با آغاز حمله دشمن صهیونیستی به ایران، سه اقدام هماهنگ و حساب‌شده رخ داد؛ ترور فرماندهان محور مقاومت، از کار انداختن پدافند و ترور دانشمندان هسته‌ای. پیام آشکار این نقشه آن بود که «هدف ما فقط محله به ساختار حکومت و برنامه هسته‌ای ایران است»، نه مردم ایران؛ همان سناریویی که سیاست‌مداران آمریکایی همچون ترامپ در ماه‌های اخیر تکرار کرده‌اند؛ تهدید حمله به فردو یا مراکز حساس هسته‌ای و ایجاد رعب نظامی، اما حقیقت تلخ پشت پرده چیز دیگری‌است. فریب افکار عمومی و تولید دروغ استراتژیک، بخشی جدانشدنی از راهبرد دشمنان ایران است. کافی است اندکی به عقب بازگردیم؛ «فکت‌شیت ترامپ» که در بهمن ۱۴۰۳ رسما منتشر شد، خط بطلانی بود بر ادعاها. او با صراحت نوشت هدف آمریکا فقط توقف هسته‌ای ایران نیست، باید حتی سلاح‌های متعارف را نیز تحویل دهد و کشور را خلع سلاح کامل کند؛ همان نقشه لیبی‌سازی را که برای ایران در سر می‌پرورانند؛ طرحی که سرنوشت شوم لیبی یعنی هرج و مرج مطلق و فقدان امنیت را برای ایران تصور می‌کند. آن‌ها می‌خواهند القا کنند که ریشه بحران‌ها شعارها و سیاست‌های تهران است. اما واقعیات تاریخی خلاف این را ثابت می‌کند. «نیل تا فرات» شعار توسعه‌طلبانه اسرائیل، سال‌ها پیش از انقلاب اسلامی متولد شده بود. جولانی پس از اسد در سوریه یا دولت جدید لبنان هر دو مسیر عادی‌سازی را پیمودند؛ با این حال نتیجه‌اش، اشغال خاک و استمرار تجاوز شد. صهیونیست‌ها تا چهل‌کیلومتری دمشق پیش آمده‌اند و همین وضعیت را در مرزهای لبنان می‌بینیم. این تجربه نشان می‌دهد که انفعال یا نرمش، تنها دشمن را جسورتر و طمع‌کارتر می‌کند، نه منطقی‌تر. نتانیاهو اذعان دارد: «ما در یک جنگ موجودیت هستیم»؛ اما این جنگ را دقیقا چه کسی آغاز کرد؟ پاسخ روشن است؛ آن‌ها دستورکارهای خطرناکی مانند «سر اختاپوس» (هدف‌گیری محور مقاومت)، «آتش را به تهران رساندن» و پروژه «تجزیه ایران» را روی میز دارند. تغییر تاکتیکی اخیر، یعنی حمله مستقیم به حوزه حاکمیتی ایران، مرحله‌ای آشکار در این فرایند است. شاید هیچ‌کس تصور نمی‌کرد سامانه گنبد آهنین تصویر ضعیف و ناکارآمدی از خود نمایش دهد و پهپادها و موشک‌های ایرانی این‌گونه پایتخت رژیم را به لرزه درآورند. دستان ایران اکنون بر یقه رژیم صهیونیستی سنگینی می‌کند و خاتمه این جنگ فقط زمانی قابل‌قبول است که دستورکارهای خصمانه از روی میز آمریکا و اسرائیل حذف شود. امروز حمله به ایران صرفا نشانه یک نبرد نظامی یا هسته‌ای نیست؛ نشانه آن است که دشمن گام‌به‌گام به‌دنبال پیاده‌سازی مدل لیبی و ضربه به موجودیت ایران است.
جنگ امروز برای ایران، دفاع از امنیت پایدار، اقتصاد مقاومتی و آینده کشور است. در این مسیر، پایداری و مقاومت، تنهاراه رسیدن به فردایی امن و مستقل است؛ چراکه تا دست دشمن بالای سر ایران است، رؤیای صلح و حیات مستقل تحقق نمی‌یابد. امروز روز جدی‌گرفتن همه تهدیدها و میدان‌دادن به انسجام ملی است؛ جنگ امروز برای فرداست و تا دفع شر، ادامه دارد.