یادی از عباس آفرنده معمار مشهدی مرمتگر گنبد ایوان مقصوره مسجد گوهرشاد | آجر به آجر یک رؤیا «سلامت»، معروفی که باید به آن امر شود راهبرد قرآن در تبدیل حجاب از تابوی جاهلیت به هویت جمعی مسلمانان | انقلاب اخلاقی در پوشش مدیر حوزه‌های علمیه: پاپ فرانسیس نمادی از گفت‌وگوی ادیان و صلح جهانی بود آیات منتخب قرآن کریم برای ایام دهه کرامت ۱۴۰۴ خواندن روزانه قرآن در مساجد در طرح «تلاوت نور» کلید خورد از ساخت پنج فیلم سینمایی تا شناسایی بازیگران بااستعداد در تئاتر انقلاب و دفاع مقدس برنامه محفل مورد تحسین دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی قرار گرفت علی مسعودی (مشهدی): به‌زودی ساخت فیلمی را با موضوع مشهد و امام‌رضا(ع) آغاز می‌کنم ثبت‌نام بیش از ۴ هزار زائر پیاده برای حضور در مشهد طی دهه کرامت ۱۴۰۴ افزایش چشمگیر هزینه سفر به عتبات | سفر زیارتی خانوادگی تا ۱۳۰ میلیون تومان! توزیع بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار محصول فرهنگی در حرم مطهر امام‌رضا(ع) کتاب «آقای ورزش»، روایت زندگی شهید علیرضا شمسی‌پور، به سی‌وششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب می‌آید پخش ۴ انیمیشن با محوریت زندگی امام صادق (ع) اجتماع بزرگ عزاداران امام‌صادق(ع) در مشهد، چهارم اردیبهشت ۱۴۰۴ برگزار می‌شود بیش از ۸۵ هزار ویزا برای حج تمتع ۱۴۰۴ دریافت می‌شود نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت: علم بدون تقوا تهدیدی برای بشریت است حجت‌الاسلام و المسلمین اکبر ایزدی درگذشت از قهرمان سردشت تا دلاوران جزیره مجنون| معرفی سه شهید تازه‌تفحص‌شده خراسانی به بهانه بازگشت آن‌ها به آغوش وطن
سرخط خبرها

تو ما را هم می‌توانی قهرمان کنی خدایا

  • کد خبر: ۱۸۰۱۳۱
  • ۲۹ مرداد ۱۴۰۲ - ۱۷:۵۹
تو ما را هم می‌توانی قهرمان کنی خدایا
هفت روز از حادثه حرم شاهچراغ می‌گذرد. ده‌ها بار فیلم‌های آن را مرور کرده ام.

هفت روز از حادثه حرم شاهچراغ می‌گذرد. ده‌ها بار فیلم‌های آن را مرور کرده ام. حالا همه و همه را از بر شده ام. هم ماجرا را، هم تصویر‌ها را و هم جریان پسرکی را که هزار بار با کلمه کلمه اش بغض کرده و گریسته ام.

هر بار که دوربین می‌رود روی چهره پسرک هفت ساله، گیر می‌کنم. با هر کلمه‌ای که پسربچه از ماجرای آن روز می‌گوید بلند بلند گریه می‌کنم.

اشتباه است که فکر می‌کنیم قهرمان‌ها حتما توی کتاب‌ها و فیلم‌ها و قصه‌ها هستند. قهرمانان همین جا هستند کنار ما.

نامش هر چه می‌خواهد باشد، من اسمش را قاسم گذاشته ام. پسر بچه‌ای که در آشوب و گریز فرار از تیرباران و مرگ، لحظه‌ای مکث می‌کند و می‌ایستد، آرام می‌نشیند تا زیر شانه مردی را بگیرد. قاسم بعدا با همان لهجه قشنگ و زلالش می‌گوید:
پدرم است گفت فُرارکن، فُرار...

اینجا که می‌رسد یادم از یک روز بزرگ می‌آید. روزی که وعده داده شده همه از هم می‌گریزند. مادر از فرزند، برادر از خواهر، آشنا از آشنا،  «یوم القیامه»، «یوم الحسره»، «یوم المحاسبه» «یوم الندامه» «یوم الفرار» ...

دلم یک لحظه می‌لرزد و باز حرف قاسم تکرار می‌شود. دوستش داشتم فُرار نکردم. سرم را گرفته ام بالا اشک هایم تند و تند می‌ریزد. خدایا همه چیز، همه جا، همه وقت به دست‌های مهربان تو بسته است مثل همان لحظه‌ای که دوربین را گذاشته بودی روی چهره قاسم و آبرویش دادی.

خدایا تو بخواهی بی دریغ می‌بخشی مان، نخواهی می‌ستانی، خواسته باشی عزتمان می‌دهی. آبرویمان همه و همه مال توست. ما به خودی خود هیچ و هیچ نداریم. تهی دستیم خدایا.

خدایا کمی پایین‌تر بیا. بیا روراست‌تر باهم حرف بزنیم. راست می‌گوید قاسم. دوست داشتن معجزه می‌کند. خدا همیشه اعجازکرده است. از اول تاریخ تا همین حالا.

قسم می‌خورم با همه بد بودنمان ما تو را دوست داریم. می‌شود دوربینت را بگذاری روی اتفاق‌های حال خوب کنی که به خاطرش به وجودمان بالیده‌ای و گفته‌ای این بنده خود من است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->