نوروزی که فراموش نمی‌شود
حمیده صفائی
دبیرشهرآرامحله
قبل از آمدن عیدنوروز هیاهوی بسیاری بود، آخر امسال ۲ عید را با هم داشتیم، عید نوروز و اعیاد شعبانیه، اما کسی فکرش را هم نمی‌کرد قرار است چه اتفاقی بیفتد. درست مثل سال گذشته که آن سیل عظیم عید را به کاممان تلخ کرد و غصه هم‌وطنانمان را می‌خوردیم، این نوروز هم متفاوت آغاز شد و آن شور و نشاطی را که در ذهنمان تجسم کرده بودیم، به خود ندیدیم. دعا می‌کنیم هرچه زودتر این اتفاقات سپری شود، اما به‌طور حتم هرگز این روز‌ها را از یاد نخواهیم برد و همیشه در کنجی از خاطراتمان جا خوش می‌کنند.
اعیاد شعبانیه را یکی پس از دیگری سپری می‌کنیم، نمی‌دانیم شادی این اعیاد را داشته باشیم یا غم از دست‌دادن عزیزانی که مانند برگ‌ریزان خزان یکی‌یکی از میان ما می‌روند. گاهی می‌مانم به چه کسی تبریک بگویم و به چه کسی تسلیت!
هرچه باشد آدمیزاد هستیم و احساس داریم و با فوت دیگران غم به دلمان می‌نشیند. با تمام مشکلات به وجود آمده نمی‌دانم چرا برخی این موضوع را جدی نمی‌گیرند و همچنان مانند گذشته بی‌توجه به نکات بهداشتی کمکی در قطع این بیماری نمی‌کنند. مگر شستن دست و رعایت بهداشت چقدر وقت‌گیر است که برایتان سخت است؟ مگر بهای از خانه بیرون نیامدن و به تفریح نرفتن برای شما چقدر است؟ چرا این‌همه جمعیت باید تاوان بی‌توجهی عده‌ای هرچند اندک را بپردازند،ای کاش همان تعداد اندک هم به خودمان بیاییم و هوای دیگران را داشته باشیم.
دل‌خوشی خیلی‌ها به این بود که کودکان مصون از این بیماری هستند، اما آن هم از بین رفت و خبر پشت خبر می‌شنویم که کودک چند روزه، چند ماهه و چند ساله هم به کووید ۱۹ مبتلا شده‌اند و موارد فوتی هم در بینشان دیده شده است. باور کنید شما با کرونا شوخی دارید، اما او با شما شوخی ندارد، حرف حساب سرش نمی‌شود. من با دیگران فرق دارم، سیستم ایمنی بدنم قوی است و... را هم نمی‌پذیرد. آنچه می‌کند که نباید اتفاق بیفتد، پس خواهش می‌کنیم شما حرف حساب سرتان بشود.
چرا برای خرید فرزندانتان را با خودتان بیرون می‌آورید؟ آن هم بدون ماسک و دستکش. کودکانی که هر لحظه دستشان یک وسیله‌ای را لمس می‌کند و بی‌هوا آن را به دهان یا صورتشان می‌زنند. لطفا قبل از اینکه هوای در و همسایه را داشته باشید، اول هوای اعضای خانواده خودتان را داشته باشید و با بیرون نیاوردنشان به بهانه اینکه دلشان گرفته است، خسته شده‌اند و... آن‌ها را بیرون نیاورید و هر زمان که خریدی به خانه بردید، نکات بهداشتی را رعایت کنید. اگر بتوانید اصول بهداشتی را در خانه خودتان رعایت کنید، حتما می‌توانید برای بیرون از خانه هم به آن پایبند باشید.
فقط یادگرفته‌ایم در فضای مجازی برای کادر درمان و نیرو‌های خدمات شهری پیام بفرستیم و پست‌های یکدیگر را لایک کنیم، اما چرا وقتی پای عمل به میان می‌آید، همت نمی‌کنیم؟ همان وقت و زمانی را که صرف فضای مجازی می‌کنیم، برای دنیای واقعی نمی‌گذاریم و دستکش و ماسکی را که استفاده می‌کنیم، البته اگر استفاده کنیم، در کنار و گوشه خیابان رها می‌کنیم یا بدون هیچ حفاظی در سطل زباله می‌اندازیم. شمایی که برای رفتگر محله در اینستاگرام مطلب می‌گذارید تا چندصد نفر آن را ببینند و تأیید کنند،ای کاش فقط و فقط یک لایک برای رفتگر محله‌ات می‌گذاشتی و با دفع درست زباله‌ها باری از دوش او کم می‌کردی و با رعایت درست بهداشت به کادر درمانی کمک می‌کردی تا دردسرهایشان کمتر شود و بتوانند به زندگی عادی‌شان برگردند. به امید روزی که زندگی‌مان به روال عادی‌اش برگردد.
