الوحدات با چند غایب کلیدی مقابل استقلال در تهران نتیجه و ویدیوی خلاصه بازی یوونتوس و کومو (۲۷ مهر ۱۴۰۴) | شکست بدموقع تورینی‌ها بازگشت اوریه به تمرین پرسپولیس پخش زنده بازی لیورپول و منچستریونایتد (۲۷ مهر ۱۴۰۴) + تماشای آنلاین هاشمیان استعفا نمی‌دهد قهرمان جهان در ترکیب استقلال قائمی: برای صابر کاظمی دعا کنید یامال دیگر امضا نمی‌دهد! تاریخ و ساعت بازی شارجه و تراکتور (۲۸ مهر ۱۴۰۴) | اسکوچیچ در فکر انتقام درویش در هیئت‌مدیره پرسپولیس باقی می‌ماند کفش طلای MLS برای مسی جلسه هیئت‌مدیره پرسپولیس لغو شد اشنایدر، داور بازی بارسا و المپیاکوس غیبت چشمی در لیگ قهرمانان آسیا پیشنهادات اروپایی برای حسین نژاد رسید رؤیای جام جهانی برای پالمر به خطر افتاد تاریخ و ساعت بازی لیورپول و منچستریونایتد (۲۷ مهر ۱۴۰۴) | رؤیاپردازی شیاطین سرخ در آنفیلد هشدار جدی ساپینتو به بازیکنان استقلال تلاش خطیر برای بازگشت به استقلال| تاجرنیا واکنش نشان داد
سرخط خبرها

بر فراز تور؛ بلوغ نسل تازه والیبال در جنگ

  • کد خبر: ۳۳۹۱۶۷
  • ۲۷ خرداد ۱۴۰۴ - ۰۱:۲۴
بر فراز تور؛ بلوغ نسل تازه والیبال در جنگ
والیبالیست‌های کشورمان با قلب‌هایی در تپش و ذهن‌هایی مشوش از صدای موشک‌ها و خبر‌های تلخ وطن، دست از مبارزه نکشیدند.

گاهی زمین بازی، فقط مستطیلی با تور در میانه نیست. گاهی میدان نبرد است. جایی که جوانانی با قلب‌هایی در تپش و ذهن‌هایی مشوش از صدای موشک‌ها و خبر‌های تلخ وطن، دست از مبارزه نمی‌کشند. هفته نخست لیگ ملت‌های والیبال امسال، تنها یک رقابت نبود؛ روایتی بود از ایستادگی، ریشه‌دواندن، و روییدن در خاکستر.

ما مقابل برزیل شکست خوردیم، آری. تسلیم محض بودیم برابر تیمی که سال‌هاست والیبال را با استاندارد‌های جهانی معنا می‌کند. اما همان‌جا بود که سکوت به ما آموخت: گاهی باید فرو ریخت تا دوباره ساخته شد، محکم‌تر، عمیق‌تر، اصیل‌تر.

در بازی مقابل آمریکا، چیزی در تیم ایران تغییر کرده بود. صدای پرش‌ها بلندتر، ضربان دفاع هماهنگ‌تر، و امید در چشم‌ها روشن‌تر بود. شکست ۳-۲ مقابل تیمی چنین قدرتمند، برای ما نه یک ناکامی که نشانه‌ای از تولد بود. تولد تیمی که هنوز نام‌ها بزرگ نشده‌اند، اما قلب‌ها پیش از موعد مردانه می‌تپند. پیزتزا، مردی از سرزمین تاک و توپ، آرام‌آرام روح تازه‌ای در جان این تیم دمیده است. او نه مربی، که باغبانی است در میان شاخه‌های جوان، که می‌داند شکوفه دادن، صبر می‌خواهد؛ و اوکراین... بازی‌ای که شبیه بغضی فروخورده بود. جوانان ما در آن دیدار، نه برای امتیاز، که برای آبرو، برای خانواده‌هایی در خوزستان، برای کودکان خواب‌زده در تهران، برای مردمی که میان دود و انفجار، هنوز والیبال را دوست دارند، بازی کردند. آنها جنگیدند، نه فقط با توپ و تور، که با خستگی، اضطراب، و بار مسئولیتی سنگین‌تر از سن‌شان؛ و پیروز شدند؛ و احترام را از جهانی گرفتند که گاهی دیر می‌بیند، اما اگر ببیند، نمی‌تواند چشم بپوشد.

نام‌هایی، چون پوریا خانزاده، اسماعیل‌زاده، آرمان صالحی و دیگر ستاره‌های جوان، حالا دیگر صرفاً بازیکن نیستند. آنها صدا هستند؛ پژواکی از نسلی که با وجود تمام زخم‌ها، دست از بلندپروازی نمی‌کشد.

ما هنوز در ابتدای راه‌ایم. اما این آغاز، برخلاف آغاز‌های دیگر، بوی ایمان می‌دهد. روز‌های خوب والیبال ایران شاید نیامده باشند، اما بی‌تردید راه افتاده‌اند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->