای گفتن دارد. شایان میگوید: «هروقت از کنار نیازمندان رد میشوم. آرزو میکنم همهی ثروتمندان دنیا یک درصد درآمد خود را برای کمک به فقیران صرف کنند تا دیگر فقیری در دنیا باقی نماند.»
بچّهها از واقعیّتهای جامعه دور نمانند!
یوسف عبّاسی هم ۱۱ سال دارد و داور این جشنواره است. از آنجا که به نقّاشی و هنر و نویسندگی علاقهمند بوده و موفّق به کسب رتبههای مختلف در جشنوارههای متفاوت در این زمینهها شده، به عکّاسی هم گرایش پیدا کرده است. او معتقد است شرکت در چنین برنامههایی تأثیر بسیاری بر رشد فکری بچّهها دارد، زیرا اگر بچّهها را از واقعیّتهای جامعه دور نگه دارند، ناآگاه میمانند و در آینده هم نمیتوانند کمکی به دیگران بکنند.
یوسف قصد دارد مهارتهای عکّاسی خود را تا سطح داوری حرفهای بالا ببرد.خوشحالم که توانستم قدمی در راه برابری بردارم.محمدصدرا انصاری، دیگر داور یازدهساله این مسابقه، میگوید: «از چهارسالگی با تلفن همراه مادرم و از ۹ سالگی با گوشی خودم عکّاسی میکردم. هشتساله بودم که مادرم عکّاس شد و من ضمن گذراندن دورهی حرفهای عکّاسی نزد خانم وفادار، با دوربین مادرم عکّاسی میکردم.» او ادامه میدهد: «داوری به عنوان اوّلین تجربهام کار سختی بود، امّا نه آنقدر که نشود انجامش داد. به هر حال، از نظر من، برنامهی خوبی بود و خوشحالم که توانستم با همین کار کوچک، قدمی در راه برابری بردارم.»
داوری تجربهی بسیار خوبی بود
و در آخر، پریا میرشاهی که کلاس هشتم و از داوران جشنوارهی «حرکت انسانی» است در گفتگو با «کولهپشتی» میگوید: «از چهارسالگی، زیر نظر استاد وفادار، عکّاسی را یاد گرفتهام. عکّاسی را دوست دارم، زیرا با این هنر، میتوان لحظات را با سرعت ثبت کرد، کاری که با نقّاشی و هیچ هنر دیگری نمیتوان انجام داد.»
او که در نقّاشی، عکّاسی و ریاضی صاحب عنوانهای ملّی و بینالمللی است و ویلن هم مینوازد میافزاید: «از آنجا که موضوع داوری را پیشتر به ما گفته بودند، دربارهی فقر پژوهشهایی کردم. دوست دارم همهی کودکان به اندازهی خودم برخوردار باشند.»
پریا دربارهی داوری خود در این مسابقه نیز میگوید: «به نظرم از آنجا که داوری برمبنای احساسات کودکانه انجام شد، اشکالاتی هم داشت و شاید بسیاری از تکنیکهای مدّ نظر بزرگترها را ندیده باشم، امّا تجربهی بسیار خوبی بود که امیدوارم تکرار شود.»
نشانی سایت و صفحهی اینستاگرام بنیاد نیکوکاری بینالمللی «حرکت انسانی» را به خاطر بسپارید:
www.harkatensani.org
harkatensani@