نخستین پرواز مشهد به کویته؛ گامی مؤثر در توسعه روابط ایران و پاکستان آخرین وضعیت تردد و تصادفات در مسیر‌های منتهی به مرز‌های خروجی اربعین مصدومیت ۹ نفر در تصادف شبانه در محور نیشابور - مشهد (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) ۳۰ مصدوم در پی خروج قطار از ریل در مسیر کرمان _ زرند (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) مأمور پلیس آستانه اشرفیه در درگیری با قاتل مسلح به شهادت رسید (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) قطار تهران - کرمان از ریل خارج شد (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) زلزله تربت‌جام خسارت نداشت (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) زلزله تربت جام را لرزاند (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) ۴ شرور تهران با شلیک پلیس دستگیر شدند زلزله تهران را لرزاند | واکنش موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران به اعلام نشدن زمین لرزه (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) کلثوم اکبری قاتل ۱۱ شوهر در دادگاه | ماجرای قتل‌ها چه بود؟ نوروفیدبک برای چه کسانی مناسب است - 5 متخصص زبده نوروفیدبک قوچان، خنک‌ترین شهر ایران در بامداد امروز (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) غرب استان تهران لرزید (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) تسکین درد‌های معده و روده با این دانه تابستانی استفاده از دم‍پایی در پیاده روی اربعین مناسب نیست هشدار وزارت بهداشت نسبت به مخاطرات تابش مستقیم نور خورشید شرایط دریافت مستمری توسط بازماندگان + نحوه محاسبه میزان مستمری تمامی امتحانات علوم پزشکی دانشگاه آزاد حضوری شد وزیر آموزش و پرورش در مشهد: شهادت حق شهید کاظمی بود و حیف بود که این مقام نصیب او نشود ۷ زائر ایرانی در تصادف ون با تریلی در ناصریه عراق مصدوم شدند (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) ۵۷۰۰ مجروح در جنگ اخیر | وزیر بهداشت خواستار پیگیری بین‌المللی جنایات رژیم صهیونیستی شد شروع اعزام‌های حج عمره از ابتدای شهریور | حضور پررنگ بانوان در لیست زائران وزیر آموزش و پرورش: بازنشستگان ۱۴۰۳ در اولویت پرداخت پاداش قرار دارند | پیگیری قرارداد کار معین معلمان خرید خدمات بیشترین علت نیاز زائران به امدادرسانی در پیاده‌روی اربعین، تصادفات جاده‌ای است پیش‌بینی هواشناسی امروز (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) | کاهش نسبی دما در شمال و غرب کشور سازمان هواپیمایی کشوری درباره‌ی تهیه بلیت پرواز‌های اربعین اطلاعیه صادر کرد آیا شیرین‌کننده‌های غذایی، بلوغ را در کودکان تسریع می‌کنند؟ چگونه احساس تشنگی را در پیاده‌روی اربعین کاهش دهیم؟
سرخط خبرها

باور کنیم؛ هنوز هم دیر نیست

  • کد خبر: ۷۰۲۰۶
  • ۲۲ خرداد ۱۴۰۰ - ۱۲:۲۵
باور کنیم؛ هنوز هم دیر نیست
فاطمه پاکدامن شبستری - روان درمانگر
گوش کودکان امروز پر است از تهدید، از سرزنش، از نصیحت، و این پرسش مهم همیشه ذهنم را درگیر خودش می‌کند: چرا ما پدر‌ها و مادر‌ها هیچ وقت از این رویه خسته نمی‌شویم؟!

چند درصد از ما دانش لازم برای تربیت فرزندمان را داریم؟ چند درصدمان اگر مشکلی پیش بیاید برای درمانش به درمانگران مراجعه می‌کنیم؟ چند درصدمان مشکل پیش آمده را از خودمان می‌دانیم و خود را ملزم به حل آن می‌کنیم؟
 
وقتی زبانمان زبان طرد کردن و دشمنی است، وقتی کودکمان صبح تا شب برچسب گستاخ، قلدر، قدرنشناس، بی ادب و ... می‌خورد و بوسیدن و عشق ورزیدن برایش آرزو می‌شود، چه انتظاری باید داشت؟

آری این‌ها هم نوعی کشتن است، در کمال بی خیالی، بی خیالی‌ای که در پس آن، فلاکتی عمیق و ناامیدی‌ای عمیق‌تر خفته است. بیشتر که دقت می‌کنم، می‌بینم قصه به همین جا هم ختم نمی‌شود. برخی راحت‌تر از این‌ها هم فرزندکشی می‌کنند.
 
منظورم آن‌هایی است که هیچ دانشی درباره تربیت فرزندشان ندارند و آخر سر هم که به در بسته می‌خورند، کودکشان را هیولا می‌خوانند، آن‌هایی که با فشار، تنبیه و تهدید می‌خواهند مؤدب ترین، درس خوان‌ترین و داناترین بچه‌های دنیا را داشته باشند، آن‌هایی که آرزو‌های گمشده شان را در آینده فرزندانشان جست وجو می‌کنند و به دنبال دور از انتظار‌ترین لذت‌ها و غرور‌های دنیایی در بچه هایشان هستند.
 
چند درصد از دکتر‌ها و مهندس‌های امروزی از شرایطی که دارند و آنچه هستند راضی اند؟ مگر این‌ها همان شاهکار‌های شما پدر‌ها و مادر‌ها نیستند؟ آیا تاکنون با خودتان فکر کرده اید با این جامعه چه کرده اید؟ این جامعه محصول آرزوها، خواسته‌ها و تربیت‌های شماست.
 
دقیق به اطرافتان نگاه کنید. کودکان نگران اند، عصبی اند، افسرده اند، غذا نمی‌خورند، اما خوب ناخن می‌جوند، آن هم فقط به دلیل رفتار اشتباه شما. کودکانمان تاوان چه چیزی را می‌دهند؟ آیا آن‌ها این زندگی را می‌خواستند؟ اصلا چرا باید برای کودکی این پرسش پیش بیاید: «اگر من هم بزرگ شوم، پدر و مادرم مرا می‌کشند و تکه تکه‌ می‌کنند؟»
 
کاش می‌دانستیم با این رفتارهایمان چه آسیب‌هایی به آن‌ها می‌زنیم و پیامدش چیست. کاش دوره دست روی دست گذاشتن هایمان تمام می‌شد. کاش باورمان می‌شد که هیچ کودکی همین طوری بزرگ نمی‌شود. کاش می‌دانستیم دوره کودکی حساس‌ترین سال‌های زندگی هر فرد است. کاش خستگی امانمان را بریده بود تا جور دیگری به آن نگاه می‌کردیم. کاش قدری هم تجربه زندگی سالم و جامعه سالم را می‌داشتیم تا آرزویش کنیم. کاش باور کنیم هنوز هم دیر نیست.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->