درباره زیارتگاه سخی یا قدمگاه حضرت علی(ع) در قلب کابل

به گزارش شهرآرانیوز، بازدید و زیارت این مکان مقدس که نزد مردم افغانستان از جایگاه معنوی والا و ارزشمندی برخوردار است، یکی از برنامه‌های جانبی هیات رسانه‌ای کشورمان بود که هفته گذشته برای بررسی زمینه‌های توسعه همکاری‌های خبری و رسانه‌ای و آشنایی با ظرفیت‌های افغانستان به کابل سفر کرد.

در بدو ورود به این زیارتگاه اولین چیزی که توجه هر بازدید کننده‌ای را به خود جلب می‌کند، معماری کم نظیر و کاشی‌کاری‌های خیره کننده و محوطه بسیار بزرگ آن است که از عظمت و شکوه معماری خاص و کم نظیری برخوردار است.

کمتر بازدید کننده‌ای را می‌توان مشاهده کرد که دستکم چندین عکس و فیلم به یادگاری از آن نگرفته باشد.

پیرمردی که در داخل صحن زیارتگاه سخی مشغول تلاوت قرآن است، درباره میزان علاقه‌مندی مردم به این مکان و اینکه بیشتر در چه روز‌هایی زائران به قدمگاه حضرت علی (ع) می‌آیند، می‌گوید: بیش از بیست سال است که در این مکان برای اهل قبور و درگذشتگان و اموات قرآن تلاوت می‌کنم و از همین راه امرار معاش می‌کنم.

او گفت که بیشترین زمان مراجعه مردم، در ایام دو عید قربان و فطر است و همچنین روز‌های پایانی هفته (پنجشنبه وجمعه) که مردم برای زیارت اهل قبور به زیارتگاه سخی می‌آیند.

مرد سالخورده کابلی درخصوص تاریخچه و علت ساخت و احداث چنین بنای ارزشمندی گفت که مشهورترین روایت این است که خرقه منتسب به پیامبر اکرم (ص) در سال ۱۱۸۲ هجری قمری در مسیر انتقال از بدخشان به ولایت قندهار مدتی در این مکان قرار گرفت.

حاملان خرقه پیامبر (ص) دو شب پیاپی در خواب دیدند شخص سبز پوشی که شمشیرش را بر سنگی گذاشته، کنار خرقه، با عده‌ای نماز می‌خواند. آنان از این شخص پرسیدند که او کیست، و آن شخص سبز پوش خود را علی (ع) معرفی کرد. به همین دلیل از آن پس این مکان، به قدم‌گاه حضرت علی (ع) معروف شده است. حاملان خرقه پس از رسیدن به قندهار، واقعه را برای احمدخان ابدالی نقل کردند. او دستور داد در آنجا زیارت‌گاهی به نام سخی، شاه مردان ساخته شود.

اکنون تاریخچه این زیارت‌گاه بر کتیبه‌ای در داخل آن بر دیوار نصب شده است.

در محوطه بیرونی زیارتگاه نیز علم بزرگی افراشته شده است که برخی مردم برای عرض ارادت و رواشدن حاجاتشان ضمن توسل به اهل بیت علیهم السلام به ویژه حضرت علی (ع) از خدای متعال طلب حاجات می‌کنند و براساس یک سنت دیرینه با دستمال و پارچه‌های رنگی و عمدتا به رنگ سبز به این علم دخیل می‌بندند.

در قسمت جنوبی این زیارتگاه که روی دامنه کوه قرار گرفته است؛ قبرستانی قرار دارد که اموات و درگذشتگان بسیاری از مردم در آن به خاک سپرده شده اند و این مکان هر روزه پذیرای بسیاری از بازدیدکنندگان است که البته به گفته یکی از خادمان این مرکز، روز‌های پنجشنبه و جمعه هر هفته شمار افرادی که این مکان رفت و آمد می‌کنند قابل توجه است.

یکی دیگر از مواردی که توجه حاضران را جلب می‌کرد؛ سنگ قبر‌هایی که بود که نوشته روی آن‌ها توسط طالبان پاک شده بود. علت این اقدام را جویا شدم و پاسخ شنیدم که حکومت سرپرست افغانستان (طالبان) معتقد است که اسامی مقدسی مثل نام خدا و پیامبر و ... را نباید روی سنگ قبر‌ها که محل عبور مردم از روی آنهاست نوشت؛ لذا طالبان به پاک کردن آن‌ها اقدام کرده است و البته برای مشخص بودن هویت درگذشتگان؛ سنگ قبر‌ها به صورت ایستاده در دیوار نزدیکی قبر‌ها قرار داده شده بود.

در ضلع شرقی قبرستان نیز محوطه‌ای برای کبوتران تدارک دیده شده است که صد‌ها کبوتر با پرواز‌های مکرر در محوطه و صحن زیارتگاه حال و هوای خاصی را به این مکان می‌بخشند و زایران و بازدیدکنندگان با خرید گندم و نذرگندم، لحظاتی را به تماشای پرندگان و گرفتن عکس و فیلم سپری می‌کنند.

منبع: ایرنا، شفقنا، صدای افغان

در ادامه حتما بخوانید زیارتگاه‌های شیعه در افغانستان