برخی زمین‌های رهاشده «طبرسی شمالی» در مشهد پاتوق معتادان شده است

به گزارش شهرآرانیوز زندگی در کنار معتادان! بهترین جمله برای وصف اوضاع و احوال زندگی اهالی کوچه‌های طبرسی شمالی ۵۷ و ۵۹ است که همیشه روزشان را با مشاهده معتادان متجاهر در حال استعمال مواد مخدر شروع می‌کنند. پیامک شهروندان درباره حضور معتادان متجاهر در زمینی رها شده بهانه‌ای شد تا به کوچه طبرسی شمالی ۵۷ برویم. ساعت ۱۰ صبح به محل مورد نظر می‌رسیم و همراه با چند نفر از اهالی وارد زمین رها شده می‌شویم. در کمال تعجب در این ساعت از روز با جمع ده نفره معتادان در حال استعمال مواد مخدر روبه رو می‌شویم.

زمین خاکی و مستطیلی شکل با مساحت تقریبی ۳ هزار متر که بین کوچه‌های طبرسی شمالی ۵۷ و ۵۹ واقع است و چندین نقطه کور هم برای بزهکاری دارد. فاصله منازل مسکونی با جمع معتادان حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ متر است و در خانه‌های مجاور که باز‌ می‌شود، چند نفر معتاد را روبه روی خود‌ می‌بینند.

در ادامه حتما بخوانید ۴ معضلی که در صدر مطالبات شهروندان مشهدی قرار دارد

چند کودک و نوجوان در همان وضعیت حضور معتادان متجاهر در حال دوچرخه سواری هستند و از نزدیک آن‌ها می‌گذرند. در مجموع وضعیت اسفناکی است. کودکان این محله هر روز استعمال مواد مخدر از سوی معتادان را‌ می‌بینند و این معضل بزرگ اجتماعی محسوب می‌شود. اهالی یک به یک دور ما حلقه می‌زنند و معتادان با مشاهده جمعیت، دوربین عکاسی و خبرنگار از محل متواری می‌شوند.

تقدیری، از اهالی محله، که ما را در این گزارش میدانی همراهی می‌کند، در مورد وضعیت نابهنجار این زمین رها شده می‌گوید: مردم از این زمین رفت و آمد دارند. حتی در روز روشن از فرزندان و بانوان محله سرقت می‌شود. اگر شهرداری نمی‌تواند زمین را تملک کند حداقل زمین را از مالکان اجاره کند و دور آن فنس بکشد و به زمین ورزشی تبدیل کند.

او‌ می‌افزاید: این معتادان در این زمین جمع و باعث آلودگی می‌شوند. محله هم پارک و سالن ورزشی ندارد و کودکان مجبورند در این زمین خاکی کنار معتادان بازی کنند. هر ماه فرزندانمان را بابت بیماری‌های مختلف به مطب پزشک می‌بریم و این وضعیت تحمل شدنی نیست.

مشاهده هرروزه معتادان

خانم رضایی، یکی دیگر از ساکنان، جلو می‌آید و‌ می‌گوید: این زمین رها شده شب‌ها وضعیت بدتری دارد و معتادان آتش روشن می‌کنند و جمعیت زیادی دور آتش مواد مخدر استعمال می‌کنند. این زمین در بین منازل مسکونی است و مشاهده هرروزه این معضلات واقعا برای ساکنان آزاردهنده است. چند شب پیش یکی از معتادان روی دیوار منزل ما آمده بود. واقعا امنیت نداریم. این محله بوستان و زمین ورزشی ندارد و تقاضا داریم که شهرداری به فکر مردم این محله هم باشد.

خانم رشیدی، از دیگر اهالی محله نیز بیان می‌کند: از ترس این معتادان در خانه را‌ نمی‌توانیم باز کنیم، تا جایی که در کنتور آب را سرقت کرده اند. در خانه را که باز‌ می‌کنیم، روبه رویمان چندین معتاد را در حال استعمال مواد مخدر می‌بینیم. مگر ما چه گناهی کرده ایم که در حاشیه شهر زندگی می‌کنیم؟

ما هم شهروند این شهر هستیم. او ادامه می‌دهد: هر زمان که با نیروی انتظامی تماس می‌گیریم، خودرو پلیس از سرکوچه آژیرکشان می‌آید و همه معتادان فرار می‌کنند و دوباره فردا و روز‌های بعد همین وضع است. گویا بخشی از این زمین متعلق به شهرداری است. درخواست داریم که مابقی زمین را شهرداری تملک کند و به زمین ورزشی تبدیل کنند.

پیگیری از دستگاه‌های اجرایی

اما برای اطلاع از مالکیت زمین ابتدا موضوع را با شهردار منطقه ۴ در میان می‌گذاریم. محسن نعیمی مقدم درباره مالکیت زمین می‌گوید: شهرداری در زمین مذکور مالکیتی ندارد. در سال‌های اخیر این پلاک همواره در اولویت‌های تملک شهرداری قرار داشته است، اما از آنجایی که در مالکیت پلاک میان موقوفه ظهیرالدوله و تعدادی مالک حقیقی اختلاف وجود دارد و موضوع از طریق مراجع قضایی در حال پیگیری است تا زمان رفع تعارض پیش آمده، امکان تملک پلاک مذکور میسر نیست.

تا اینجا که مشخص شد امکان تغییر کاربری زمین رها شده به این زودی‌ها وجود ندارد؛ بنابراین موضوع تجمع معتادان متجاهر و نارضایتی شهروندان را به فرماندار مشهد اطلاع می‌دهیم. محسن داوری می‌گوید: برای جمع آوری معتادان متجاهر، سارقان و بزهکاران برنامه‌ای کلی درنظر داریم که به زودی اجرایی می‌شود.

پیگیری می‌کنیم

اما درباره جمع آوری معتادان به سراغ معاون پیشگیری اداره کل بهزیستی خراسان رضوی می‌رویم. غلامحسین دلبری با بیان اینکه از طریق دستگاه‌های ذی ربط این موضوع پیگیری می‌شود، می‌گوید: ان شاءا... مشکل اهالی کوچه‌های طبرسی شمالی ۵۷ و ۵۹ در اسرع وقت حل خواهد شد.

گویا حل و فصل زمین‌های رهاشده در حاشیه شهر تمامی ندارد و در این بین شهروندان بیشترین ضرر را از این زمین‌ها می‌کنند. انواع و اقسام بزهکاری‌های اجتماعی در همین زمین‌های رهاشده رخ می‌دهد و ظاهرا عزم و برنامه‌ای برای سامان دهی این اراضی وجود ندارد. به نظر می‌رسد که فرمانداری و دستگاه قضایی باید تدبیری برای این مشکل بیندیشند.