بهار حیات و زندگی بحارالانوار علامه مجلسی؛ دایره‌المعارفی بی‌نظیر از معارف شیعه آیت‌الله علم‌الهدی: بسیج اساتید، محور تحرک فکری و اجتماعی دانشگاه است | دانشگاه باید از اثرگذاری مسائل بیرونی مصون بماند رئیس سازمان بسیج اساتید کشور: استادان بسیجی آمادگی کامل برای همکاری با دولت و حل مسائل کلان کشور را دارند شهادت امام رضا (ع) در منابع تاریخی و روایی قرون متقدم و میانه اسلامی | سوگ‌نامه ثامن‌الحجج (ع) در متون کهن ایجاد محدودیت برای ورود زائران به روضه منوره مسجدالنبی (ص) (۳ شهریور ۱۴۰۴) مسجدی که گواه تاریخ طولانی حضور اسلام در قلب امریکا را دارد بزرگداشت ائمه جماعات شهید و مساجد فعال در جنگ تحمیلی ۱۲روزه در اجلاس روز جهانی مسجد خطبه ۱۹ نهج‌البلاغه چه پیامی برای عصر امروز دارد؟ نهم ربیع الاول چه روزی است؟ رسم صلوات‌خوانی در حسینیه‌های پیشاور پاکستان باید جشن‌های اهل‌بیت(ع) را پرشور برگزار کنیم آیت‌الله علم‌الهدی: عزاداری محرم فرصتی برای ساختن زندگی ابدی و مسیر تکاملی انسان است زیارت، آغازی برای مسئولیت‌پذیری اجتماعی آن تسبیح سبز بوی سیب می‌‎داد ربیع‌الاول؛ ماهی که با رویداد‌های مبارک، شادی و وحدت را به امت اسلامی هدیه می‌دهد چه وقایع مهمی در ماه ربیع الاول رخ داده است؟ زائران پیاده امام حسین(ع) در آغوش امام رئوف(ع) | آیین استقبال از کاروان پیاده انصارالحسین(ع) برگزار شد دفتر آیت الله سیستانی: دوشنبه اول ماه ربیع الاول است لیلة‌المبیت چه شبی است؟ آیه‌ای که در مدح امیرالمومنین (ع) نازل شد
سرخط خبرها

بسپار و بگذر

  • کد خبر: ۳۰۹۷۰۲
  • ۱۹ دی ۱۴۰۳ - ۱۴:۲۵
بسپار و بگذر
زیارتنامه را که باز کردم نگاهم باز به دختر پیچیده شده در عطر گل و سفیدی چادر بخت افتاد که صدای خاله‌ام باز هم توی گوشم پیچید: دعا کن برای خودت و برای همه.

سکانس اول: پاییز ۱۳۸۱

ایام اعیاد شعبانیه در بین سلام و صلوات زائران که از شنیدن صدای عصر نقارخانه کیف می‌کردند در حال تعویض چادر مشکی با چادر سفید گل‌دارم بودم، خاله‌ام یک ریز به شانه‌ام می‌زد و می‌گفت برای همه و برای خودت دعا کن و چند اسم را ردیف و پشت سر هم می‌آورد. هنوز هم نمی‌دانم جواب خاله‌ام را داده‌ام یا نه؟ یادم نیست با چند نفر از فک‌و‌فامیل خودم و خانواده مردی که قرار بود از آن روز سوار بر یک بال رؤیا و مهر همراه شوم خوش‌و‌بش کردم، اما فقط می‌دانم در لحظه خواندن خطبه عقد لبریز از فکر بودم و آینده. نه صدایی می‌شنیدیم و نه چهره واضحی در ذهنم نقش می‌بست. یک چشمم به گنبد طلا بود و یک گوشم به دعای خیر بقیه. خاله‌ام که مسئول مدیریت احساسم بود در آن شرایط مدام به شانه‌ام می‌زد و برای دیده‌بوسی به سمت دیگران هدایتم می‌کرد. وقتی مراسم تمام شد تمام حرف‌های نگفته و گره شده‌ام را در همان گله جا بین گنبد و صدای نقارخانه بین جمعیت جا گذاشتم و با خانواده جدید و محارم جدید به سمت مسیر تازه‌ای هم‌قدم شدم.

سکانس دوم: پاییز‌۱۴۰۳

نزدیک به ایام ولادت حضرت علی «ع» وقتی پاییز خوش‌و‌بش‌کنان با برف و باران و برکت زودتر از شهر خداحافظی کرد و لبخند را به روی مردم آورد یک روز صبح خیلی زود دختر جوان چادر بختش را دورش گرفته بود و گاهی به دسته‌گلش نگاه می‌کرد و گاهی به ضریح. نور از بالای رواق افتاده بود روی صورتش. چنان در دنیای خودش غرق بود که حتی وقتی دوربینم را برداشتم و از اطرافش عکس گرفتم هم حضورم را متوجه نشد. انگار داشت به آینده و روز‌های بعد و رفتن از خانه‌ای به خانه دیگر فکر می‌کرد.

زیارتنامه را که باز کردم نگاهم باز به دختر پیچیده شده در عطر گل و سفیدی چادر بخت افتاد که صدای خاله‌ام باز هم توی گوشم پیچید: دعا کن برای خودت و برای همه.

سکانس سوم

پایم را که از رواق بیرون گذاشتم سوز برف به صورتم زد. گوشی‌ام صدا داد. پیام پسر هفده‌ساله‌ام با یک استیکر خنده روی صفحه نقش بست: مامان امروز مدرسه‌ها تعطیل شد نهار چی داریم؟

عکس: حمیده وحیدی/ شهرآرا

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->