محمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز؛ اینکه ایران کشوری با پیشینهای چند هزار ساله است و حالا میراث دار فرهنگی غنی است بر هیچ کسی پوشیده نیست.
ایران، کشوری با تنوع قومی است که در هر گوشه اش مردمانی با آیین، فرهنگ و سنتهایی که از نیاکانشان به ارث برده اند، زندگی میکنند.
پیشینه کشورمان باعث شده است که ما در شهرهای مختلف ابنیهها و مکانهای تاریخی بسیاری داشته باشیم که هرکدامشان میتواند به عنوان ظرفیتی برای جذب گردشگر خارجی استفاده شود.
این جذابیتها محدود به آثار تاریخی نیست، هر قوم و تیرهای که در ایران زندگی میکند برای خود غذاها و خوراکیهای منحصر به فردی دارد که هیچ کدامشان مثل هم نیستند و یکی از دیگری خوشمزهتر است.
بعضی از این غذاها منحصر به ایران است و تنها در جغرافیای کشور ماست که میتوان طعم واقعی آن را تجربه کرد، مثل «فسنجان» در شهرهای شمال، «بریانی» در اصفهان، «شله مشهدی» در مشهد و «قلیه» ماهی در جنوب، اما کرمانشاه حسابش از دیگر شهرهای ایران جداست. شهری با جاذبههای تاریخی بسیار و البته غذاهای خوشمزه که همین باعث شد، یونسکو در روز ۱۷ آبان ماه امسال این شهر را به عنوان سی و هفتمین شهر خلاق خوراک جهان و دوازدهمین شهر خلاق خوراک در آسیا معرفی کند.
عنوانی که میتواند بهانهای باشد برای قدر دانستن ظرفیتهایی که نقطه به نقطه ایران آنها را دارد و فقط باید با مدیریت درست و حساب شده در راستای بالفعل کردن آنها قدم برداشت. دی ماه سال ۱۳۹۹ بود که دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران، نشان «شهر دوستدار آب» را به مشهد اهدا کرد. اصفهان، شیراز، یزد، کرمان و دهها شهر دیگر کشورمان در طول این سالها به دلیل دارا بودن ظرفیتهای منحصر به فرد به دریافت چنین نشانهایی موفق شده اند، نشانهایی که در سطح بین الملل اعتبار زیادی دارد و اگر از این ظرفیت به درستی استفاده شود میتواند باعث جذب توریست خارجی و گردشگر داخلی شود و به اقتصاد شهرهای مختلف کشور کمک زیادی کند، اما متأسفانه از این ظرفیتها ما تنها عنوان را ارج مینهیم و از موهبات دیگری که این فرصت برای ما ایجاد کرده است استفاده نمیکنیم.
کرمانشاه حالا میتواند به دلیل داشتن همین عنوان مقصد تعداد بیشتری از توریستهای خارجی و مسافران داخلی باشد، این شهر میتواند با ارائه همراه با خلاقیت غذاهای منحصر به فردی که دارد، در راستای تقویت اقتصاد شهری خود گام بردارد و به برندی معتبر برای ایران تبدیل شود.