تنهاترین استاد به غیر گوشه بامت مباد جای قرارم ایستاده، چون سرو | سپهبد شهید سید محمد‌ولی قرنی، اولین رئیس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران صادق آل‌محمد، پیشوای اهل سلوک امام صادق (ع) پرچم‌دار جهاد تبیین | مروری بر دستاورد‌های ششمین خورشید ولایت تولیت آستان قدس رضوی: هنر ابزاری برای انتقال مفاهیم دینی و انسانی است زمان آزمون استخدامی فرزندان شهدا و جانبازان اعلام شد ۵۰ هزار بسته نبات متبرک از حرم رضوی به سراسر کشور ارسال شد ویژه‌برنامه‌های حرم امام‌رضا(ع) به‌مناسبت سالروز شهادت امام‌جعفرصادق(ع) اعلام شد سامانه‌ اطلس محافل و تشکل‌های قرآنی، مرجع جامع دسترسی به محافل قرآنی پویش «سهم من از کرامت» در وبسایت آپارات در ایام دهه کرامت برگزار می‌شود + جزئیات نگهداری ۱۹۰۰ نسخه خطی از آثار شیخ بهایی در مرکز نسخ خطی کتابخانه آستان قدس رضوی سامان‌دهی ۲۰۰ مسجد محوری مشهد برای حضور در اجتماع صادقیون | استقرار ۳۰ مبلّغ در مسیر حرکت عزاداران «شیخ‌الائمه»، لقبی که از عظمت علمی امام‌صادق(ع) حکایت دارد مشهد یکپارچه عزادار امام‌جعفرصادق(ع) می‌شود تعویض پرچم و نصب کتیبه ایوان طلای حرم مطهر رضوی هم‌زمان با ایام شهادت امام‌صادق(ع) + فیلم جشنواره‌های فرهنگی «آوای صلح» برگزار می‌شوند یادی از عباس آفرنده معمار مشهدی مرمتگر گنبد ایوان مقصوره مسجد گوهرشاد | آجر به آجر یک رؤیا «سلامت»، معروفی که باید به آن امر شود راهبرد قرآن در تبدیل حجاب از تابوی جاهلیت به هویت جمعی مسلمانان | انقلاب اخلاقی در پوشش
سرخط خبرها

باشد که از خزانه غیبم دوا کنند*

  • کد خبر: ۱۷۰۸۹۰
  • ۰۳ تير ۱۴۰۲ - ۱۱:۵۷
باشد که از خزانه غیبم دوا کنند*
ملیحه جهانبخش - روزنامه نگار

همه چیز در این دنیا عیاری دارد! دل آدمیزاد نیز عیاری دارد؛ گاه به محک رنج، گاه فراق، گاه محنت و گاه رحمت آزموده می‌شود. اصلا حکایت آدمیزاد و این دنیا حکایت آزمودن و عیارگرفتن است. خیال کن رنج‌های روزگار همان صیقلی است که قرار است از دل آدمیزاد الماس بیافریند. برای همین است که سهم خیلی از خوبان و بزرگان رنج و محنت می‌شود که در محک تسلیم و رضا آزموده شوند.

در مقابل، برخی نیز به جز گله و شکایت، در رنج‌های روزگار هم صحبت بهتری اختیار نمی‌کنند و تا همیشه در نقش قربانی‌ای که فقط قسمتش مصیبت است، باقی می‌مانند. دریغ که خیلی از ما نمی‌دانیم رنج، رشته اتصال به حضرت دوست است و بهانه‌ای برای خواستن!

خواستنی که گاهی ممکن است تا مدت‌ها آدمی را به تضرع و ناتوانی امتحان کند. خواستنی که ممکن است به این زودی اجابت نشود، اما لذت عبادتی را به انسان می‌بخشد که هزاران بار از رسیدن به غایت آرزو دل نشین‌تر است؛ اگرچه ممکن است خیلی از این صبوری‌ها و تحمل‌ها دست مایه سرزنش دیگران باشد که تا کی و تا کجا می‌خواهی چیزی را از خدا طلب کنی که به تو نمی‌بخشد؟ ممکن است به ناامیدی دعوت شوی که اگر امکان اجابتی بود، تاکنون رقم خورده بود!

ممکن است ته دلت را خالی کنند و همه تحمل و صبوری ات را به سرابی تشبیه کنند که خود را فریب می‌دهی. بالاخره آدمیزاد است و ظن و گمان خودش! اما آنچه در این خواستن‌ها و رازونیاز‌ها قیمتی است، اعتماد و گمان خوشی است که میان انسان و خداست. گمانی که نمی‌گذارد سر سوزنی از رحمتش ناامید شوی و از طلب آنچه در دل داری، دست برداری.

حکایت یعقوب (ع) و یوسف (ع) را که شنیده ایم؛ همان که از فراق یوسف چنان گریست که خانه چشم را در انتظار دیدارش سپید کرده بود، اما هرگز از رحمت خدا نومید نشد.

حتی وقتی یعقوب (ع) را به واسطه رنجی که می‌کشید، سرزنش می‌کردند، از غم و اندوه خودش رشته اتصالی آفریده بود که به هیچ سرزنشی گسستنی نبود. چنان که در آیه ۸۶ سوره یوسف (ع)، یعقوب (ع) در پاسخ به سرزنشی که در این راه می‌شود، می‌فرماید: «گفت من شکایت غم و اندوه خود را پیش خدا مى برم و از [عنایت]خدا چیزى مى‏ دانم که شما نمی‌دانید.»

*مصرعی از حافظ

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->