ایرانی عزیز است هر جای جهان که باشد، حتی اگر در دورترین نقطه عالم زندگی کند. او سرمایه ملی است و حتی میتوان «سرباز وطن» خواندش، وقتی جایی که هست، به ایران فکر میکند و دغدغه اش، تعالی ایران و اعتلای مردم ایران است. من اینان را سربازان دور از وطن میدانم که خاکریز دفاع از میهن را هزاران کیلومتر آن سوتر از مرزها بنا کرده اند. «ضد ایرانی»، اما خبیث است، حتی اگر در قلب پایتخت زندگی کند. اینان سربازان دشمن اند، حتی اگر جیره و مواجبشان نرسد. اگر لباس سرباز بیگانه هم به تن نداشته باشند، باز بیگانه اند. کم نداریم از این ها؛ هرچند کمشان هم زیاد است.
آنانی که نقش ستون پنجم دشمن را ایفا میکنند؛ یک گروهشان اسرار نظامی و نظام را لو میدهند، یک جماعت به فرسایش روح و روان مردم مشغولند، بخشی هم نفت روی نهال امید میپاشند و عدهای هم بنزین بر خشم مردم. اینان «ضد ایرانی» هستند که جز به «لعنت ا... علیه» نمیشود نام ننگینشان را بدرقه کرد. کم ضربه نخورده ایم از این جماعت؛ چه زمان جنگ و چه در پررنگ کردن خط تحریمها و چه امروز. بی خردی شان تا جایی است که نمیفهمند خود هم در تحمل شرایط سخت، باید کنار دیگران باشند. پزهای مدرن میدهند، اما فهمشان به عقب افتادگی داعشیهای انتحاری است.
از آن سو، اما ایرانیهایی هستند که به هر دلیل رحل اقامت در گوشهای از جهان افکنده اند و جانشان به ایران چنان گره خورده است که نمیتوانند دید نسیمی جز به مهر، زلف هموطنی را شانه زند؛ کسانی که در اوج تحریم ها، راحت طلبی را بر خود حرام میکنند تا به هر شکل ممکن با دور زدن تحریمها به وطن کمک کنند. کسانی که در لایههای قدرت در دیگر کشور ها، صاحب جایگاه میشوند، اما دلشان به نام ایران، چنان ضربان میگیرد که برای جلوگیری از ضربههای احتمالی به ایران، هر خطری را به جان میخرند تا خبر را به وطن برسانند که چه تلههایی سر راه ما قرار میگیرد؛ کسانی که زندگی خود را دارند، اما در دیپلماسی عمومی جهانی، یک سرباز بلکه افسر موفق برای ایران اند.
سرمایههای قابل احترام اینان اند که بی هزینه و ردیف بودجه، میکوشند اوضاع برای ایران و جمهوری اسلامی ایران، چنان ردیف شود که به روزهای بهتر برای ایرانیان بینجامد. اینان را باید عزیز داشت و نامشان را با «رحمه ا... علیه» بدرقه کرد که عزت خواه ملک و ملت اند. آنان که جز این نگاه و رفتار دارند، ضد ایرانی اند. هر نامی هم که بر خود بگذارند، فرقی نمیکند.