ناترازی برق و کم‌آبی، تهدیدی برای ترافیک شهری و فضای سبز مشهد شهردار مشهد مقدس: شهرآرا زبان گویای مردم است | ۴۷ پروژه شاخص را تا پایان سال به اتمام می‌رسانیم سخنگوی شورای اسلامی شهر مشهد: تا بررسی مدارک دو کاندیدای ریاست شورا، آقای ناصحی همچنان رئیس هستند اعضای کمیسیون‌های تخصصی شورای ششم شهر مشهد در سال پنجم مشخص شدند نگاهی به عمارت ۷۴ ساله شهرداری مشهد | بلدیه ارض اقدس آغاز فعالیت ناوگان اتوبوسرانی و متروی مشهد، از ساعت ۶ صبح فردا (۱۵ مرداد ۱۴۰۴) رئیس شورای اسلامی شهر مشهد: شورا تمام وقت خود را صرف خدمت به مردم کرده است یک بام و دو هوای مدرسه‌سازی در مشهد شهردار مشهد مقدس: صداوسیما نقش بی‌بدیلی در امیدآفرینی و انسجام ملی دارد پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (سه‌شنبه، ۱۴ مرداد ۱۴۰۴) | پایداری وضعیت جوی تا پایان هفته تاریخ حفر چاه و تأثیر این تلاش در تأمین آب شرب برای مشهد برگزاری انتخابات هیئت‌رئیسه شورای اسلامی شهر مشهد برای سال پنجم + فیلم درباره پروفسور بول ون مردی که در مشهد دوباره متولد شد افتتاح مرکز فرمان ترافیکی مشهد برای مدیریت ۷۰ هزار جای پارک تمهیدات شهرداری مشهد برای میزبانی از زائران صفر ۱۴۰۴؛ از اسکان تا موکب‌ها هوای مشهد همچنان در وضعیت قابل قبول قرار دارد (۱۴ مرداد ۱۴۰۴) آیا ادارات مشهد و خراسان رضوی فردا (چهارشنبه، ۱۵ مرداد ۱۴۰۴) تعطیل است؟ داشبورد جرائم و تخلفات شهری در مشهد راه‌اندازی شد | مشهد، اولین شهر دارای زیرساخت آماری تخلفات شهری خدمت‌گزاری شهرداری سبزوار در کوچه‌پس‌کوچه‌های حرم امام علی(ع) برای دومین سال متوالی معاون خدمات شهری شهرداری مشهد: کیفیت خدمات در نجف اشرف را هر سال ارتقا دادیم
سرخط خبرها

مشهدآباد ۲: مشهد قدیم یا مشهد معاصر؟!

  • کد خبر: ۱۸۷۶۵۲
  • ۱۶ مهر ۱۴۰۲ - ۱۱:۱۵
مشهدآباد ۲: مشهد قدیم یا مشهد معاصر؟!
آیا میراث قدیمی مشهد علت نام گذاری به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام شده یا اقدامات معاصر ما در این امر مؤثر بوده است؟ بیایید سری به سابقه مشهد بزنیم.

آیسسکو، در سال ۲۰۱۷، مشهد را به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام معرفی کرد. رهبر معظم انقلاب، مشهد و حرم علی بن موسی الرضا (ع) را «مرکز مهم و پایگاه معنویت» می‌دانند. با این حال در قبال این نام گذاری‌ها باید پرسید که «سهم معاصر ما» در پایتخت فرهنگی جهان اسلام چقدر است؟ آیا میراث قدیمی مشهد علت نام گذاری به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام شده یا اقدامات معاصر ما در این امر مؤثر بوده است؟ بیایید سری به سابقه مشهد بزنیم.

