وزارت ورزش قدمی برای مبارزه با فساد برمی دارد؟

به گزارش شهرآرانیوز، چند روز قبل، مقام معظم رهبری در دیدار با ورزشکاران درباره مبارزه با مافیای فساد در ورزش صحبت کردند و گمان همه این است که اکنون ستادی در وزارت ورزش ایجاد شده باشد تا با فساد ریشه و قوت گرفته در بدنه ورزش مبارزه شود.

اگرچه هنوز گزارشی در این باره از سوی وزارت ورزش منتشر نشده؛ اما توقع ورزش‌دوستان این است که این ستاد خیلی زود تشکیل شده و در بازه‌های زمانی مشخص، گزارشی کامل از فعالیت‌ها و برنامه‌ها را در اختیار مردم قرار دهد.

به این دلیل که می‌دانیم سر وزیر شلوغ است و زیاد کار دارد، اهم سرفصل‌های این مبارزه را در اولویت قرار می‌دهیم؛ شاید کمکی کرده باشیم و در صورت وجود اراده مبارزه با فساد در میان مدیران ورزش سریع‌تر به مقصد برسند.

مجامع را کنترل کنید

مجامع انتخاباتی در فدراسیون‌های مختلف، یکی از محل‌های پر ترافیک در زمینه تولد شایعه پیرامون فساد هستند. وزیر ورزش، به عنوان کاندیدا در مجمع فدراسیون فوتبال شرکت کرد و خود از نزدیک دید چه خبر است. اینکه شب انتخابات چه می‌شود، چه وعده‌هایی داده می‌شود و چه اتفاقات ناصوابی می‌افتد. وزیر اول از همه باید از مجامع شروع کند.

مصادیق فساد

اخیرا در مسابقات رده‌های سنی امید قمه کشی شد و خبرش به گوش همه رسید. این قمه‌ها وقتی از غلاف خارج شد که شایعه‌های زشت پیرامون فوتبال پایه شنیده شد؛ اما مدیران برای مبارزه با آن نه حال داشتند نه وقت. فساد اخلاقی و مالی در آکادمی‌ها بیداد می‌کند و غلظت آن آنقدر بالاست که عادل فردوسی پور در زمان حیات برنامه ۹۰ چهار قسمت برنامه خود را در این مورد ساخت؛ اما خواب‌ها و گوش‌ها آنقدر سنگین بود که آب از آب تکان خورد.

فدراسیون فوتبال

فدراسیون فوتبال یکی از کانون‌های شایعه و حاشیه است. این فدراسیون (و همین رییس) در یکی از زشت‌ترین و بدترین قرارداد‌های تاریخ، ویلموتس را به ایران کشاند تا با ۳۸ روز حضور در ایران، خسارتی ویران کننده به فوتبال و کشور وارد کند. او صد‌ها میلیارد پول گرفت و مالیات قرارداد را هم به گردن فوتبال انداخت و بعد هم رفت تا با پول‌های بادآورده از سو مدیریت فوتبال ما، باقی عمر را خوش بگذراند.

آنچه باید در مورد فدراسیون فوتبال پرسید، هیچ یک از وعده‌های محقق نشده رییس در انتخابات شهریور ۱۴۰۱ نیست (که آن‌ها هم دلیل کدورت خاطر فوتبالدوستان است).

فوتبالدوستان می‌پرسند:

۱- چرا وزارت ورزش نمی‌پرسد چرا رییس فدراسیون فوتبال (که برای این قرارداد مشکل قلبی پیدا کرد و استعفا داد، اکنون قلبش درست کار می‌کند و برگشته) برای این قرارداد کارشناسی نشده، ساختمان فدراسیون فوتبال را به باد داد و اکنون مستاجر ساختمان خودش است؟

۲- چرا در مورد این قرارداد شفاف سازی نمی‌شود که ما در این معامله چقدر باختیم؟ مگر نه اینکه در دروس تاریخ، مدام درباره قرارداد‌های ننگین می‌خوانیم؟ چرا وجوه این قرارداد و مبالغ پرداخت شده و همه حقایق مربوط به آن چیزی نمی‌گویید؟ آیا این ابهام مطلق برای پنهان ماندن حقیقت، مصداق فساد نیست؟

۳- فدراسیون فوتبال یکی از مدیران رده بالای وزارت ورزش را یارگیری کرده و در یکی از تیم‌های ملی استفاده می‌کند. آیا در چنین شرایطی باید از وزارت ورزش توقع برخورد سخت با فدراسیون فوتبال داشته باشیم؟ این مدیر در سفر‌ها و دلار‌های فدراسیون فوتبال شریک است. چگونه می‌تواند بد رییس فوتبال را در وزرت ورزش بگوید یا تحمل کند؟ آیا این فساد نیست؟

ورزش صاحب دارد

وزیر ورزش باید به همه ثابت کند ورزش صاحب دارد، چون در غیر این صورت همه می‌گویند این وزیر هم مثل بقیه آمده که اسم وزیر را یدک بکشد و ورزش را به حال خود رها کند.

جنگل‌های مجموعه ورزشی آزادی به دلیل بی آبی خشک شده است. چمن ورزشگاه ۷۸ هزار نفری آزادی وضعیت مناسبی ندارد. درخت‌های محدوده فدراسیون‌ها در مجموعه آزادی (بجز فدراسیون کشتی)، خشک و بی روح شده، ۱۶ فدراسیون با سرپرست اداره می‌شوند و بسیاری از فدراسیون‌ها بودجه مورد نیازشان را دریافت نمی‌کنند و آزادند هزینه‌ها را از محل خودگردانی تامین کنند.

وزیر ورزش سال‌ها در ورزش کشور چرخیده و همه ایراد‌ها را به چشم دیده. این وزیر وظیفه دارد به همه ثابت کند ورزش صاحب دارد. اگر قرار است با فساد مبارزه شود باید اراده مبارزه را در بدنه مدیران میانی ورزش تزریق کرد تا ورزش نفس بکشد.