روز پیوند اولیا و مربیان، مسیری برای آینده روشن دانش‌آموزان | مشارکت و تعامل، حلقه مفقوده انجمن اولیا و مربیان است «شُله» جهانی‌ترین غذای مردمی در مشهد است | گفت‌وگو با یکی از شله‌پزهای جوان مشهدی که عاشقانه آن را پخت می‌کند دعوت انتقال خون خراسان رضوی از مردم برای مشارکت در پویش «یک درصد برای نجات جان انسان‌ها» نشانه‌های مسمومیت با ماهی را بشناسید آثار منفی آلودگی هوا بر سلامتی | دَم های بی بازدم سد شوریجه از ابتدای زمستان ۱۴۰۴، آب‌گیری می‌شود نماینده سازمان جهانی فائو در ایران: ۸۰۰ میلیون نفر از مردم دنیا دچار کمبود مواد غذایی هستند  کمبود این ویتامین‌ها در بدن منجر به زوال عقل می‌شود سومین همایش ملی امنیت غذایی در مشهد برگزار شد | چاره‌اندیشی نخبگانی برای بحران‌های غذایی بازنشستگان تأمین‌اجتماعی: چرا سازمان تأمین‌اجتماعی بعداز ۷ ماه انتظار، معوقات بازنشستگان را قطره‌چکانی پرداخت می‌کند؟ پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (پنجشنبه، ۲۴ مهر ۱۴۰۴) | آلودگی دست از سر مشهد برنمی‌دارد! رصد بازار مشهد درخصوص عروسک‌های حاشیه ساز ابوظبی چگونه برای خارجی‌ها جذاب‌تر از دبی شده است؟ کمبود ۵۰ پایگاه اورژانس در مشهد کلاس‌های مجازی، دردسر حقیقی خانواده‌ها | روایت چالش‌های آموزش غیرحضوری در روز‌های غبارآلود مشهد آیا مصرف نوشیدنی‌های گازدار به هضم بهتر غذا کمک می‌کنند؟ انجمن اولیا و مربیان محفلی برای هم‌افزایی ۲ نهاد خانه و مدرسه خودرو با نصف قیمت برای بازنشستگان آموزش و پرورش و فرهنگیان+ جزئیات وزیر آموزش و پرورش: نگاه تحولی دولت به عدالت آموزشی، آغاز یک جریان تمدنی در کشور محسوب می‌شود درباره کلاس‌های ۴۱ نفره در  ۲۱ محله مشهد که  فرصت  آموزش برابر را  از دانش آموزان می‌گیرد | سرانه؛ صفر مطلق پیش‌بینی بارش باران و وزش باد در برخی استان‌ها (۲۴ مهر ۱۴۰۴) فیش حقوقی بازنشستگان تأمین اجتماعی باید اصلاح شود عوارض مصرف خودسرانه آنتی‌بیوتیک که از آن‌ها بی‌خبرید  چند تمرین ساده برای تقویت ریه‌ها در هوای سرد موارد ابتلای تب دنگی در هرمزگان به ۷۰ نفر رسید (۲۴ مهر ۱۴۰۴) دادسرای جرائم پزشکی درباره تزریق بوتاکس در آرایشگاه‌ها هشدار داد جای پای حضرت زینب (س) در مصر: مسجدی که میزبان کاروان اسرای کربلا بود اعترافات تکان‌دهنده مردی که جسد دختر جوانش را خاکستر کرد! اخراج کادر خاطی مدرسه در پی انتشار فیلم تنبیه بدنی یک دانش‌آموز
سرخط خبرها

با پرهیز از اشتباه‌های رایج تربیتی نخستین قدم را در مسیر فرزندپروری برداریم

  • کد خبر: ۵۹۱۹۳
  • ۰۲ اسفند ۱۳۹۹ - ۱۱:۳۰
با پرهیز از اشتباه‌های رایج تربیتی نخستین قدم را در مسیر فرزندپروری برداریم
هر کودکی منحصر به فرد است و نمی‌توان نسخه تربیتی واحدی برای همه پیچید، اما تجربه نشان می‌دهد به طور معمول، اشتباه‌های تربیتی والدین تکراری و یکسان است و لازم است دست کم در این زمینه‌ها اطلاعات خود را افزایش دهند.
معصومه متین نژاد | شهرآرانیوز؛ «یک ساعتی می‌شد که از سر کار برگشته بود. فکرم به شدت درگیر بود. امیر، پسر کوچکم، هم مدام دورم می‌چرخید و پاهایش را بالا می‌آورد. این رفتارش کلافه ام کرده بود. یک لحظه کنترلم را از دست دادم و عصبانی شدم. طفلک بغض کرد و رفت توی اتاقش. چند لحظه بعد همسرم از توی آشپزخانه سرک کشید و گفت: مثلا روان شناس کودکی! هیچ متوجه شدی که این همه بالا و پایین پریدن بچه برای این بود که فقط جوراب‌های جدیدش را به تو نشان بدهد؟»
 
