دیگ‌های نذری‌تان را برپا کنید
سید محمد عطائی
دبیر شهرآرا محله منطقه ۵
برای این یادداشت شماره آخر کلی حرف داشتم. قرار بود خلاصه‌ای از تجربه‌هایم را ارائه بدهم، از افراد محلی و اعضای شورای اجتماعی تشکر کنم و ...، ولی خب ویروس کرونا میهمان ناخوانده سر رسید و حساب و کتاب همه چیز را به‌هم ریخت.
این روز‌ها می‌شنوم که می‌گویند در خانه بمانید و بیرون نیایید. حرف درستی است و مردم باید به آن عمل کنند، ولی هیچ‌کس به چگونگی آن نمی‌پردازد. چند روز پیش در محله سجادیه دیدم که تعدادی کودک و نوجوان مشغول توشله‌بازی یا به قول تهرانی‌ها تیله‌بازی هستند. انگار نه انگار که بیماری همه‌گیر در شهر است. موارد دیگری از سهل‌انگاری دیده‌ام که بخشیده نمی‌شود، مثلا منزلی که یک نفر در آن به دلیل کرونا فوت شده و اکنون خالی است، این منزل آماده می‌شود تا در اختیار زائر قرار گیرد!
یا مثلا کافه قلیان‌های خانگی که هنوز به کار خود ادامه می‌دهند و اتفاقا با رونق نیز روبه‌رو شده‌اند. کافه‌قلیان‌های رضائیه، حسین‌آباد و ... به احتمال خیلی قوی آن جوان اهل محل سجادیه هم در کافه مبتلا شد و ویروس را برای خانواده‌اش به ارمغان برد.
از این دست سهل‌انگاری‌ها کم نیست و آن جای خود، ولی مسئولان در چه خوابی هستند؟ مگر می‌شود کارگر روز مزد سرچهارراه، کارگر روزمزد کارگاه تفکیک زباله یا دست‌فروشان شلوغ بازار را در خانه نگاه داشت؟ پس چطور شکم زن و بچه خودشان را سیر کنند؟ از چه راهی درآمد داشته باشند؟ چرا کسی به فکر نیازمندان نیست؟ این بیماری هم مانند بسیاری بلا‌های دیگر اول از همه دامن‌گیر فقرا و نیازمندان است. اصلا شاید این بلا‌ها تا جایی ادامه داشته باشد که انسان‌ها یاد بگیرند همگی یکی هستند و دیگری وجود ندارد. افزون بر این کسی به فکر فقرا و نیازمندان به‌ویژه در این شرایط سخت نیست و عده‌ای حتی مشغول احتکار و گران‌فروشی نیز هستند.
در منطقه ما و دیگر مناطق شهر بی‌شمار خیر و هیئتی وجود دارد، کسانی که به عشق اباعبدا... از مال و ثروتشان با جان و دل می‌گذرند و دیگ‌های نذری و پذیرایی را علم می‌کنند. جمع شوند و همگی هزینه تولید غذای بهداشتی و توزیع آن در حاشیه شهر را بپردازند تا پدر و مادر این کودکان مجبور نشوند در این ایام از خانه بیرون آمده و به دنبال درآمد باشند، اگر کاری باشد، اگر درآمدی باشد. حال که دولت از انجام توزیع غذای بهداشتی در منازل عاجز است یا انجام نمی‌دهد، چرا این خیران کنار هم جمع نمی‌شوند و نذری‌هایشان را در این ایام توزیع نمی‌کنند. چه توقعی از نذر و نیاز دارند؟ مطمئن باشند اباعبدا... اجر آن‌ها را صد برابر می‌دهد.
