برای ایتالیا، قهرمان غیرمنتظره یورو| زندگی زیباست!

محمد امیرپور | شهرآرانیوز؛  فابیو کاناوارو قبل از شروع یورو ۲۰۲۰ گفته بود ما ایتالیایی‌ها در سختی‌ها قوی‌تر می‌شویم. جام‌جهانی ۲۰۰۶ هم ادعای کاپیتان سابق آتزوری را تأیید می‌کند؛ وقتی چندهفته پیش از شروع جام‌جهانی ۲۰۰۶ دادگستری ایتالیا از تعداد زیادی از بازیکنان تیم‌ملی ایتالیا در ارتباط با پرونده کالچوپولی بازجویی کرد و نیمی از بازیکنان تیم که عضو باشگاه یوونتوس بودند، در بازگشت باید آماده حضور در سری «بی» می‌شدند. اما ایتالیای ۲۰۰۶ قهرمان جهان شد، همان‌طور که ایتالیای ۲۰۲۰ بعد از عبور از بحران‌های عجیب‌وغریب قهرمان یورو شد.

 

بونوچی و کیه‌لینی یکی از بدترین فصل‌های باشگاهی را پشت سر گذاشتند. ۲ مدافعی که از سال ۲۰۱۰ کنار هم بازی می‌کردند و از همان سال هم قهرمان لیگ شده بودند، بعد از ۹ فصل، امسال توفیقی نداشتند.

 

دوناروما هم بعد از مشکلات زیاد با مدیران روسونری، بالاخره جدایی‌اش از میلان را قطعی کرد و رودرروی هواداران میلان ایستاد و توهین‌های زیادی را تحمل کرد. ایتالیا بعد از قهرمانی ۲۰۰۶، آب خوش از گلویش پایین نرفته بود. هرسال میانگین سنی آتزوی بالاتر می‌رفت و رؤیای قهرمانی برای ایتالیا در هر تورنمنتی هرسال دورتر به نظر می‌رسید. حتی وقتی به فینال یورو ۲۰۱۲ رسیدند، چنان مقابل اسپانیا تحقیر شدند که هیچ‌کس آن را دستاوردی برای فوتبال ایتالیا تصور نکرد.

 

اوج تراژدی هم نرسیدن به جام‌جهانی ۲۰۱۸ بود. ستاره‌هایی که بزرگ‌ترین تورنمنت فوتبال ملی جهان را از خانه تماشا کردند. اما ایتالیایی‌ها مرد روز‌های سخت بودند. درست مثل روبرتو بنینی در فیلم شاهکار «زندگی زیباست» که هیچ مشکل و دردی هم نمی‌توانست او و پسرش را از لذت‌بردن از زندگی ناامید کند. برای همین هم روبرتو مانچینی پیش از شروع مسابقات نامه‌ای به رسانه‌ها نوشت و در آن از روز‌های سختی گفت که مردم ایتالیا در دوران همه‌گیری کرونا تحمل کرده بودند. از روز‌هایی که آن‌ها شغل‌هایشان را از دست دادند، اوضاع اقتصادی سختی را تحمل کردند و عزیزانشان به‌علت کرونا فوت کردند. مانچینی در همین نامه به مردم ایتالیا قول داد او و ۲۶ پسری که لباس آبی آتزوری را می‌پوشند، در هر دقیقه یورو ۲۰۲۰ برای خوش‌حالی مردم تلاش کنند. قولی که مانچینی به آن عمل کرد و مردم ایتالیا و فوتبال ملی این کشور بعد از روز‌های سخت کرونا، شادترین لحظات را در یک‌ماه برگزاری این تورنمنت تجربه کردند.

 

تیمی که برخلاف نسل‌های پیشین آتزوری هیچ ستاره بزرگی در ترکیبش نداشت، اما تک‌تک سرباز‌های مانچینی یک هدف داشتند؛ اینکه مثل روبرتو بنینی به مردم ثابت کنند زندگی زیباست.

جز یورو ۹۲ که پیتر اشمایکل بهترین بازیکن تورنمنت شد، هیچ‌وقت یک دروازه‌بان نتوانسته بود در تاریخ جام‌ملت‌های اروپا این عنوان را به دست بیاورد، تا شب فینال که جیجو دوناروما بعد از مهار پنالتی اسپانیایی‌ها در فینال هم ۲ پنالتی دیگر گرفت تا ایتالیا قهرمان اروپا شود. بعد از مسابقه هم کاپیتان ایتالیا درباره‌اش گفت چقدر خوشبختیم که از جیجی به جیجو رسیدیم.

