اینکه اوضاع کشور کمی ناآرام است و حال همه مردم بهعلت اوضاع و احوال کنونی خوب نیست، جای کتمان و شک و تردید ندارد. البته ملت ما با این مسائل سالهاست که آشناست.
به یاد آورید از ابتدای انقلاب اسلامی که هنوز شیرینی پیروزی جنبش مردمی به جان مردم ننشسته بود، ترورها و خرابکاریهای میدانی منافقین و بدخواهان آغاز شد، تا پس از آن که جنگ تحمیلی خسارات فراوانی به بار آورد و صدهاهزار نفر از جوانان این مرزوبوم شهید، جانباز، مفقود و اسیر شدند و زیرساختهای فراوانی از کشور ازبینرفت.
اتفاقاتی مانند تحریم و فتنه را هم اضافه کنید تا به یاد آورید که چه بر سر ملت و کشور آمده است. البته همه اینها به دشمن داخلی و خارجی برنمیگردد و نقش خواص بیبصیرت، مدیران نالایق، ژنهای خوب، تبعیض، رانت، اختلاس و افرادی که بر سر سفره انقلاب نشستند و نمکدان شکستند، در جای خود محفوظ است.
اما همه آنچه در کشور میگذرد، هیچکدام دلیل ناامیدی نیست. اینکه عدهای خیلی برای سیاهنمایی هیجانزدهاند و دلشان میخواهد بهعلت وضع کنونی حال مردم را خرابتر کنند، هیچ توجیه عقلانی و منطقی ندارد. مردمی که زیر آتش دشمن توسعه و پیشرفت کشور را متوقف نکردند، به زندگی خود ادامه دادند، ازدواج کردند، جشن تولد و مهمانی داشتند و خلاصه در برابر دشمن اظهارضعف و بدبختی نکردند، چرا باید با این اتفاقات همهچیز را متوقف کنند؟ اسمش را اعتراض، اغتشاش یا هر چیز دیگری هم که بگذارند، یا به این و آن تهمت بزنند و «کار خودشان است» را تکرار کنند، بازهم چیزی تغییر نمیکند؛ تا زندهایم، باید زندگی کنیم، مبارزه کنیم و در مسیر پیشرفت کشور متحد و یکدل باشیم.
«سرود ملی نخوانید، بعد از موفقیت شادی نکنید، به جامجهانی نروید و خلاصه ژست بدبختی به خود بگیرید و ...» را به غلط نماد شرافت و همدلی با مردم تفسیر میکنند و هرکسی را که رنگ زرد و زارتری به خود گرفت و با بغض در گلو صحبت کرد و سعی در تلقین ناامیدی و بدبختی به ملت داشت، مردمدار و شریف خواندن، آخر دشمنی با ملت است.
انسان باید در هر حالی به آینده امیدوار باشد و در راستای اهداف متعالی اخلاقی و انسانی امیدوارانه، خالصانه و راغبانه تلاش کند تا زندگی را معنا بخشد. شک نداریم که این زمستان هم میگذرد و روسیاهی به زغال میماند و ایران اسلامی سرافراز و سربلند به حیات خود ادامه خواهد دارد. امید و تلاش دو بال کمال انسانی است که احدی حق ندارد آن را از ملت بگیرد.