استاد همیشه سر کلاس‌های روان شناسی این مثال را برای دانشجوهایش می‌زد تا به آن‌ها بفهماند مسائل تربیتی ظرافت‌های زیادی دارد و تنها با گذراندن چند ترم کلاس آموزشی و مطالعه چند کتاب روان شناسی نمی‌توان علامه دهر شد؛ از پس بچه خودت هم برنمی آیی، چه رسد به مشاوره دادن به دیگر والدین! برای همین، لازم است والدین مدت‌ها قبل از تصمیم به بچه دار شدن به دنبال یادگیری این نکته‌های آموزشی باشند، زیرا فرزندپروری دنیایی بسیار گسترده است و برای آن نمی‌توان سن یا مدت آموزش خاصی مشخص کرد.
 
حسین جانعلی پور، روان شناس کودک و نوجوان، با تأیید این موضوع به ما می‌گوید: والدین عزیز حتی اگر فرصت کافی برای به روزکردن دانش خود در زمینه فرزندپروری ندارند، باید اطلاعات پایه دراین باره را کسب کنند. قبول دارم که هر کودکی منحصر به فرد است و نمی‌توان نسخه تربیتی واحدی برای همه پیچید، اما تجربه نشان می‌دهد به طور معمول، اشتباه‌های تربیتی والدین تکراری و یکسان است و لازم است دست کم در این زمینه‌ها اطلاعات خود را افزایش دهند.
 

تهدید کردن بچه‌ها

«اشکالی نداره! هر کاری دوست داری بکن! مگه بابات نیاد خونه!» و «اگه بیام، جارو رو به تنت ریزریز می‌کنم!» نمونه‌هایی از تهدید‌های معمول والدین هستند که استفاده زیاد از آن‌ها به مرور زمان کارایی تهدید در امر تربیت و فرمانبرداری کودک را از بین می‌برد. هم چنین سبب استرس زیاد کودک می‌شود، چون مدام انتظار تهدیدشدن دارد.

 

هماهنگ نبودن والدین

یکی از اشتباه‌هایی که بیشتر والدین مرتکب می‌شوند ناهماهنگ بودن آن‌ها در امور تربیتی کودک است که به تفاوت دیدگاه‌های آن‌ها برمی گردد: سخت گیر بودن یکی و آسان گیر بودن دیگری یا وسواس زیاد یکی و بی خیالی آن دیگری. در چنین مواقعی، کودک سردرگم است و نمی‌داند برای به دست آوردن دل هردو والد خود چه کار باید بکند. هم چنین سعی می‌کند با سوءاستفاده از موقعیت، اشتباه‌های خود را با پناه بردن به یکی از والدین بپوشاند.
 

رشوه دادن به بچه‌ها

رشوه دادن به بچه‌ها آثار مخرب تربیتی زیادی دارد. والدینی که برای انجام دادن یا ندادن هر کاری به فرزند خود رشوه می‌دهند، افزون بر اینکه او را شرطی می‌کنند، انگیزه لازم برای تلاش را هم از او می‌گیرند. این بچه‌ها حس مسئولیت لازم برای انجام دادن هیچ کاری را هم نخواهند داشت، مشکلی که به طور حتم در بزرگ سالی و زمانی که قرار است سختی‌های دنیای بیرون را تجربه کند، برایش دردسرساز خواهد شد.
 

مقایسه بچه‌ها باهم

مقایسه کردن بچه‌ها با هم یکی از اشتباه‌های رایج تربیتی والدین است. بچه‌ها حتی اگر خواهر و برادر باشند، تفاوت‌های جسمی، روحی و استعدادی متفاوتی دارند و نمی‌توان در هیچ زمینه‌ای آن‌ها را با هم مقایسه کرد. این کار اشتباه والدین افزون بر اینکه به عزت نفس بچه‌ها ضربه می‌زند، اعتمادبه نفس آن‌ها را هم پایین می‌آورد. در ضمن، تخم کینه را از همان کودکی در دل آن‌ها می‌کارد.

 

توقع و انتظار نابجا

نوع توانایی و استعداد بچه‌ها با هم فرق دارد. یکی در زمینه فنی مهارت دارد و دیگری در کار‌های اجرایی. یکی نبوغ و توانمندی اش را در رشته‌های ورزشی نشان می‌دهد و آن دیگری در تحصیل. برای همین، نمی‌توان از همه بچه‌ها انتظار یکسان داشت، به ویژه این روز‌ها که والدین به تحصیل و آموزش بچه‌ها بیش از هر چیز دیگری اهمیت می‌دهند و روی آن سرمایه گذاری می‌کنند. به طور معمول، نتیجه انتظارات نابجای والدین از بچه‌ها چیزی جز سرکوب استعداد‌های آن‌ها و از بین بردن اعتمادبه نفسشان نخواهد بود.

