حامد عسکری
آخرین مطالب حامد عسکری
رگ‌های آبی فرانک
مگر می‌شود دختری برای پدر نای‌نای نکند، کفش سوتی نپوشد، النگوی طلا روی دست‌های کپلش نبندد و برود؟ عروسی و عقد و بله گفتن هییییچ.
ما هم مقصریم
توی دهه ۸۰ بود. به گمانم گوگل بود یا گوگل‌مپ که اسم خلیج فارسمان را تغییر داد و چیزی نوشت که حتی از نوشتنش هم بدم می‌آید.
سِرّ عشق
همه کفترهایش اسم داشتند. از همه رنگ. از ساراخانم بگیر تا قلندر و طاسمنوچ. طاسمنوچ کله‌اش پر نداشت و از منوچهر خریده بود و این اسم را برایش انتخاب کرده بود.
شبی که همه ایران، امام‌رضا(ع) بود
شماره ارتباط زنده با حرم امام‌رضا(ع) تنها شماره‌ای بود که وقتی زنگ می‌زد، دلش می‌خواست همه جهان ساکت باشد تا آقای آن‌طرف سلیس و راحت و بلند بشنود «توجه این تماس از زندان رجایی‌شهر است».
قصه‌های امام‌رضا(ع)
از روستا تا بجنورد آمدنش را هر روز اشک می‌ریخت از غم حانیه. از ترسش، از دل‌شوره‌اش از بیماری‌ای که به جانش خزیده بود و تحلیلش می‌برد.
تنگ بلور در میدان مین
دختر داشتن و پدر دختر بودن یک امر غریب و مهیب پدرانه است. یعنی همان‌طور که یک مرد تعریفی از زایمان ندارد، همان مرد وقتی دختر هم نداشته باشد همان‌قدر بی‌تعریف است از پدر بودن.
ما چوک بندریم
رضا صادقی یک ترانه‌ای دارد به نام هیچ‌جا بندر نابو ... چوک یعنی فرزند یعنی بچه و مو چوک بندروم یعنی من بچه بندرم.
پدر در پدر پهلوان‌زاده‌ایم
«من ناوبان‌سوم حامد عسکری تفنگدار دریایی گردان اویس قرنی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران هستم امییییییر...»؛ این معرفی من بود در روز‌های خدمت.
چند داستان تقریبا واقعی درباره سنگ‌های قیمتی
روایتی درباره سنگ‌های قیمتی که این روزها به واسطه پخش سریال «پایتخت» دغدغه خیلی از مردم شده است.
احساس سوختن به تماشا نمی‌شود
مجی یک پایش می‌لنگید، آپاراتی داشت و هر وقت دورش توی مغازه شلوغ می‌شد سینه صاف می‌کرد که دارم برای موتور ایژ روستا دنده‌عقب درست می‌کنم.
قانون اساسی نوروز
من امسال دم تحویل سال که مشهد بودم یک چیز‌هایی برای خودم تصویب کردم و قرار شد برای خودم به عنوان قانون‌های جدید مصوب شده به آنها عمل کنم.
امان از آخرین‌ها...
همان‌طوری که حواسمان هست توی عکس‌هایمان خوش‌عکس باشیم رمضان و بهار فرصتی است برای خوش‌شدن، خوش‌اخلاق، خوش‌برخورد، خوش‌زبان، خوش‌قول.
شب قدری چنین شریف و عزیز
تماس گرفتند و گفتند که «دعوتی، بیا». گل از گلم شکفت و گفتم «چشم» ولی بلیت گیرم نیامد.
خانه تکانی بهشت
تجربه کار در حرم تجربه عجیبی است که با وجود سختی هماهنگی‌هایش، با وجود بعضی گیرو‌گرفت‌های متداول دم در‌ها و وقت ورودها، اما تکرارناشدنی‌اش دل‌چسب است.
جای خالی بعضی‌ها
به کودکی متوقف شده آن بچه‌ها فکر می‌کنم، به پیتزا‌ها و کروسان‌های نخورده‌شان، به تام و جری‌ها و باب اسفنجی‌های ندیده‌شان، به پارک‌های نرفته و تاب‌های نخورده‌شان ... به اینکه سفاکان و اهریمنان کودک‌کش نه دین دارند نه وطن نه انسانیت.
مطرب مهتاب‌رو
تقریبا هر روز می‌بینمش و احتمالا فردا پس فردا بروم پیشش و باب رفاقت را بازکنم و یخ گفت‌و‌گو را بشکنم و رفیق بشویم.
سمفونی کلاغ‌ها در بهشت
گفتم کلاغ‌ها دارند در حرم غوغا می‌کنند، چه قشنگ است که اینها هم امام رضایی‌اند، یاد ترانه محسن‌جان چاوشی افتادم که ترانه یک کلاغ روسیاه را خوانده است و چیزی که می‌رفت به سمت بحران شدن را به یک اتفاق دراماتیک تبدیل کردیم.
پری‌ها دروغ نمی‌گویند
یک کار بانکی اداری واجب باعث شد دیروز بعد از برنامه بنشینم توی پرواز و بیایم تهران و دوباره دیشب برگشتم مشهد.
سر قرار نوکری امام رئوف (ع)
خادم سر سفره سحری می‌گفت و اشک می‌ریخت که بچه‌های همکارمان می‌گفتند مادرمان تمام کرد، منتظر ماندیم پدرمان خدمتش تمام شود و بیاید خداحافظی کند.
جهان قند است
سومین سحری بود که قسمتم می‌شد جلو دوربین حضور داشته باشم. دیروز بعد از افطار مصطفی آمد دنبالم و رفتیم یکی دوتا پیراهن گرفتم که تنوع لباسی داشته باشم.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.