حامد عسکری

یک چیزی که خیلی این روز‌ها شایع شده و خیلی پز و باز به قول امروزی‌ها وایب روشن فکری و باکلاسی می‌دهد همین پرسیدن سؤال‌هایی است که با کی گفته شروع می‌شود، کی گفته محرم رو باید نذری داد؟ کی گفته باید برای امام حسین (ع) گریه کرد؟...

دوباره عاشورا شد من دارم صبح عاشورا نفس می‌کشم و متاسفانه هنوز زنده ام.

چند باری شده که جمع رفقا برنامه‌های متعدد شعرخوانی یا گروه‌های مستند سازی گفته اند بیا برویم عاشورا کربلا باشیم و جرئت نکرده ام. واقعا از بیخ قلبم ترسیده ام.

روضه تمام شده بود، آقای روضه خوان رفته بود ولی دوسه خانم بچه به بغل هنوز داشتند گریه می‌کردند و ناله هایشان تمامی نداشت.

در کربلا بانویی داریم که با دو دست خود زلف فرزندانش را شانه کرد، سرمه بر چشم هایشان کشید و بر قامت آن‌ها لباس رزم پوشانید و به میدان فرستاد، دو پسر دو ریشه جگر، دو ماه پاره رفتند و در خون غلتیدند.

ما روضه‌ها را زندگی می‌کنیم، ما پلان به پلان زندگی مان در عاشورا نمونه‌ای دارد،  هر ابراتفاقی که در زندگی مان بیفتد نخش را که دنبال کنی رشته و نمونه‌ای در کربلا دارد شب سوم محرم از رقیه می‌خوانند.

می‌گویند حسین پسرعمویش مسلم را فرستاد اوضاع را تمشیت کند و به حسین بنویسد که بیاید یا نیاید. حالا‌ها باید رسیده باشد کوفه.

ابتدای ریاست جمهوری پزشکیان با محرم برای او که اهل نهج البلاغه است می‌تواند دارای نشانه‌هایی باشد برای خودش.

ما و رئیس جمهور می‌رویم برای دویدن در یک ماراتن چهارساله.

یک طرف بولوار گروهی از هواداران یکی از کاندیدا‌ها و یک طرف دیگر گروهی دیگر موسیقی گذاشته بودند و پرچم تکان می‌دادند. عکس کاندیدا‌ها بزرگ روی بنر چاپ شده بود و به شهر لبخند می‌زدند.