 

منظور کیه‌لینی پایان دوران بوفون و آغاز دوناروما در آتزوری بود. پسری که تا همین یک‌ماه پیش زمزمه‌های رفتنش به پی‌اس‌جی دردسر‌های زیادی برایش درست کرد و رسانه‌های ایتالیایی او را عروسک مینو رایولا، مدیر برنامه‌هایش، می‌دانستند که به‌خاطر پول و پورسانت بیشتر مشغول نمایش‌دادن با اوست. هواداران میلان هم با طعنه به او دلاروما می‌گفتند که حاضر شده است به‌خاطر پول‌های مالکان متمول پاریسی بهشان پشت کند. دوناروما با چنین وضعیتی تورنمنت را شروع کرد. او اولین بازی‌اش برای میلان را در ۱۶سالگی انجام داد و از ۱۷سالگی عضو تیم‌ملی ایتالیا بود. ۵ سال منتظر ماند و روی نیمکت ذخیره‌ها پشت سر بوفون نشست و بالاخره در اولین تورنمنتی که در ترکیب اصلی بازی کرد، قهرمان شد.

 

پسری که حالا در ۲۲ سالگی بهترین بازیکن یورو ۲۰۲۰ شده است. این جایزه به‌صورت رسمی از سال۱۹۹۶ داده می‌شود و پیش از این ماتیاس سامر (۱۹۹۶)، زین‌الدین زیدان (۲۰۰۰)، تئودوروس زاگوراکیس (۲۰۰۴)، ژاوی (۲۰۰۸)، آندرس اینیستا (۲۰۱۲) و آنتوان گریزمان (۲۰۱۶) این جایزه را گرفته بودند و حالا جیجو دوناروما به اولین ایتالیایی تبدیل شد که بهترین بازیکن جام‌ملت‌های اروپا می‌شود. پسری که می‌تواند به رکورد افسانه‌ای بوفون در تیم‌ملی ایتالیا برسد، از رکورد‌های دینو زوف عبور کند و در کتاب تاریخ آتزوری جاودانه شود.

سال ۲۰۰۵ به‌عنوان یک مدافع‌چپ بااستعداد با ۶ میلیون یورو به یوونتوس رفت و در همان فصلی که ایتالیا قهرمان جهان شد، روی نیمکت بیانکونری نشست، اما فصل بعد و پس از ماجرا‌های کالچوپولی، یوونتوس به سری «بی» سقوط کرد و کیه‌لینی مدافع ثابت تیم شد. مدافعی که از همان سال رفت در ترکیب اصلی یووه و تیم‌ملی ایتالیا و تا دیشب هم ادامه داشت. کیه‌لینی حالا با تنهاجام قهرمانی ملی‌اش خداحافظی باشکوهی از لباس آتزوری خواهد داشت، با رکوردی برابر با دینو زوف در تیم‌ملی ایتالیا. ۱۱۲ مسابقه ملی که کیه‌لینی را در تاریخ فوتبال ایتالیا ثبت می‌کند؛ مدافعی که استاد هنر‌های تاریک دفاعی فوتبال است و شب فینال هری کین و رحیم استرلینگ را یک‌تنه از کار انداخت. او بیشترین تعداد پاس را در فینال ثبت کرد و بیشترین دوئل‌های دونفره را از انگلیسی‌ها برد و بیشتر از هر بازیکنی که در فینال ویمبلی حاضر بود، قطع توپ داشت. کیه‌لینی در ۳۶ سالگی به یک پایان شیرین فکر می‌کرد و برای رسیدن به رؤیایش هر کاری کرد.

 

۱۲۰ دقیقه جنگید، با چنگ و دندان ساکا را متوقف کرد و توپ را در محوطه جریمه و روی پا‌های استرلینگ تکل زد. کیه‌لینی نسخه یورو ۲۰۲۰ به‌عنوان بازیکنی که با احساساتش فوتبال بازی می‌کند، در تاریخ ثبت خواهد شد. بازیکنی که در شب فینال، هواداران ایتالیایی با طعنه‌زدن به انگلیسی‌ها که پسر پرنس هری را «کینگ جورج» صدا می‌زنند، «پادشاه جورج» صدایش می‌کنند؛ پادشاهی که در فینال ویمبلی تاج‌گذاری کرد.