چاپ روزنامه در دنیایی که همه‌چیز دستی انجام می‌شد

عاطفه همایونی | شهرآرانیوز؛ مدت‌ها پیش از ظهور چاپخانه‌های رایانه‌ای و کامپیوتر‌هایی که روزنامه‌نگاران را قادر می‌سازد نوشته‌های خود را تنظیم و آماده کنند، تولید روزانه خبرنامه‌ها، یک فرایند دستی و بسیار دشوار بود. در سپتامبر سال ۱۹۴۲، مارجوری کالینز، عکاس دفتر «اطلاعات جنگ»، از دفاتر روزنامه «نیویورک تایمز» واقع در میدان «تایمز» بازدید کرد. در آنجا کالینز همه مراحل درهم‌وبرهم و دستی چاپ روزنامه «نیویورک تایمز» را با دوربینش ثبت کرد. این مراحل که شامل دریافت و دسته‌بندی خبر‌های جدید از طریق تلگراف، ویرایش، بازنویسی، تنظیم و چاپ بود، همگی در مهلتی بسیار کوتاه که همیشه رو به پایان بود، انجام می‌شد.

 

 

«هات تایپ» (اصطلاحی که برای روش حروف‌چینی با فلزات داغ استفاده می‌شد) در قرن نوزدهم اختراع شده بود. دستگاه‌های حروف‌چین (معروف به ماشین «لاینوتایپ») خطوط متن را با استفاده از حروف برنجی ایجاد می‌کردند، سپس با ریختن سرب مذاب به داخل قالب آماده خطوط، صفحاتی به‌دست می‌آمد که برای چاپ کتاب و روزنامه استفاده می‌شد. پس از این مراحل، صفحات درون مخزن‌هایی که به «هِل‌باکس» (جعبه جهنمی) معروف بود، ریخته می‌شد و سرب مذاب برای استفاده دوباره آماده بود.

 

این فناوری قدیمی با توانایی ریخته‌گری یک خط کامل، در آن زمان نسبت به روش‌های پیش از خود چندین مزیت داشت: تعداد نیروی کار را برای تنظیم خطوط کاهش می‌داد و برای هر نوبت چاپ، قالب‌های جدیدی می‌ساخت. ماشین‌های لاینوتایپ هر خط را در یک قطعه یکپارچه و مقاوم ریخته‌گری می‌کرد و این برای چاپ سریع روزنامه بسیار ارزشمند بود. از اواخر قرن نوزدهم استفاده از این فناوری، استاندارد چاپ برای شمارگان بالا به حساب می‌آمد، اما سرانجام با ورود مدل‌های الکترونیکی و نوری در دهه‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ به فراموشی سپرده شد.

 

 

آماده‌سازی صفحه اخبار ورزشی «نیویورک‌تایمز» در اتاق حروف‌چینی.

 

 

در اتاق حروف‌چینی، یک اپراتور اخبار را برای ماشین لاینوتایپ ثبت می‌کند. ماشین لاینوتایپ قطعات فلزی خطوط را ریخته‌گری و برای چاپ آماده می‌کرد.

 

 

صفحات منحنی شروع به غلتیدن می‌کنند و حروف روی کاغذ چاپ می‌شود.

 

 

 

ابتدا صفحات حروف‌چینی‌شده به‌وسیله دستگاهی به‌صورت منحنی درمی‌آمدند و سپس داخل دستگاه چاپ قرار می‌گرفتند.