اعیاد شعبانیه را یکی پس از دیگری سپری می‌کنیم، نمی‌دانیم شادی این اعیاد را داشته باشیم یا غم از دست‌دادن عزیزانی که مانند برگ‌ریزان خزان یکی‌یکی از میان ما می‌روند. گاهی می‌مانم به چه کسی تبریک بگویم و به چه کسی تسلیت!
هرچه باشد آدمیزاد هستیم و احساس داریم و با فوت دیگران غم به دلمان می‌نشیند. با تمام مشکلات به وجود آمده نمی‌دانم چرا برخی این موضوع را جدی نمی‌گیرند و همچنان مانند گذشته بی‌توجه به نکات بهداشتی کمکی در قطع این بیماری نمی‌کنند. مگر شستن دست و رعایت بهداشت چقدر وقت‌گیر است که برایتان سخت است؟ مگر بهای از خانه بیرون نیامدن و به تفریح نرفتن برای شما چقدر است؟ چرا این‌همه جمعیت باید تاوان بی‌توجهی عده‌ای هرچند اندک را بپردازند،ای کاش همان تعداد اندک هم به خودمان بیاییم و هوای دیگران را داشته باشیم.
دل‌خوشی خیلی‌ها به این بود که کودکان مصون از این بیماری هستند، اما آن هم از بین رفت و خبر پشت خبر می‌شنویم که کودک چند روزه، چند ماهه و چند ساله هم به کووید ۱۹ مبتلا شده‌اند و موارد فوتی هم در بینشان دیده شده است. باور کنید شما با کرونا شوخی دارید، اما او با شما شوخی ندارد، حرف حساب سرش نمی‌شود. من با دیگران فرق دارم، سیستم ایمنی بدنم قوی است و... را هم نمی‌پذیرد. آنچه می‌کند که نباید اتفاق بیفتد، پس خواهش می‌کنیم شما حرف حساب سرتان بشود.
چرا برای خرید فرزندانتان را با خودتان بیرون می‌آورید؟ آن هم بدون ماسک و دستکش. کودکانی که هر لحظه دستشان یک وسیله‌ای را لمس می‌کند و بی‌هوا آن را به دهان یا صورتشان می‌زنند. لطفا قبل از اینکه هوای در و همسایه را داشته باشید، اول هوای اعضای خانواده خودتان را داشته باشید و با بیرون نیاوردنشان به بهانه اینکه دلشان گرفته است، خسته شده‌اند و... آن‌ها را بیرون نیاورید و هر زمان که خریدی به خانه بردید، نکات بهداشتی را رعایت کنید. اگر بتوانید اصول بهداشتی را در خانه خودتان رعایت کنید، حتما می‌توانید برای بیرون از خانه هم به آن پایبند باشید.
فقط یادگرفته‌ایم در فضای مجازی برای کادر درمان و نیرو‌های خدمات شهری پیام بفرستیم و پست‌های یکدیگر را لایک کنیم، اما چرا وقتی پای عمل به میان می‌آید، همت نمی‌کنیم؟ همان وقت و زمانی را که صرف فضای مجازی می‌کنیم، برای دنیای واقعی نمی‌گذاریم و دستکش و ماسکی را که استفاده می‌کنیم، البته اگر استفاده کنیم، در کنار و گوشه خیابان رها می‌کنیم یا بدون هیچ حفاظی در سطل زباله می‌اندازیم. شمایی که برای رفتگر محله در اینستاگرام مطلب می‌گذارید تا چندصد نفر آن را ببینند و تأیید کنند،ای کاش فقط و فقط یک لایک برای رفتگر محله‌ات می‌گذاشتی و با دفع درست زباله‌ها باری از دوش او کم می‌کردی و با رعایت درست بهداشت به کادر درمانی کمک می‌کردی تا دردسرهایشان کمتر شود و بتوانند به زندگی عادی‌شان برگردند. به امید روزی که زندگی‌مان به روال عادی‌اش برگردد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
