روایت یک گلخانه خاص در آپارتمان
گزارش این شماره ما قابل توجه آن‌هایی است که می‌گویند عاشق گل و گیاه هستند، اما در آپارتمانشان فضایی برای پرورش گل ندارند.
علی عدالتیان | شهرآرانیوز؛ گزارش این شماره ما قابل توجه آن‌هایی است که می‌گویند عاشق گل و گیاه هستند، اما در آپارتمانشان فضایی برای پرورش گل ندارند و با تفکرات مشابه آن خودشان را از داشتن گیاهان متنوع در اطرافشان محروم کرده و همیشه حسرت آن‌هایی را می‌خورند که فضایی برای رشد گل‌های آپارتمانی دارند. «محمدصادق رضاپور»، یکی از علاقه‌مندان پرورش گل و گیاه ساکن آپارتمانی در بهشتی ۲ است. شغل اصلی‌اش ارتباطی با گل و گیاه ندارد، اما علاقه‌اش به گل‌های آپارتمانی سبب شد، تا بالکن ۱۲ متری‌اش را به گلخانه‌ای کوچک تبدیل کند و فضای آپارتمانش را با گیاهان سبز جان دهد. او می‌گوید: «وجود گلدان در منزل می‌تواند از لحاظ روحی به ساکنان آرامش داده و موجب شادی و نشاط شود. نگاه کردن به گل و گیاه شما را سرشار از انرژی، سرزندگی و شادابی می‌کند.»
رضاپور با اشاره به سیستم تصفیه هوا توسط درختان توضیح می‌دهد: «وجود گل در محیط‌های بسته بی‌شباهت به درختان در فضای باز نیست، گل‌ها باعث تصفیه هوا و آزاد شدن اکسیژن می‌شوند.»
او که چهل بهار از زندگی‌اش گذشته، مدت ۴ سال است که پرورش گل و گیاه را به این شکل تجربه می‌کند. این شهروند ساکن محله بهشتی می‌گوید: «همان‌طور که می‌دانید زندگی شهری به سمت و سویی رفته که بیشتر ما محروم از فضای سبز هستیم و نمی‌توانیم هر روز به تفرجگاه‌ها و بوستان‌ها برویم و ساعتی را در آنجا سپری کنیم.
در حقیقت فضایی می‌خواستم که خودم و خانواده ام از آن لذت ببریم و ساعتی در آنجا بدون هیچ دغدغه‌ای بنشینیم، چه چیزی آرام‌بخش‌تر از فضای سبز. ابتدا به ذهنم رسید در بالکن ۱۲ متری خانه، گلخانه کوچکی درست کنم، تا از فضای سبز آن لذت ببریم. برای خرید گل اتفاقی با گل‌فروش جوان و منصفی در محدوده میدان شهدا آشنا شدم، دو سه باری از او گل خریدم، وقتی شنید چه فضایی دارم حواسش بود در انتخاب گل‌ها کمکم کند. گاهی اتفاق می‌افتاد من گلی را انتخاب می‌کردم که به نظرم مناسب می‌آمد، اما او پیشنهاد می‌داد با توجه به شرایطی که دارم بهتر است گل دیگری بردارم.»
هر چه زمان می‌گذرد علاقه رضاپور به گل‌ها بیشتر می‌شود. کمکم فضای بالکنش به گلخانه‌ای بزرگ تبدیل می‌شود که دیگر فضایی برای گل‌ها ندارد، برای همین به این فکر می‌افتاد که فضایش را بزرگ‌تر کند. با همان گل‌فروش مشورت کرده و از او راهنمایی می‌گیرد: «یک روز به او گفتم روی پشت بام خانه فضای ۱۰۰ متری دارم که می‌توانم در آنجا گلخانه‌ای راه‌اندازی کنم، اگر ممکن است بیایید نگاهی به آن بیندازید و مرا راهنمایی کنید. او هم استقبال کرد و با کمکش سازه‌ها را ساختم و تعدادی گلدان از او خریدم و گلخانه‌ام را راه‌اندازی کردم، سال ۱۳۹۵ شاید حدود ۳۰ گلدان از او گرفتم، اما امروز اگر اشتباه نکنم حدود ۱۵۰۰ گلدان دارم که تمامشان را خودم تکثیر کرده‌ام.»
در آن فضای بسته به هر سمت که نگاه می‌کردم رنگ سبزی را می‌دیدم که جلوه خاص خودش را داشت، یاد کلام امام علی (ع) در حکمت ۴۰۰ نهج‌البلاغه افتادم، «نگاه کردن به سبزه، موجب شادابی است.» حسی که در آنجا داشتم وصف‌شدنی نیست، از معدود گزارش‌هایی بود که گذر زمان را احساس نکردم و دوست داشتم زمان به کندی بگذرد، هوای مطبوع و گیاهان سرسبز اطراف فضایی شبیه طبیعت بکر و باز را به همراه داشت و آرام‌بخش‌تر از هر داروی آرام‌بخشی بود.
