سیاست‌گذاری غلط در کمیته داوران فدراسیون فوتبال، نتیجه استفاده از افراد بی‌تجربه
درحالی‌که فصل بیست‌وچهارم هنوز به پایان نرسیده، عملکرد ضعیف داوران در لیگ برتر نگاه‌ها را متوجه کمیته داوران فدراسیون فوتبال کرده است.
فصل بیست‌وچهارم را باید یکی از سیاه‌ترین فصول فوتبال ایران به لحاظ داوری دانست. درحالی‌که فصل بیست‌وچهارم هنوز به پایان نرسیده، انتقادات گسترده‌ای به عملکرد کمیته داوران فدراسیون فوتبال می‌شود؛ کمیته‌ای که مشخص نیست برای ارتقای سطح فنی داوران در فوتبال ایران چه برنامه‌ای دارد و قصد دارد با انبوهی از اشتباهات استراتژیک داوری فوتبال ایران را به کدام سو هدایت کند.
در همین هفته بیست‌وچهارم لیگ برتر فوتبال ایران اشتباهات عجیبی از داوران دیده شد که در تعیین نتایج بازی‌های لیگ برتر بسیار اثرگذار بود، اما دایره این اشتباهات فقط به همین هفته مربوط نیست و اگر نگاهی به بیست‌وچهار هفته‌ای که از لیگ برتر گذشته، بیندازیم، به‌وضوح می‌بینیم که چه بلایی به سر تیم‌ها آمده و داوران با اشتباهات مکرر خود چه فاجعه‌ای را در لیگ برتر رقم زده‌اند.
در وضعیت به‌وجودآمده دلایل متعددی را می‌توان برشمرد. چیدمان نامناسب داوران، وضعیت بدنی نامطلوب داوران که گا‌هاً با تک‌ماده و ارفاق موردتأیید قرار گرفته‌اند و برگزارنشدن کلاس‌های آموزشی درراستای ارتقای سطح فنی داوران از جمله مشکلات بارز در داوری فوتبال ایران بوده است.
در موضوع استفاده از سیستم کمک‌داور ویدئویی نیز کمیته داوران فدراسیون فوتبال بسیار ضعیف عمل کرده و با به‌کارگیری گزینشی این سیستم در برخی بازی‌های لیگ برتر شائبه‌های گسترده‌ای را به وجود آورده است. این سؤال همواره از سوی کمیته داوران فدراسیون فوتبال بدون پاسخ باقی مانده که چرا از سیستم کمک‌داور ویدئویی فقط در برخی از بازی‌ها استفاده می‌شود و اجرای عدالت به‌سهولت تمام زیر سؤال می‌رود؟ اوج فاجعه آنجاست که برخی داوران به دلیل فقدان آموزش مناسب حتی با استفاده از سیستم کمک‌داور ویدئویی نیز دچار اشتباه شده‌‌اند!
در وضعیت اسف‌بار به‌وجودآمده بیش از آنکه اسماعیل صفیری در قامت سرپرست تازه‌منصوب‌شده کمیته داوران نقش داشته باشد، نگاه‌ها متوجه فردی به نام دانیال مرادی است که گا‌هاً تحت عنوان رئیس دپارتمان داوری در رسانه‌ها رؤیت شده است؛ فردی که از تجربه کافی برای چیدمان داوران برخوردار نیست و با اشتباهات مهلک خود هزینه‌های بسیاری را برای جامعه داوری به وجود آورده است.
یکی از عمده اشتباهات این فرد سوزاندن برادران حیدری بود که با اصرار به استفاده از این دو داور در دربی‌ها، موجب اعتراض‌های گسترده هواداران فوتبال شد تا شاید برای همیشه عطای قضاوت برادران حیدری در دربی‌ها را به لقایش ببخشیم درحالی‌که اگر مسئولان در کمیته داوران تنها به فکر منافع و سیاست‌ها خود نبودند، می‌شد با مدیریت بهتر و استفاده بهینه از دیگر سرمایه‌های داوری، این دو چهره داوری را همچنان حفظ کرد.
بدون‌شک تکرار این اشتباهات در هفته‌های پایانی که از حساسیت بسیاری برخوردار است، می‌طلبد که رؤسای فدراسیون فوتبال وارد عمل شده و با اشراف بیشتری تصمیم‌گیری‌ها در کمیته داوران را مورد ارزیابی قرار دهند تا بیش از این اندک داورانی که در فوتبال ایران باقی مانده‌اند نیز به‌واسطه تصمیم‌گیری‌های نادرست از چرخه خارج نشوند.
هرچند اساساً نحوه استفاده از کمک‌داور ویدئویی به‌گونه‌ای بوده که حتی اگر چیدمان داوری نیز در هفته‌های پایانی با سیاست‌گذاری بهتری انجام شود، باز هم به پرسش‌های مکرر درباره اینکه چرا در برخی بازی‌ها از سیستم کمک‌داور ویدئویی بهره گرفته شده است و برخی بازی‌ها از این مزیت بی‌بهره بوده‌اند، نمی‌توان پاسخ قانع‌کننده‌ای داد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