 

خرد کردن شخصیت بچه‌ها

«خنگی! آخرش هم چیزی از کار درنمی آیی.»، «خیلی بی عرضه ای. یک کم از پسرخاله ات یاد بگیر!» و «گم شو برو توی اتاقت و تا اجازه نداده ام بیرون نیا!». توهین به بچه‌ها یا تحقیر و خردکردن شخصیت آن‌ها رفتاری است که برخی والدین آن را در تربیت بچه هایشان درپیش می‌گیرند و احساس می‌کنند به کارگیری آن بهتر از تنبیه بدنی است. این والدین نمی‌دانند که آثار مخرب تربیتی این روش بسیار بیشتر از تنبیه جسمی است.

 

تنبیه زیاد بچه‌ها

متأسفانه هنوز هم برخی والدین از تنبیه بدنی برای تربیت فرزندانشان استفاده می‌کنند. این موضوع سبب ترس و دلهره زیاد در بچه‌ها می‌شود. با مرور زمان، کارایی تربیتی خودش را هم از دست می‌دهد و دیگر اثر بازدارندگی نخواهد داشت. به عبارت دیگر، بچه‌ای که عادت دارد برای ارتکاب هر خطایی تنبیه شود، پس از مدتی دیگر ترس از تنبیه شدن ندارد و خیلی راحت اشتباه هایش را تکرار می‌کند. بیشتر این بچه‌ها در آینده هم از همین روش تربیتی برای فرزندان خود استفاده می‌کنند.

 

کنترل داشتن یا نداشتن

سخت گیری بیش ازاندازه یا رهاکردن بچه‌ها به حال خودشان، هردو، به یک اندازه مخرب است. سخت گیری زیاد سبب پنهان کاری در بچه‌ها و رهاکردنشان باعث جسور شدن آن‌ها در انجام هر کاری خواهد شد. بچه‌ها همیشه باید احساس کنند که در کنترل و پناه والدین خود هستند و اگر روزی مرتکب خطایی می‌شوند، به اندازه‌ای با والدین خود احساس راحتی و امنیت داشته باشند که بدون لحظه‌ای درنگ به سراغ آن‌ها بروند.

 

نادیده گرفتن کار‌های خوب

بیشتر والدین برای اصلاح عادت‌های رفتاری در بچه ها، خطا‌ها و رفتار‌های اشتباه آن‌ها را بزرگ و برجسته می‌نمایند و کودک خود را سرزنش‌ می‌کنند. این در حالی است که کفه ترازوی تنبیه و تشویق باید به یک اندازه باشد. یعنی اگر رفتار ناشایست کودکی را نکوهش می‌کنیم، رفتار‌های خوب او را هم تأیید و تشویق کنیم. در ضمن، باید یادمان باشد همیشه رفتار کودک است که باید تأیید یا رد شود، نه شخصیت او.

 

لوس و خودشیفته کردن بچه‌ها

یکی از آثار مخرب تک فرزندی، لوس شدن بچه هاست که سبب می‌شود بسیار متکبر و خودشیفته شوند. این رفتار در بزرگ سالی به طور حتم سبب تنهایی و انزوای آن‌ها خواهد شد، چون کسی جز والدین این بچه‌ها حاضر نیست آن‌ها را تحمل کند. در ضمن، دنیای واقعی با محیط گلخانه‌ای خانواده فرق زیادی دارد و از حمایت‌های بی حدواندازه والدین در آن خبری نیست.

 

محدود کردن آزادی بچه‌ها

تصور برخی والدین از بچه خوب بچه آرام و بی سروصداست. برای همین، همواره در برابر هرگونه حرکت و ابراز هیجانی، از بچه‌ها می‌خواهند ساکت و آرام باشند. گاهی والدین این خواسته را به زبان نمی‌آورند، ولی در قالب میل و آرزو آن را از بچه‌ها طلب می‌کنند غافل از اینکه این هیجانات مثبت که در کودکی در بچه‌ها سرکوب می‌شود، در آینده در جایی دیگر و به شکلی منفی بروز خواهد کرد.

 

همراهی نکردن با بچه‌ها

هیچ چیزی به اندازه بازی و همراهی با بچه‌ها نمی‌تواند آن‌ها را بانشاط و پرانرژی تربیت کند. برخی والدین به دلیل نداشتن وقت، بی حوصلگی یا اینکه این رفتار‌ها را در حد و اندازه خود نمی‌دانند، از بازی و همراهی با بچه‌ها خودداری می‌کنند. آن‌ها نمی‌دانند بازی کارکرد‌های زیادی برای بچه‌ها دارد، از جمله آموزش.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->