مروری بر سفرهای ناباورانه برخی چهره‌های محبوب به بهانه سالروز درگذشت مرتضی پاشایی ماجرای یک تصمیم پربحث سینمایی | جشنواره جهانی فیلم فجر در خطر حذف آغاز به کار سی و دومین دوره هفته کتاب هم‌زمان با رونمایی از سه تقریظ رهبر انقلاب «آسورا» سریال جدید کارگردان ژاپنی برنده نخل طلا + خلاصه داستان صفحه نخست روزنامه‌های کشور - چهارشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۳ حکایت پایتخت اندونزی در اروپای شرقی یک صبحانه مردانه با زرافه‌ها! | نگاهی به فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» سروش صحت نمایش فیلم «چارلز دیکنز، مردی که سرود سال نو را نوشت» به مناسبت روز کتاب و کتاب‌خوانی + زمان پخش مستند «پاسخ» و ناگفته‌هایی از عملیات‌های وعده صادق در شبکه سه + زمان پخش تئاتر خیابانی در اولویت دوم قرار دارد | گلایه‌های  کارگردانان بخش خیابانی جشنواره استانی تئاتر خراسان رضوی ترس جهان از ترامپ بازار کتاب را تکان داد «پلان آخر بازی» در جشنواره تورین ایتالیا جایزه بوکر ۲۰۲۴ به چه کسی می‌رسد؟ وضعیت سریال‌های جدید تلویزیون از زبان رئیس مرکز سیمافیلم تجلی «رمضان»، «حماسه» و «مقاومت اسلامی» در رویکرد محتوایی استقبال از بهار ۱۴۰۴ جزئیات برگزاری جشنواره هنر‌های شهری ۱۴۰۴ مشهد | پراکندگی عادلانه آثار هنری در شهر + فیلم پرده پایانی سی‌وچهارمین جشنواره تئاتر استانی خراسان رضوی (رضوان) | راه‌یابی ۳ نمایش به جشنواره تئاتر فجر + اسامی برگزیدگان «ساعت ۶ صبح» مهران مدیری در جشنواره فیلم دریای سرخ عربستان
سرخط خبرها

مصائب فیلم دیدن در سینما

  • کد خبر: ۱۳۷۰۹۴
  • ۰۷ آذر ۱۴۰۱ - ۱۸:۴۵
مصائب فیلم دیدن در سینما
آقام چندباری با مادرم سینما رفته بود؛ همان روزی که سیگار مردی روی چادر زن بغل دستی ما افتاد و سوخت و نزدیک بود واقعه سینما رکس در مشهد اتفاق بیفتد.

توجه: آن‌هایی که ممکن است چندششان شود، این داستان را نخوانند.

آقام چندباری با مادرم سینما رفته بود؛ همان روزی که سیگار مردی روی چادر زن بغل دستی ما افتاد و سوخت و نزدیک بود واقعه سینما رکس در مشهد اتفاق بیفتد. دعوا شد و بزن بزن و ما به سختی گریختیم. من توی بغل مادرم به این و آن می‌خوردم. فیلم را تا آخر خاطرم نیست، ولی فردین با دوچرخه بود و....

دومین فیلمی که با پدرم دیدیم، در همان سینما آسیا، کوچه روبه رویی باغ ملی، بود. یک فیلم طنز، ساخته روسیه، براساس داستان رستم و سهراب که هنوز قصه آن را فراموش نکرده ام. بعد دیگر با آقام نرفتیم سینما؛ چون عمرش را داد به شما. داداشم کار می‌کرد و گاهی ما را می‌برد سینما. اما خیلی کم. سینما خلاصه می‌شد در فیلم و ساندویچ کالباس و کوکا. بزرگ‌ترین مشکل ما این بود که هوای اتوبوس مرا می‌گرفت و بالا می‌آوردم. خودم از خجالت آب می‌شدم. حالم پریشان می‌شد و اطرافیانم را شرمنده بقیه مسافران می‌کردم.

راننده صدایش بلند می‌شد و مسافران اه و پیف می‌کردند. درعین حال «بالای من» می‌رفت ته اتوبوس یا می‌رفت سر اتوبوس و من تعجب می‌کردم این همه «بالا» را از کجا آورده ام! برای همین همیشه از رفتن به مشهد طفره می‌رفتم. یک بار با بچه‌های کوچه آسیا به مدیریت برادرم، رفتیم سینما. تقی نیکوکار هنوز فراموش نکرده است. فیلمی بود به نام راه نامعلوم. این فیلم ایتالیایی سروته نداشت یا ما سروتهش را نمی‌فهمیدیم. این‌ها (بازیگران فیلم) فقط می‌رفتند، می‌رفتند و می‌رفتند و به هیچ جایی نمی‌رسیدند. چون ما فیلم را از روی پرده سینما انتخاب می‌کردیم و معلوم نبود چه دربیاید.

یک بار دیگر هم برادرم، ما را با خودش برد سینما. ما چهار برادر از طرقبه راه افتادیم. داوود دوسه سال بیشتر نداشت. محسن شش هفت سال و من نُه سال و احمد یازده دوازده سال. برف باریده بود و من با وجود تمام سعی و تلاشی که برادرم برای پرت کردن حواسم کرد، بازهم حالم به هم خورد و بالا آوردم. برادرم کتش را روی بالا‌های من انداخت و بعد با کتش آن‌ها را جمع کرد! از فیلم هیچ خاطره‌ای ندارم؛ چون حالم اصلا خوب نبود، اما فراموش نمی‌کنم که برادرم کتش را با برف‌های کنار پیاده رو تمیز کرد که، چون خیس شده بود، نمی‌توانست تنش کند. ما هم لباس کمی بر تن داشتیم. یخبندان بود. چهار نفری می‌لرزیدیم. وارد سینماهویزه شدیم. پایین سرد بود.

رفتیم طبقه بالا، لژ خانوادگی. آنجا گرم‌تر بود. ناگهان مأمور سینما آمد مجرد‌ها را بفرستد پایین. یک زن و شوهر جوان متوجه حال وروز ما شدند. مرد سریع داوود را بغل کرد و محسن را کشید کنار خودش. من و احمد هم خودمان را به زن و شوهر نزدیک کردیم. مأمور نگاهی به ما انداخت و ما را خانواده‌ای یافت که گروهی به سینما آمده اند. بعد از چهل سال هنوز رفتار آن زن و شوهر را فراموش نکرده ام.

راستی آن‌ها خودشان را نجات دادند یا ما را؟

موقع برگشت، دوباره بالا آوردم و راننده، برادرم را مجبور کرد اتوبوس شرکت واحد را در آن شب سرد زمستان بشوید. دلم به حال برادرم سوخت و از خودم بدم آمد. تا پانزده سالگی هر وقت به مشهد می‌رفتم، همین بساط را داشتیم!

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->