رضاپور با اشتیاق تمام به گل‌هایش اشاره می‌کند و می‌گوید: «گل سانسوریا گیاه باارزش و زیبایی است که هوا را تسویه می‌کند برخی از مردم به آن شمشیری هم می‌گویند، این گل دو نژاد ابلق و ساده دارد.»
پتوس‌ها بر روی در و دیوار گلخانه آویز شده‌اند و زیبایی خاص خودشان را دارند، برگ گل‌های پرپینی نیز مانند نگین‌های سبز و کوچک به شاخه‌هایشان وصل هستند و در این فضا خودنمایی می‌کنند. او می‌گوید: «ابتدا از این گلدان ۵ عدد گرفته بودم که اکنون بیش از ۳۰۰ گلدان شده‌اند و تمام آن‌ها را خودم تکثیر کرده‌ام. اینکه می‌گویم گل‌فروشی که از او گل خریداری کردم منصف و عاشق کارش بود، به‌خاطر این است که صادقانه فوت و فن کوزه‌گری‌اش را به من آموخت. او علاوه بر نحوه نگهداری گل‌ها، روش تکثیر آن‌ها را به درستی به من یاد داد. حالا همان‌طور که می‌بینید این گلخانه پر از گل شده است، گاهی به دوستان و آشنایانی که می‌آیند گلدان به یادگار می‌دهم و نحوه نگهداری و تکثیرش را هم آموزش می‌دهم. در واقع احساس من به این گل‌ها مانند حس یک پدر به فرزندش است، شاید به این دلیل است که از ابتدا خودم آن‌ها را تکثیر کرده‌ام.»
وقتی از او می‌پرسیم این گلخانه به اقتصاد خانواده‌ات هم کمک می‌کند، دست نوازشی بر برگ‌های گل یوکایش می‌کشد و با خنده پاسخ می‌دهد: «مگر کسی فرزندانش را می‌فروشد، این گل‌ها برایم عزیز هستند و دوستشان دارم. هر وقت از کار روزانه خلقم تنگ می‌شود به اینجا می‌آیم تا آرام شوم، در اینجا سرگرم رسیدگی به گل‌ها می‌شوم تا به خودم می‌آیم می‌بینم شب از نیمه گذشته و من گذر زمان را احساس نکرده‌ام. به نظر شما چه داروی آرام‌بخشی بهتر از این می‌توان استفاده کرد.»
رضاپور از تمام سبک‌ها برای پرورش گل‌هایش استفاده می‌کند. از پخش موسیقی‌های ملایم گرفته تا صوت قرآن، او در این باره توضیح می‌دهد: «این‌ها موجود زنده‌اند، آن‌قدر انرژی مثبت و حال خوبی را برای آدم ایجاد می‌کنند که گاهی به پسرم می‌گویم این گل‌ها از برخی آدم‌ها بنده‌تر هستند، شاید باورش برای برخی مردم سخت باشد و تصور کنند اغراق می‌کنم، اما من تجربه‌اش را داشته‌ام که پخش صوت قرآن موجب افزایش رشد گل‌ها می‌شود.»
او ادامه می‌دهد: «داشتن گل به‌جز ایجاد فضای سبز و روحیه نشاط‌آور سبب می‌شود فرصت فکر کردن به مسائل بیهوده را نداشته باشید. به‌طور مثال در تابستان متوجه شدم گرمای هوا موجب پژمرده شدن گل‌هایم شده است، برایشان کولر گذاشتم، اما با سیستمی متفاوت که دمای هوا را ثابت و خنک نگه دارد و هوا مرطوب باشد. آبیاری هم به‌صورت قطره‌ای انجام می‌شود که صفر تا صدش را خودم انجام داده‌ام.»
رضاپور می‌گوید که در این میان آزمون و خطا‌های بسیاری داشته تا توانسته به این مرحله برسد.
این هم‌محله‌ای خوش‌ذوق تذکر می‌دهد: «به این فکر نکنید که حتما باید مثل من فضایی اختصاصی داشته باشید، خوبی گل‌ها تنوعشان است که متناسب با هر دما و نوری گل وجود دارد و می‌توان استفاده کرد. شما می‌توانید از گل‌فروشی که خرید می‌کنید مشورت بگیرید.»، اما مهم‌ترین نکته‌ای که او درباره‌اش سخن می‌گوید؛ احساس گل‌هاست. رضاپور یادآور می‌شود: «اگر اهل گل و گیاه باشید حتما می‌دانید احساس گل‌ها لطیف‌تر از ماست، برخی از گل‌ها با اندک چیزی قهر می‌کنند و پژمرده می‌شوند، ارتباط با گل‌ها به ما می‌آموزد چگونه با طبیعت رفتار کنیم و مراقبشان باشیم.»
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