۱. مشهور است که معمار و طراح بسیاری از صحن‌ها و رواق‌های حرم علی بن موسی الرضا (ع)، شیخ بهائی است. این بنای عظیم و هنرمندانه، دست کم چهار قرن است که همچون نگینی در معماری جهان می‌درخشد. به تعبیری دیگر، ما هنوز از این معماری هنرمندانه، در میزبانی زائران حضوری و حتی مجازی بهره می‌بریم و بر سرِ خوان این هنرمندی نشسته ایم. مشهور است که در ساخت مسجد گوهرشاد، صاحب کارِ اثر، با اعتقاد به تأثیر عوامل معنوی بر کالبد فیزیکی، پرداخت حق الزحمه بیشتر به کارگران و بنایان را منوط به داشتن وضو در هنگام کار کرده بود. به نظر می‌رسد با چنین ظرافت‌هایی است که مشهدالرضا (ع) و نگین آن برای قرن‌های متمادی منشأ تأثیرگذاری جهانی بوده و یحتمل به خاطر این میراث «گذشتگان» است که مشهد، پایتخت فرهنگی جهان اسلام شده است؛

۲.  زحمت بزرگانی در سال‌های بعد از شیخ بهائی برای حفظ میراث او و نظایر او، ارزشمند است؛ اما به ویژه بعد از مواجهه ما ایرانیان با دستاورد‌های جهان مدرنِ غربی «در دوره معاصر»، از جمله فناوری‌های ناظر به سفر، ساخت وساز، اسکان زائر،  ساختار‌های اقتصادی و فرهنگی و هنری معاصر نظیر سینما، روزنامه، فضای مجازی و صد‌ها مصداق دیگر، در عین حال که امکان‌های عدیده‌ای پیشِ روی ما قرار داده است تا بتوانیم از آن‌ها درراستای ترویج گسترده و تبلیغ جهانیِ معارف اهل بیت (ع) بهره ببریم، اما مخاطراتی را نیز برای ما در پی داشته است؛

۳. متأسفانه با رواج یک درک خام اندیشانه و ساده لوحانه از خنثی بودنِ دستاورد‌های مدرنیته غربی، ما به جای تلاش برای تصرف و تسخیر آن‌ها در ذیل فرهنگِ دینی مان، آن‌ها را بدون هیچ تغییر درخورتوجهی در خدمت تخریب میراث گذشتگان قرار داده ایم. اگر شیخ بهائی یا معماران گوهرشاد، ریاضیات و هنر و معماری گذشته را با امکانات محدود آن زمان، در خدمت این بارگاه ملکوتی قرار می‌دادند و توانستند میراثی بیش از پانصد سال برای ما باقی بگذارند، آیا ما با این امکانات «جهانی»، باید دلخوش به ترویج معارف رضوی در سطح ایران یا حداکثر جهان تشیع باشیم و مسئولیتی در قبال تحولات «جهانی» معاصر، در اقصی نقاط جهان نداریم؟

آیا ما می‌توانیم مدعی باشیم که آنچه از دستاورد‌های انسان معاصر اعم از تکنولوژی، معماری، سینما و فضای مجازی، روابط اجتماعی-اقتصادی-سیاسی، امنیت، روابط فرهنگی میان‌ملت‌ها، کسب کرده و می‌کنیم را به‌گونه‌ای در خدمت این بارگاه و شهر قرار داده‌ایم که پیام اهل بیت (ع) در سطح جهانی منتشر و تاثیرگذار باشد؟ حتی قدری صریح‌تر، آیا ما با ساخت هتل‌ها، پاساژ‌ها و به‌کارگیری معماری بی‌تناسب با فرهنگ دینی و نگاه سوداگرانه‌ای که در مشهد ساری و جاری است، نقشی جز تخریب میراث گذشتگان داشته‌ایم؟ آیا میزان گسترش مراکز فرهنگی در مشهد، به‌قدری هست که مفید معنای پایتخت فرهنگی جهان اسلام باشد؟ سفرۀ پهن‌شدۀ گذشتگان تا چه زمانی ذائقۀ مصرف‌گرای ما را تامین می‌کند و آیا ما مسئولیتی در قبال این مصرفِ فرهنگی-تاریخی و میراث‌مان برای آیندگان نداریم؟ آیا اقدامات ما در مشهد، به‌نحوی هست که برای آیندگانِ ۲۰۰ سال آینده، میراث فرهنگی و معنوی خاصی از دورۀ جمهوری اسلامی باقی گذاشته باشیم؟

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->