روز جهانی افراد دارای معلولیت؛ فرصتی برای بازاندیشی و تحول

" تحول آفرینی"، ترکیب تکان دهنده‌ای است چرا که پیش شرط تحقق آن، ممکن است نیازمند بازاندیشی در باید‌ها و نبایدها، نقشه‌ها و راه ها، ساختار‌ها و ابزارها، قوانین و دستورالعمل‌ها و تغییرات بنیادین بسیاری باشد که بیش از زمان و منابع، نیازمند شجاعت و همت است.

امسال، شعار گرامیداشت روز جهانی افراد دارای معلولیت به این ترکیب مجهز شده است تا بیش از هر زمان دیگری، راه حل‌هایی تازه را در مسیر گره گشایی از مشکلات دیرینه این اقلیت بزرگ و محترم، ردیابی و نشانه گذاری کند و با افزایش دامنه اثرگذاری، تمام حد و مرز‌های محدودیت را درنوردد و هر فرد دارای معلولیتی را در هر کجای این کره خاکی از مواهب اثرگذاری خود بهره‌مند کند. شاید این هدف، آرمانی و دیریاب به نظر برسد، اما اگر نیک بنگریم و اهداف و برنامه‌ها را به عنصر" اراده" تجهیز کنیم، آنقدر‌ها هم سخت و دیررس نباشد.

سالهاست که " مشکلات، چالش ها، نیاز‌ها و مطالبات" افراد دارای معلولیت از مرحله تحقیق و تفحص و شناسایی و مساله یابی گذشته است و روی کاغذ خاک می‌خورد.

کیست که نداند "عدم مناسب سازی و دسترسی پذیری"، حضور تاثیرگذار افراد دارای معلولیت را در جامعه به چالش کشیده است!

کیست که نداند " عدم تخصیص بودجه و اعتبار" و گاهی متاسفانه" بهانه عدم تخصیص بودجه و اعتبار" تحقق کامل و جامع" قانون حمایت از افراد دارای معلولیت" را به آینده‌ای محول می‌کند که حداقل از امروزی که ما در آن هستیم، خیلی روشن و پیدا نیست!

کیست که نداند "برون گرایی، انزوا ستیزی، زیست معنوی، کرامت، استقلال و توانمندی، خودباوری و پیشرفت و ... " این قشر به " تغییر و اصلاح نگرش، دیگر باوری، مسئولیت پذیری و خواستِ همگانی " وابسته است!
مطالبات و حقوق این گروه را از هر بعد که بنگریم از عهده و توان یک وزارت خانه و یک سازمان و یک ساختار، خارج است و همچون مطالبات دیگر اقشار جامعه به همکاری، همسویی و همفکری کلیه نهاد‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و همچنین مشارکت نهاد‌ها و موسسات غیردولتی و تشکل‌های مردمی وابسته است.

امروزه کمتر عرصه‌ای را می‌توان یافت که از مشاهده توانمندی افراد دارای معلولیت متاثر نشده و به شگفت نیامده باشد؛ کسب مدارج بالای علمی و فرهنگی، کسب مستمر مدال‌های رنگارنگ در ادوار پارالمپیک، خلق آثار بدیع و بی بدیل هنری، به ثمررساندن حداعلای مسئولیت‌های فردی و اجتماعی و شغلی، همه و همه گویای اثبات مقتدرانه توانایی‌ها و ظرفیت‌های این قشر بی نظیر است.

بی شک امروز دیگر زمان حرکت از سمت «مساله» به «راه حل» است، راه حل‌هایی گره گشا، اندیشمندانه و واقعیت مدار که برخاسته از نظر و رای افراد دارای معلولیت و برای ارتقای جایگاه شهروندی و احقاق مطالبات آن‌ها باشد.

به امید جامعه‌ای برابر و در دسترس برای همه