گپی با مادر و دختر ورزشکار شهرک مهرگان؛ بفرمایید کاراته!

فرنود فغفور مغربی/شهرآرانیوز- هرچند اینجا هم بهانه برای دلگیری از روزگار کم نیست. حس می‌کنی زمانی اینجا را ساخته‌اند و بعد یادشان رفته که هنوز کار‌های نکرده زیادی مانده است. در این بین آنچه امید می‌آفریند هم به چشم می‌خورد. با راهنمایی رئیس شورای اجتماعی محله (شهرک) به خانه‌ای رهنمون شدم که دختر نوجوانشان مدال‌های متعددی از مسابقات ورزشی دارد. مسابقاتی که در شهر، استان، کشور و حتی رده بین‌المللی برگزار شده است. در این بین با مسابقات کاراته به‌طور مجازی هم آشنا شدم. شرح این ماجرا را در قالب گفت‌وگویم با دخترک ورزشکار و مادرش در ادامه می‌خوانید.

الف: گفتگو با دختر ورزشکار
لطفاً خودتان معرفی کنید
سیده بتول حسینی هستم. کلاس پنجم را تمام کرده‌ام و رزمی‌کارم. در دو رشته دفاع شخصی و کمیته که زیرمجموعه کاراته به‌حساب می‌آید مسابقه می‌دهم.
چرا ورزش رزمی را انتخاب کردی؟
شاید بعضی اوقات برای آدم دفاع از خودش لازم باشد! مثلاً وقتی دزد به خانه‌مان بیاید. اگر آن وقت وسیله‌ای برای دفاع نداشته باشیم می‌توانم با حرکاتی که یاد گرفته‌ام جلوی دزد را بگیرم. من ورزش رزمی را دوست دارم. قدرت آدم را زیادتر می‌کند. اعتماد به نفس می‌دهد و دیگر لازم نیست در خانه یا مدرسه شیطنت بکنم!
در مدرسه هم فن‌های رزمی را روی هم‌شاگردی‌ها اجرا می‌کنی؟
(می‌خندد) نه! مدرسه می‌رویم تا درس بخوانیم. جای فن‌های کاراته فقط باشگاه است.
درباره کلاس ورزشی‌ای که می‌روی بگو.
در شهرک مهرگان فروشگاه بزرگی است که همه آن را می‌شناسند. به سمت پایین‌تر که بروید به روستایی هم‌جوار شهرک می‌رسید که باشگاه بزرگی دارد. مربی ما سنسی رنجبر (سنسی: لقب مربیان کاراته؛ معادل استاد) است.
چه کمربندی داری و چند وقت است که به کلاس ورزشی می‌روی؟
کمربندم زردرنگ است و منتظرم آزمون کمربند سبز را برگزار کنند تا زودتر ارتقا پیدا کنم. حدود دو سال است به کلاس می‌روم. سه جلسه در هفته به کلاس رزمی می‌روم.
به باشگاه رفتن مزاحم درس خواندن نیست؟
نه! حتی کمک هم کرده است. به‌هرحال آدم روبات نیست که فقط بخواند و حفظ کند. نیاز به ورزش هم دارد.
سعی کرده‌ای بچه‌های مدرسه را به ورزش رزمی علاقه‌مند کنی؟
بله! چند نفر از دوستانم در همین کلاس هستند. حتی شنیده‌ام چندتا از پسر‌های کوچه‌مان به کلاس رزمی پسر‌ها رفته و ثبت‌نام کرده‌اند. یکی از دخترخاله‌هایم هم به این رشته می‌رود.
پدر و مادرتان چه کمکی به شما کرده‌اند؟
آن‌ها ثبت‌نامم کرده‌اند و برایم وسایل لازم را می‌خرند. همچنین مادرم هر جلسه با من به کلاس ورزشی می‌آید و من را به خانه برمی‌گرداند.
از چه مسابقاتی مدال آورده‌ای؟
در بعضی مسابقات، هم باید در کمیته شرکت کنیم و هم کاتا. در بعضی مسابقه‌ها این دو رشته جدا از هم برگزار می‌شود. من همه مدال‌هایی که گرفته‌ام از مسابقات کاتا بوده است. یک مدال استانی دارم. یکی هم از مسابقات کشوری و آخری هم از مسابقات بین‌المللی که در کشور خودمان برگزار شد. همه این مسابقات مربوط به سال قبل است.
برای دخترخانم‌های هم سن خودت چه صحبتی داری؟
به هر رشته‌ای که دوست دارید بروید. من کاراته را دوست دارم، چون به من این توانایی را می‌دهد که از خودم در برابر کسانی که می‌خواهند اذیتم کنند دفاع کنم.

ب: گفتگو با مادر ورزشکار
خانم سمانه باوندی، مادر بتول، خودش هم رزمی‌کار است. مادر و دختر هر دو به کلاس ورزشی می‌روند و گاهی باهم تمرین می‌کنند.
معمولاً مادر‌ها تمایلی به حرکات ورزشی خشن ندارند. نظر شما چیست؟
من کاراته را دوست دارم. حس می‌کنم این رشته، هم برای امروز او و هم فردایش خوب است. تصمیم داریم به دبیرستان ورزش برود و تحصیلات دانشگاهی‌اش هم در این رشته باشد. پس چه‌بهتر است که از همین سن به کلاس رزمی برود و برای خودش رزومه‌ای خوب از شرکت در مسابقات داشته باشد.
خودتان هم ورزش می‌کنید؟ خانم‌های همسایه را هم به ورزش توصیه می‌کنید؟
کمربند زرد دارم. بله! یک نوبت در کوچه خودمان در جمع خانم‌ها با دخترم حرکات کاتا اجرا کردیم و همه خانم‌ها از نزدیک با ورزش روبه‌رو شدند. تبلیغ مستقیم نمی‌کنم. اینکه می‌بینند سه جلسه در هفته به کلاس رزمی می‌رویم و دخترم مدال‌های متعددی از این رشته کسب کرده است، بهترین تبلیغ برای ورزش است. چند نفر از خانم‌های همسایه با من باشگاه می‌آیند. سه نفر از همسایه‌ها با دختربچه‌هایشان به باشگاه می‌روند.
از دخترخانمتان چه حمایت‌هایی در زمینه ورزش کرده‌اید؟
هم بخش مالی ماجرا را پشتیبانی می‌کنیم و هم بردن و آوردن او به مسابقات مختلف. در تهران مسابقه برگزار شد و او را همراهی کردم و بعد ازاین هم هر جایی مسابقه باشد او را همراهی خواهم کرد. نوبت بعدی مسابقات در خارج از کشور خواهد بود که با او همراه خواهم بود.

ماجرای مسابقات مجازی کاراته چیست؟
با توجه به کرونا و شیوع آن، مسابقات تعطیل شده، اما رقابت‌های کاتا تک‌نفره برقرار است. افرادی که می‌خواهند در مسابقات شرکت کنند از خودشان فیلم اجرای کاتا را برای برگزارکنندگان مسابقات می‌فرستند و آن‌ها از روی فیلم‌های رسیده داوری کرده و نفرات برتر را معرفی می‌کنند.

به مادران چه می‌گویید؟
بهتر از ورزش رزمی ورزشی نیست. همسرم هم تأکید دارد که همه چیز این ورزش را بیاموزم و در آن پیشرفت کنم. به خانم‌ها می‌گویم وقتی شما سلامت باشید همه اعضای خانواده سلامت خواهند بود.