خرید سیسمونی از ترکیه توسط دختر قالیباف جرم است یا پیام آور تبعیض

به گزارزش شهرآرانیوز، پس از انتشار خبر سفر همسر، دختر و داماد محمدباقر قالیباف رئیس مجلس، مردم و افکار عمومی به شدت نسبت به آن واکنش نشان دادند و ویدئو صحبت های گذشته قالیباف را که انجام این دست امور از سوی وابستگان مسئولین را تقبیح نموده بود را به نشانه اعتراض دست به دست کردند. در همین رابطه رضا غبیشاوی در سایت عصر ایران می نویسد:

آیا خرید سیسمونی از ترکیه، بد است؟ جرم است؟ قطعا خیر. هر کسی می‌تواند پولی را که مالک آن است را به هر شکلی که دوست دارد خرج کند و هر چیزی را که بخواهد بخرد به شرطی که قانون را نقض نکند.
آیا سفر به ترکیه برای خرید سیسمونی جرم است یا نقض قانون؟ هیچ کدام. پس چرا مردم و افکار عمومی از انتشار خبر سفر همسر، دختر و داماد یکی از مسوولین ارشد به ترکیه برای خرید سیسمونی ناراحت و حتی عصبانی شدند؟ خشم و عصبانیت را باید در توهم برخی مسوولین و ریا و تبعیض درباره خانواده آن‌ها جستجو کرد.

مسوولینی که با سخنان و عملکرد نادرست و توهم آمیز خود کشور را به روزی انداخته اند که با افزایش نجومی قیمت دلار و شرایط سخت اقتصادی داخلی، یک سفر خارجی نزدیک (ترکیه) را برای خیلی از بخش‌های مردم به یک آرزو یا به شدت سخت تبدیل کرده اند حق ندارند خود و خانواده از این سختی‌ها و دشواری‌ها مصون باشند. قرار نیست عملکرد برخی مسوولین باعث دشواری زندگی اقتصادی مردم شود و خود وخانواده آن‌ها به دور از این سختی‌ها باشند.

در مورد خاص محمدباقر قالیباف رئیس مجلس به خاطر مصوبه مجلس علیه احیای برجام (اقدامات راهبردی) پس از روی کار آمدن بایدن هم هست چرا که مردم امید داشتند با ثبات نرخ ارز و افزایش قدرت خرید بتوانند مانند قبل به راحتی به ترکیه سفر و خرید کنند نه آن که کثیری نتوانند و قلیلی که مخالف و مانع بوده اند، بتوانند.

قرار نیست برخی مسوولان صبح تا شب شعار بدهند و تاثیرات منفی این شعار‌ها دامن گیر زندگی تک تک مردم شود، اما خود و خانواده از دایره زندگی سخت، مصونیت داشته باشند.

این گزاره در ذهن بسیاری از مردم ایران وجود دارد. وقتی مسوولین به استقبال تحریم‌ها می‌روند؛ به سخت شدن شرایط اقتصادی کشور کمک می‌کنند. مانع از بهبودی شرایط سیاسی اقتصادی کشور می‌شوند. آگاهانه و ناآگاهانه، مستقیم و غیرمستقیم، سطح زندگی تک تک مردم ایران را هدف قرار می‌دهند. باعث سقوط ارزش پول ملی می‌شوند و در مدت کوتاهی، ارزش پس انداز مردم را دود می‌کنند؛ برنامه آن‌ها را برای ازدواج و خرید خودرو و خانه و سفر داخلی و خارجی نابود می‌کنند؛ مانع از سرمایه گذاری‌های خارجی و فعالیت و کسب و کار‌های مختلف در ایران می‌شوند ... همزمان، اما زندگی شخصی خود و خانواده شان دچار مشکل نمی‌شود.
و دقیقا به همین دلیل است که هیچ ترسی از تصمیم‌ها و رفتار‌ها و گفتار‌های خود ندارند.

علاوه بر این، می‌توان گفت این اتفاقات از جمله سیسمونی گیت نشان داد توهمات مسوولین حتی از سوی نزدیکترین اعضای خانواده آن‌ها مورد قبول و پذیرش قرار نگرفته است. توهم‌هایی از جمله انحصار در داخل برای افزایش کیفیت محصولات داخلی.

داستان سیسمونی نشان داد تنها جامعه نیست که از رفتار‌ها و گفتار‌های متوهمانه برخی مسوولین رنج می‌برد و زندگی اقتصادی و اجتماعی و سیاسی آن‌ها دچار تنش و لرزش و افت شده بلکه حتی اعضای خانواده مسوولین را هم دچار مشکل می‌کند.

وقتی به خاطر شعار‌ها و توهم‌ها و پز‌های بابا نمی‌توانی از حق طبیعی و قانونی خودت برای رفتن به کشور خارجی و خرید کردن آنچه که دوست داری استفاده می‌کنی تو هم در کنار مردم، قربانی شعار‌های بابا هستی ... وقتی یک خرید سیسمونی از ترکیه، کوفتت می‌شود ... یعنی تک خوری ممنوع.

نکته اول بعد از تحریر: در خبر منتشر شده امده بود خانواده این مقام مسوول بر سر اضافه بار با مسوولین هواپیمایی به بحث و جدل پرداختند. این اعتماد به نفس نزدیک به طلبکاری هم عجیب است و هم غریب.

نکته دوم: زندگی خصوصی افراد عادی و غیرمشهور جامعه، خصوصی تلقی می‌شود و رسانه‌ها نمی‌توانند و نباید وارد آن شوند مگر جایی که منافع یا حقوق عمومی در میان باشد. اما مسوولین و اعضای خانواده و بستگان آنها، حوزه خصوصی به مراتب کوچکتری دارند. سفر‌ها و خرید‌های خصوصی و شخصی هم باید زیر ذره بین رسانه‌ها و افکار عمومی قرار بگیرد تا ادعا‌ها و شعار‌ها با واقعیت‌ها مقایسه شود.

نکته سوم: مردم در افشای سیسمونی گیت به نوعی نشانه افشای ریاکاری می‌بینند... ریاکاری که تا قبل از این در حد حدس و گمان و احتمال بود، اما حالا دلیل قابل قبولی برای اثبات یافته است.

نکته چهارم: داستان خرید سیسمونی معروف به سیستمونی گیت از سوی یک فعال اجتماعی در شبکه‌های اجتماعی افشا شد و واکنش‌های بعدی هم در این شبکه‌های اجتماعی به راه افتاد. اگر شبکه اجتماعی نداشتیم اگر اینترنت نداشتیم باز هم شاهد چنین افشاگری‌هایی بودیم؟ یکی از دلایل فشار و اصرار برای محدودیت و بستن فضای مجازی و اینترنت و شبکه‌های اجتماعی جلوگیری از همین افشاگری هاست.

منبع: عصرایران