اضافه‌شدن ایستگاه جده برای سرعت انتقال حجاج از شهر مکه، از سه‌شنبه (۲۷ خرداد ۱۴۰۴) جایگاه حسن خلق در ایمان مؤمنان در بیان امام کاظم (ع) همکاری با ظالم هرگز | مروری بر سیره حضرت موسی‌بن‌جعفر(ع) واکنش متفاوت میثم مطیعی در شرایط بحرانی امروز جامعه قرآنی کشور: مجاهدان جهاد تبیین در شرایط جنگ وظیفه امیدافزایی و یأس زدایی دارند حجاج ایرانی وارد کربلا شدند (۲۶ خرداد ۱۴۰۴) آرامش کامل در حرم امام رضا (ع) | جای هیچ نگرانی برای زائران نیست (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) + فیلم عاشقی که شهادتنامه‌اش را از امام رضا(ع) گرفت مراسم تشییع شهدای حملات اخیر در روز سه‌شنبه لغو شد (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) بیش از ۸ هزار تن از حجاج خراسان رضوی وارد خاک عراق شدند (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) واکنش احساسی زینب سلیمانی به شهادت فرماندهان و یاران پدر شهیدش برای سرلشکر محمد باقری، خادم امنیت وطن | تا پای جان برای ایران نه‌گفتن به طاغوت، درس اول توحید اولین گروه حجاج ایرانی، از مرز زمینی عربستان خارج شد (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) حکم خادمی سردار شهید امیرعلی حاجی‌زاده در آستان مقدس امام رضا(ع) + متن و تصویر شهادت حجت‌الاسلام ابوالفضل نیازمند، مبلغ بسیجی، به همراه خانواده در حمله ددمنشانه رژیم صهیونیستی دعای امام سجاد(ع) برای تقویت استواری مرزبانان اسلام
سرخط خبرها

قلم، توتم من است

  • کد خبر: ۱۷۲۶۱۷
  • ۱۳ تير ۱۴۰۲ - ۱۲:۳۶
قلم، توتم من است
آن روز‌ها که هنوز گوشی‌های لمسی جای قلم را نگرفته بودند، هوای نوشتن که به سرمان می‌زد، یک تکه کاغذ و یک قلم و کنجی ساکت همه دنیایی بود که می‌توانست در آن لحظه کسی به تو ببخشد.

 

لحظات نوشتن گاهی شبیه بغضی است که بی قرارت می‌کند، گاهی شبیه حس مرموزی است که از تک تک سلول‌های مغزت می‌گذرد و زودتر باید به کلمه تبدیلش کنی و گاهی شبیه آرامشی است که پس از طوفان عظیمی در دل و جانت به آن پناه می‌بری! و قلم در این لحظه‌ها شبیه شریک باوفایی است که یک لحظه تنهایت نمی‌گذارد که در آن دقایق پرآشوب و بی قرار، واسطه اتصال روحت با تن سپید کاغذ شود! و بعد از آن در جان سپید کاغذ روح آدمی است که جاری می‌شود... هنوز هم نویسندگان زیادی را می‌شناسم که قلم برایشان برکت دیگری دارد.

هنوز هم هر وقت اشتیاق نوشتن دارند، وفاداری شان را به قلم حفظ کرده اند. هنوز هم آن حسی را که می‌خواهند هنگام نوشتن داشته باشند، فقط با قلم و کاغذ در میان می‌گذارند. شبیه کتاب‌ها و روزنامه‌ها که در عصر تکنولوژی‌ها و فناوری‌ها هنوز فراموش نشده اند، قلم را از ذهن و دل هیچ نویسنده‌ای نمی‌توان گرفت! قلم شریک لحظه‌های پرشوکتی است که به خلوت دل و اندیشه آدمی راه می‌یابد و پیام بری است که می‌تواند تا سال‌ها و شاید قرن‌ها بعد واسطه رساندن کلامی، سخنی، پیامی به دیگران باشد.

قلم یک استعاره است، حتی در روز‌هایی که شاید کمترکسی برای نوشتن به سراغش برود؛ استعاره‌ای از نوشتن، اندیشیدن و با کلمه‌ها زیستن. به قول دکتر علی شریعتی «هر کسی توتمی (نماد) دارد که با آن عشق می‌ورزد، دوست می‌دارد، می‌پرستد، می‌نالد، دعا می‌کند، می‌گرید، اشک می‌ریزد، انتظار می‌کشد، صبر می‌کند، اخلاص می‌ورزد، ارزش می‌نهد، درد می‌کشد، رنج می‌برد، ایثار می‌کند، می‌گدازد و توتم من قلم است.

روح من است که جسم یافته است. آدم بودن من است که شیئی شده است. آن امانت است که به من عرضه شده است.» امانتی که خداوند نیز به آن قسم یاد کرده است: «ن وَالقَلَمِ وَ مَا یَسْطُرُونَ»؛ «نون سوگند به قلم و آنچه مى نویسند.» (سوره مبارک قلم: ۱)

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->