محدثه شوشتری
دبیر گروه اطلاعات و اخبار
گزارش خبری
دست‌کم 3هزار‌و500 تخت بیمارستانی کم داریم و بزرگ‌ترین و مهم‌ترین بیمارستان‌های دولتی شهرمان فرسوده و قدیمی‌‌اند و به نوسازی و تجهیزات جدید نیاز دارند. در طرف دیگر ماجرا با همین کمبود شدید تخت بیمارستانی و فرسودگی، قطب درمان شرق کشور هستیم که جمعیت مجاور و زائر و توریست‌‌‌های کشورهای همسایه از خدمات درمانی ما استفاده می‌کنند. برای همین ضرورت امدادرسانی به وضعیت بیمارستانی مشهد، معادله مجهولی نیست که برای متولیان و مسئولان آشکار نباشد و از ضرورت آن خبر نداشته باشند. درمان این دردهای بیمارستانی مشهد، بودجه است و با این اعتبارات قطره‌چکانی که هر‌سال در آلبوم‌های بودجه‌های کشوری در نظر گرفته می‌شود، زخم‌های کهنه و دردناک بخش بیمارستانی این کلان‌شهر، درمان نمی‌شود. در بودجه1403 برای پروژه‌ها و زیرساخت‌های بیمارستانی مشهد فقط 240میلیارد تومان در نظر گرفته شده است که با یک حساب سرانگشتی این اعتبار کفاف التیام زخم‌های بخش درمان مشهد را نمی‌دهد.
به گزارش شهرآرا، اوایل هفته جاری ردیف‌ها و جداول بودجه1403 کشور رسانه‌ای شد که در نگاهی به بخشی از ردیف‌ها که به بخش بیمارستانی اختصاص دارد، فقط اسم چهار بخش بیمارستانی مشهد آمده است، آن هم با اعتباراتی که برای تحول در بخش درمان خیلی نمی‌توان به آن‌ها چشم امید بست. در‌مجموع برای تأمین تجهیزات و ماشین‌آلات و تعمیرات اساسی و بهبود استاندارد تجهیزات بیمارستان امام‌رضا(ع) در دو ردیف جداگانه، مبالغ 5 و 2میلیارد تومان در نظر گرفته شده است که این 7میلیارد تومان چه دردی را دوا می‌کند؟! بماند که همین ردیف اعتبارها هم هنگام تخصیص به‌ندرت به 100درصد تخصیص می‌رسند. حال این رقم را بگذاریم کنار قیمت‌های سنگین تجهیزات پزشکی، یا تجهیز تخت‌های بیمارستانی. بنابر اعلام رسمی مسئولان وزارت‌بهداشت هزینه ساخت و ایجاد یک تخت بیمارستانی با احتساب فضای فیزیکی، ساختمان و تجهیزات به‌طور میانگین چهار‌و‌نیم‌میلیارد تومان است. یا هزینه خرید و حتی تعمیر تجهیزاتی نظیر ام‌آر‌آی و سایر تجهیزات تصویربرداری، تجهیزات اتاق‌های عمل، آی‌سی‌یو و غیره چند‌صد‌میلیارد تومان است که با مجموع اعتبار 240میلیاردی که دولت برای بخش بیمارستانی مشهد در نظر گرفته است، حتی اگر همه این مبلغ 100درصد تخصیص یابد، با این مبلغ در نهایت در طول یک سال می‌توان فقط 53 تخت بیمارستانی احداث کرد.
*بیمارستان حاشیه شهر، شاید تا سال1407
بیشترین اعتباری که دولت برای بخش بیمارستانی مشهد در نظر گرفته است، اختصاص ردیف بودجه 161میلیارد‌تومانی به بیمارستان ۵۴۰تختخوابی حاشیه شهر مشهد است که در منطقه شهرک شهید رجایی و در شرق مشهد در حال احداث است. آخرین پیشرفت فیزیکی این بیمارستان 30درصد اعلام شده است؛ بیمارستانی که با‌توجه‌به کمبود و حتی نبود بیمارستان در مناطق کم‌برخوردار مشهد، انتظار می‌رفت تا سال1404 طبق وعده اولیه مسئولان به اتمام برسد، اما در جدول بودجه کشوری برای سال1403 مبلغ 161میلیارد تومان اعتبار در نظر گرفته شده است و سال اتمام تأمین اعتبار را سال1407 آورده‌اند. این یعنی بیمارستان حاشیه شهر، شاید تا چهار سال دیگر.
*نداشتن تأییدیه‌های آتش‌نشانی، بیماری دیگر بیمارستان‌های مشهد
بیماری دیگری که گریبان‌گیر بیمارستان‌های مشهد است و درمان آن همت مسئولان برای توجه و تأمین اعتبار را می‌طلبد، بحث ایمن‌سازی و مقاوم‌سازی بیمارستان‌ها در برابر خطر آتش‌سوزی و سایر حوادث است. بنا بر اعلام وزارت‌بهداشت، 67درصد بیمارستان‌های کشور فرسوده‌اند که این وضعیت در مشهد به مراتب با‌توجه‌به قدیمی بودن بزرگ‌ترین بیمارستان‌های دولتی آن، بیشتر مشهود است. بیمارستان امام‌رضا(ع) و بیمارستان‌قائم(عج)، دو بیمارستان مهم و بزرگ‌اند که در فهرست بیمارستان‌های فرسوده و قدیمی و نیازمند به بازسازی و تجهیز و نوسازی قرار دارند.
بدتر از این وضعیت، بحث نداشتن تأییدیه‌های ایمنی بیمارستان‌های مشهد است، چنان‌که بنابر آمار و اطلاعات ارائه‌شده از سوی سازمان آتش‌نشانی از میان ساختمان‌های با کاربری‌های متفاوت، مراکز بهداشتی و درمانی حداقل تأییدیه آتش‌نشانی را در مشهد دارند. تقریبا قریب‌به‌اتفاق بیمارستان‌های مشهد تأییدیه آتش‌نشانی مشهد را ندارند. همه اینها در حالی است که وقتی «گاندی» سوخت، همه به فکر ایمن‌سازی و تأییدیه ایمنی بیمارستان‌ها، به‌ویژه بیمارستان‌های بزرگ دولتی افتادند و با فروکش‌کردن موج خبری آتش‌سوزی بیمارستان گاندی، دوباره شاهد عادی‌انگاری‌های همیشگی شدیم.
با نگاهی به این وضعیت بخش درمان انتظار می‌رود متولیان به‌جای درنظرگرفتن اعتبارات قطره‌چکانی که بیشتر از یک مُسکن موقت راه‌گشا نخواهند بود، به فکر جراحی اورژانسی در وضعیت بیمارستان‌های کلان‌شهر مشهد باشند و نیازهای اعتباری آن را با تخصیص اعتبارات بیشتر یا روش‌های مشارکتی تأمین کنند.