پای جانمان در میان است، به هم اعتماد کنیم!

 اعتماد کنیم به هم. پای جان همه ما در میان است. این ویروسی که سفره پهن کرده است، بی دعوت، فقیر و غنی، باسواد و بی سواد، رئیس و کارگر را به جبر، پانشین خود می‌کند. سیاهه کسانی که با مرگ خویش، قومی را سیاه پوش کرده اند صدق این سخن را گواهی می‌کنند که کوئید ۱۹ در نسق کشی از زندگی همگان، نمره ۲۰ گرفته است. بالا و پایین هم ندارد برایش فقط دارد آمار مرگ را بالا می‌برد و امید را پایین می‌آورد. بدتر از کرونا، اما، شرایط اعتماد به یکدیگر است. چیزی که در آن به شدت فقیر شده ایم. مثلا در همین بحران مسئولان دارند به هزار زبان، مردم را به درخانه ماندن دعوت می‌کنند و پزشکان و پرستاران و. دارند از زبان علم و منطق طبابت بر این نکته صحه می‌گذارند و می‌خواهند به احترام جان فشانی آنان هم که شده در خانه بمانیم، اما برخی‌ها مان به جاده می‌زنیم و برخی دیگر هم مثل سال پار، خیابان را با خانه اشتباه می‌گیرند. البته مسئولان هم رفتارشان چنان به چندگانگی افتاده بود که ما مردم هم سردرگم شده بودیم. یکی با توجه به شرایط تعطیل می‌کرد و بالادستی وتو می‌کرد. یکی از ضرورت قرنطینه می‌گفت و دیگری بر آن قلم می‌کشید و از عادی شدن شرایط می‌گفت. هرکس سخنی داشت و رفتاری اما...، اما این روز‌ها همه همسخن شده اند و یک مسیر را نشان می‌دهند. همه ضرورت مقابله با ویروس را درک کرده اند و به این نتیجه رسیده اند که برای رسیدن به «نتیجه» باید سختی‌ها را تحمل کرد. سختی هایی، چون در خانه ماندن و روی گرداندن از سفر و تفریح و دید و بازدید نوروزی و. هم در این برحه، بسان نوشیدن شربت است که با تلخی اش نتایج شیرینی دارد. چه شیرینی حلاوت بخش‌تر از سلامت که بعد از سقم و بیماری می‌آید؟ پس بپذیریم دشواری‌ها را برای درک درست گشایش‌ها که در منطق قرآنی ما «ان مع العسر یسری» است و در دل سختی‌ها می‌توان شاهد زادن آسانی‌ها بود. باری، سخن کوتاه این که مسئولان هم با درک درست شرایط و اشراف همه جانبه بر اوضاع هدف یکی کرده، به میدان آمده اند. ما هم همراه شویم برای عبور از این فصل سخت. بدانیم تحمل دشواری‌های پیش رو برای شکستن بن بست مرگ، لازم و حتی حیاتی است برای توسعه سلامت انسانی. پس همراه شویم با متولیان و همکاری کنیم تا این روزگار سخت‌تر از سخت، بگذرد. اعتماد کنیم به مسئولان و بدانیم همه تلاش آنان برای توسعه سلامت است. برای حفظ جان من و شماست پس به حرمت جان خودمان، باور کنیم برنامه‌ها و مسئولان را و همراهی کنیم تا راه بیماری بسته و دروازه سلامت باز شود، ان شاالله.