از همه عزیزانی که در این سال رو به پایان یار و همراه ما و شهرآرامحله بودند، سپاسگزارم، از رضا سلیمان نوری، سردبیر شهرآرا محلات، مجید خرمی، مدیر مسئول سابق و علیرضا حیدری، کارشناس فرهنگی شهرداری منطقه و دوست و همراه خوب شهرآرا محله منطقه ۵، برای این عزیزان و خانواده‌شان آرزوی سلامتی و شادی دارم.
این روز‌ها می‌شنوم که می‌گویند در خانه بمانید و بیرون نیایید. حرف درستی است و مردم باید به آن عمل کنند، ولی هیچ‌کس به چگونگی آن نمی‌پردازد. چند روز پیش در محله سجادیه دیدم که تعدادی کودک و نوجوان مشغول توشله‌بازی یا به قول تهرانی‌ها تیله‌بازی هستند. انگار نه انگار که بیماری همه‌گیر در شهر است. موارد دیگری از سهل‌انگاری دیده‌ام که بخشیده نمی‌شود، مثلا منزلی که یک نفر در آن به دلیل کرونا فوت شده و اکنون خالی است، این منزل آماده می‌شود تا در اختیار زائر قرار گیرد!
یا مثلا کافه قلیان‌های خانگی که هنوز به کار خود ادامه می‌دهند و اتفاقا با رونق نیز روبه‌رو شده‌اند. کافه‌قلیان‌های رضائیه، حسین‌آباد و ... به احتمال خیلی قوی آن جوان اهل محل سجادیه هم در کافه مبتلا شد و ویروس را برای خانواده‌اش به ارمغان برد.
از این دست سهل‌انگاری‌ها کم نیست و آن جای خود، ولی مسئولان در چه خوابی هستند؟ مگر می‌شود کارگر روز مزد سرچهارراه، کارگر روزمزد کارگاه تفکیک زباله یا دست‌فروشان شلوغ بازار را در خانه نگاه داشت؟ پس چطور شکم زن و بچه خودشان را سیر کنند؟ از چه راهی درآمد داشته باشند؟ چرا کسی به فکر نیازمندان نیست؟ این بیماری هم مانند بسیاری بلا‌های دیگر اول از همه دامن‌گیر فقرا و نیازمندان است. اصلا شاید این بلا‌ها تا جایی ادامه داشته باشد که انسان‌ها یاد بگیرند همگی یکی هستند و دیگری وجود ندارد. افزون بر این کسی به فکر فقرا و نیازمندان به‌ویژه در این شرایط سخت نیست و عده‌ای حتی مشغول احتکار و گران‌فروشی نیز هستند.
در منطقه ما و دیگر مناطق شهر بی‌شمار خیر و هیئتی وجود دارد، کسانی که به عشق اباعبدا... از مال و ثروتشان با جان و دل می‌گذرند و دیگ‌های نذری و پذیرایی را علم می‌کنند. جمع شوند و همگی هزینه تولید غذای بهداشتی و توزیع آن در حاشیه شهر را بپردازند تا پدر و مادر این کودکان مجبور نشوند در این ایام از خانه بیرون آمده و به دنبال درآمد باشند، اگر کاری باشد، اگر درآمدی باشد. حال که دولت از انجام توزیع غذای بهداشتی در منازل عاجز است یا انجام نمی‌دهد، چرا این خیران کنار هم جمع نمی‌شوند و نذری‌هایشان را در این ایام توزیع نمی‌کنند. چه توقعی از نذر و نیاز دارند؟ مطمئن باشند اباعبدا... اجر آن‌ها را صد برابر می‌دهد.
از همه عزیزانی که در این سال رو به پایان یار و همراه ما و شهرآرامحله بودند، سپاسگزارم، از رضا سلیمان نوری، سردبیر شهرآرا محلات، مجید خرمی، مدیر مسئول سابق و علیرضا حیدری، کارشناس فرهنگی شهرداری منطقه و دوست و همراه خوب شهرآرا محله منطقه ۵، برای این عزیزان و خانواده‌شان آرزوی سلامتی و شادی دارم.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
