روایتی از همدلی مردم در روزهای سخت کرونایی

گروه جامعه | شهرآرانیوز؛ «ماسک بزن»، «فاصله فیزیکی رو رعایت کن» «الکل داری؟»، «دست هات آلوده است. بشورشون.» این جملات مفید و مختصر نشان دهنده بخش بزرگی از روزگار متفاوت کرونایی این روز‌های بشر است. روز‌هایی که طولانی شده و خسته کننده، اما چاره‌ای برای تحمل آن نداریم، بلکه بگذرد و به روز‌های عادی گذشته برگردیم. باید فعلا همین کلیدواژه‌ها را آویزه گوشمان کنیم و تاب بیاوریم تا ما از یک سو با رعایت نکات بهداشتی سهممان را در کنترل کرونا بپردازیم و مسئولان هم با فراهم کردن واکسیناسیون به موقع. اما لابه لای همین روز‌ها هم نشانه‌ها و رفتار‌های کوچک و بزرگ بسیاری را می‌توانیم در اطراف ببینیم تا دوباره این جمله آشنا را به خودمان یادآوری کنیم که کرونا هرچند دردسر‌ها و مشکلات فراوانی را برایمان درست کرد که شاید بخش اعظم آن جبران شود، اما خوبی‌های زیادی را هم به چشممان آورد. خوبی‌هایی از جنس انسانیت، دوستی، مهربانی، عشق ورزیدن و هر مفهوم زیبای دیگری که بتواند در این گنجینه زیبا جا بگیرد.

روز‌های آغازین این بیماری اگر خاطرتان باشد کمبود ماسک بسیاری از خیران را پای کار آورد تا بساط دوخت ودوز ماسک را برای مردم راه بیندازند. یا شاید هنوز به یاد داشته باشید در میان تصاویری که در فضای مجازی دست به دست می‌شد، مغازه‌ای بود که نوشته بود: «اینجا دستکش به صورت رایگان توزیع می‌شود.» یا شیشه‌های الکلی که به صورت رایگان خیلی از کاسب‌ها در ورودی مغازه هایشان قرار می‌دادند تا همه بتوانند از آن استفاده کنند. این تازه جدا از سهمی بود که خیلی‌ها برای نیازمندان در نظر می‌گرفتند. این محبت‌ها نه تنها با گذر زمان کم رنگ نشده است، بلکه روز به روز تنوع و تکثر بیشتری هم پیدا می‌کند.

به تازگی یکی از کاربران فضای مجازی پستی منتشر کرد و در آن از پرستاری نوشت که با همراهی همکارانش گروهی تشکیل داده است و در زمان استراحت به بیماران کرونا که در خانه بستری هستند رایگان خدمت می‌دهد. او از قول آن پرستار نوشته است: «برای پیرزنی چند داروی تقویتی بردم. یک سرم را زدم بقیه را پس داد تا به دیگران برسانم. فهمیدم من آن قدر‌ها ایثار نمی‌کنم.»

یکی از خبرنگاران هم به تازگی با انتشار چند عکس در توییتر از کار نیکی گفت که در همین مشهد خودمان اتفاق افتاده است: «معلمان و دانش آموزان مدرسه هاشمی نژاد ۳ مشهد در این وانفسای کرونا که عده‌ای نان در بیماری مردم می‌زنند مدرسه را به پایگاه توزیع رایگان کپسول اکسیژن تبدیل کرده اند. حالا ۳۰۰ کپسول ۱۰ و ۴۰ لیتری در حیاط مدرسه به صف شده تا هر روز به بیماران نیازمند امانت داده شود.» به قول همین دوست خبرنگار، مدرسه واقعی اینجاست.