وزیر علوم: دانشگاه‌ها ملزم به تامین اسکان استادان هستند پیشرفت ۲۲ درصدی باغ رویش در مشهد | ۳ هکتار فضای سبز تا شهریور ۱۴۰۴ افتتاح خواهد شد مصاحبه داخلی آزمون اعزام فرهنگیان به خارج از کشور لغو شد رئیس شورای عالی استان‌ها: پاسخ اسرائیل را به‌گونه‌ای خواهیم داد که در تاریخ ثبت و ضبط شود عضو شورای اسلامی شهر مشهد: مهم‌تر از موشک، داشتن این ملت است رئیس شورای اسلامی شهر مشهد: روزی که ملت ایران به پا خیزد، اثری از رژیم صهیونیستی باقی نخواهد ماند رئیس شورای اسلامی شهر مشهد: همه ظرفیت‌های شهرداری مشهد برای مقابله با تهدیدات احتمالی فعال شوند قیمت جهانی نفت امروز (دوشنبه، ۲۶ خرداد ۱۴۰۴) اعلام شد | برنت ۷۴ دلار و ۹۴ سنت شد تعطیلی موقت پارکینگ‌های حرم مطهر رضوی (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) ترافیک در جاده‌های خراسان رضوی سنگین و پرحجم است (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) برگی از تاریخ مقاومت مشهدی‌ها در برابر هجوم بیگانگان در سال ۹۱۴ خورشیدی | بیگانگان و حسرت عبور از دروازه‌های مشهد شایعه حمله هوایی به سبزوار کذب است فرماندار مشهد: سفر‌های زمینی به مشهد افزایش یافته است | مشکلی بابت اسکان مسافران نداریم بازدید سرزده استاندار خراسان رضوی از فرودگاه بین‌المللی مشهد (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) بازدید فرماندار مشهد از پمپ‌بنزین‌های مستقر در محور‌های مشهد به چناران | سوخت‌گیری عادی خودرو‌ها در جریان است عضو شورای اسلامی شهر مشهد: ما اهل پناهگاه نیستیم، وسط میدان منتظر فرمان ولی امر مسلمین می‌مانیم عضو شورای اسلامی شهر مشهد: امیدوارم وعده صادق سه مستمر و قوی‌تر باشد عضو شورای اسلامی شهر مشهد: جمهوری اسلامی ایران دست برتری آتش را دارد مشهدالرضا (ع) و روز‌های تاریخی پیش رو
سرخط خبرها

یک راسته پر از قصه

  • کد خبر: ۱۳۲۲۱۰
  • ۰۹ آبان ۱۴۰۱ - ۲۰:۳۵
یک راسته پر از قصه
احتمالا برای خیلی‌ها جذاب باشد که قصه‌های فردا را امروز بشنوند.

شهر بی قصه، شهر مرده است. قصه در همه جای شهر لابه لای رنج آدم‌هایی که دیده و شنیده نمی‌شوند، شکل می‌گیرد. قصه لابه لای صدای آدم‌هایی که یکسره درحال حرف زدن هستند و انگارنه انگار که شاید مخاطبانشان خسته شده اند و حوصله شنیدن ندارند، شکل می‌گیرد.

احتمالا برای خیلی‌ها جذاب باشد که قصه‌های فردا را امروز بشنوند. در کتاب‌های داستان، نویسنده با کمک راوی، قهرمان هایش و تخیلش، می‌تواند قصه‌ای را در آینده بنویسد یا اصلا گذشته را بیاورد و آینده را بنویسد.

شاید چیزی شبیه ماکت‌هایی که مهندسان برای یک ابرپروژه درست می‌کنند و آن میان چندتا ماکت آدم هم ایستاده اند و دارند از مناظر لذت می‌برند. انگار آدم‌ها هستند تا فقط جای خالی آن ماکت را پر کنند؛ بی قصه و غصه.

آن بخش‌های قدیمی شهر احتمالا بی ماکت ساخته شده اند، اما بخش‌های جدید شهر، نه. مهندس‌ها آمده اند و توی زمین‌های کشاورزی قدم زده اند و بعد روی ماکت، آینده را تصویر کرده اند. آن ماکت یک چهارراه داشته که می‌رسیده است به میدان.

در مسیر آن چهارراه تا میدان، یک طرفش را دانشگاه ساخته اند.

طرف دیگرش را پارک تصور کرده اند، بعد ایستگاه آتش نشانی و بعد کمی آن طرف‌تر سینما. توی ماکت آیا فکر کرده بودند که بعد‌ها هنرمندی بیاید و مجسمه‌ای بسازد وسط میدان مادر که نگاهش سمت ورودی دانشگاه باشد؟

یا بعدتر‌ها یکی بیاید و در آن پارک، هواپیمایی بسازد که بلد نیست پرواز کند؟ اصلا فکر کرده اند که این حجم از آدم که هر روز و هرماه و هرسال می‌آیند دانشگاه، سر کلاس می‌نشینند، درس می‌خوانند، می‌دوند و زمین می‌خورند، عاشق می‌شوند و بعد روزی راهشان را می‌گیرند و می‌روند رد کارشان، چقدر قصه خواهند داشت؟

انگار مهندس‌ها خواسته یاناخواسته به بعضی خیابان‌ها ظلم می‌کنند.

وقتی یک تکه از خیابان این همه جا برای قصه داشته باشد و بعضی خیابان‌ها فقط کنارشان زمینی افتاده باشد یا مثلا سوله‌ای خالی و جایی برای قصه نداشته باشند، تبعیضی رخ نداده است؟ یک راسته پر از قصه و یک راسته فقط عبور بدون مرور!

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->