دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: تقویت فرهنگ عمومی راهی برای افزایش هم‌بستگی اجتماعی است فرهنگ عمومی، زیربنای سلامت جامعه است درگذشت «کوئینسی جونز» تهیه‌کننده آثار مایکل جکسون در ۹۱ سالگی تسهیلات تبصره ۱۸ وزارت فرهنگ به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟ اکران سیار «آسمان غرب» میلیاردی شد «سعیداسلام‌زاده» مدیر روابط عمومی معاونت هنری شد دلیل تعطیلی برنامه «شیوه» شبکه چهار چه بود؟ نگاهی به مجموعه‌داستان «نیمۀ تاریک ماه» هوشنگ گلشیری نگاهی به ذات سیال «فرهنگ عمومی» و آیین‌نامه‌های بدون ضمانت اجرایی صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ «دزدان دریایی کارائیب» جدید بدون حضور جانی دپ پیام رئیس انجمن بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان منتشر شد انتشار نسخه مجازی آلبوم عاشقانه «نوازشگر» چرا «سفره ایرانی» کیانوش عیاری پس از ۲۰ سال هنوز اکران نشده است؟ حکایت آبی که صدراعظم نخورد درباره عکاسی تئاتر که پس از ۷ سال به جشنواره رضوان اضافه شد معرفی چند کتاب برای علاقه ­مندان به یادگیری وزن شعر | آراستن طبع موزون
سرخط خبرها

واقعا خوبیم ما؟

  • کد خبر: ۱۶۱۳۷۶
  • ۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۲ - ۱۳:۰۵
واقعا خوبیم ما؟
«چقدر خوبیم ما» این اصطلاح عادل فردوسی پور را شاید بتوان چکیده‌ای از رفتار و کردار برخی از افراد از سطح شخصی تا جایگاه اجتماعی و مسئولیتی که دارند، بیان کرد.

«چقدر خوبیم ما» این اصطلاح عادل فردوسی پور را شاید بتوان چکیده‌ای از رفتار و کردار برخی از افراد از سطح شخصی تا جایگاه اجتماعی و مسئولیتی که دارند، بیان کرد. افرادی که تصور می‌کنند که هیچ عیب و نقصی در آن‌ها وجود ندارد و در تمام تنش‌های شخصی با نزدیکان، دوستان و همکاران و... همه مقصر هستند، غیر از خودشان. جمله دیگری هم هست که مکمل «چقدر خوبیم ما» برای این گونه افراد عمل می‌کند.

«هیچ چیز از ارزشمان کم نمی‌کند» کلمه‌ای کلیدی برای زمان‌هایی که احساس می‌کنند نه تنها به آنچه می‌خواسته اند نرسیده اند، بلکه به زبان خودمانی افتضاح عمل کرده اند و همچنان می‌خواهند کم نیاورند، اما وقتی کمی عمیق‌تر نگاه کنیم، این تفکر به جای اینکه نقطه قوتی برای این گونه افراد باشد، در عمل پاشنه آشیلشان است و سبب می‌شود تا هیچ گاه درصدد برطرف کردن ایراد‌ها و نقص‌های خودشان بر نیایند. چطور می‌شود که هم عیب‌ها را دید و هم دچار یاس و ناامیدی نشد؟‌

می‌گویند نادرشاه افشار در جنگی شکست خورد. او به منظور جبران، دستور داد تا کاتب درخواست نیروی پشتیبانی کند. کاتب شروع به نوشتن و خواندن متن کرد که جنگی در گرفت و گوشه چشمی به سپاه وارد شد. تا این جمله را گفت، نادرشاه فریادی از خشم کشید و گفت، مردک این چیست که می‌نویسی! بنویس که لشکر در وضعیت مناسبی نیست و هر چه در توان دارید بسیج کنید و عازم میدان نبرد کنید که درنگ جایز نیست.

می‌توان این کار نادرشاه را مصداق تصمیم گیری واقع گرایانه دانست. او شکست خورده و می‌داند که باید سریع‌تر خودش را برای نبرد دیگری آماده کند، اما نیازمند نیروی کمکی است. از این رو در عین حال که امید خودش را از دست نداده و دارد آماده نبرد دیگری می‌شود، اما اجازه نمی‌دهد که رؤیا بافی مانع از ندیدن حقایق میدان جنگ شود.

آری دیدن حقایق و آگاهی از نقاط قوت و ضعف پیش شرط هر پیشرفت و رشدی است. از این رو تا زمانی که هر فردی خودش را با واژگانی مانند: «چقدر خوبیم ما» یا «این چیزی از ارزشمان کم نمی‌کند»، مشغول کند از جایی که در آن قرار داد، نه تنها تکانی نمی‌خورد بلکه دیر یا زود روند زوال او بیشتر و بیشتر خواهد شد.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->