به گزارش شهرآرانیوز، اینجا حسینیه کودک حرم مطهر رضوی است؛ مکانی ویژه کودکان ۳ تا ۱۰ سالهای که آمدهاند محرم را درک کنند، یاد بگیرند و عاشقی در مکتب امام حسین (ع) را تجربه کنند.
از ساعت ۲۰ تا ۲۲، حیاط مدرسه علمیه عالی فقاهت، معروف به مدرسه خیراتخان، رنگ و بوی محرم گرفته؛ اما نه با رنگ سیاه، بلکه با لبخندهای معصومانه، چشمهای درخشان و صداهایی که با شور فریاد میزنند: «لبیک یا حسین».
کودکان، دست در دست مادران و پدرانشان، وارد حسینیه میشوند. بعضی با سربند یا حسین، برخی با چادرهای کوچک سیاه و رنگی، بعضی با پرچمهای سرخ و سیاه. اما آنچه این شبها را متفاوت کرده، فقط تماشای آنها نیست، نقشآفرینیشان است.
اینجا، کودک فقط تماشاچی نیست؛ خادم است، راهنماست، راوی است.
دستان کوچکشان، چوبپرهای مخملی را محکم گرفتهاند و با احترام، مسیر ورود بزرگترها به حسینیه را نشان میدهند. با شور و ادب، سلام میدهند.
در گوشهای دیگر از حسینیه، صدای گرم مربیان روحانی به گوش میرسد. آنها با زبانی کودکفهم و شیرین، قصههایی از دشت کربلا را روایت میکنند؛ قصههایی از تشنگی، از وفا، از ایثار، از کودکانی که همانند خودِ این بچهها بودند، اما قهرمانان کربلا شدند.
نمایشهای خلاقانه، مداحیهای کودکانه، سینهزنی با ضربآهنگ ملایم و اجرای روایی ماجرای حضرت ابوالفضل (ع) و یاران عاشورا، کودکان را به سفری در دل تاریخ میبرد؛ سفری که اشک را به چشم و عشق را به دلشان مینشاند.
در میانه برنامه، کودکی سینهزنان و با صدایی لرزان، اما بلند فریاد میزند: «یا حسین (ع)»، دیگر چیزی برای گفتن نمیماند، تنها میتوان در سکوت، به این نسل کوچک، اما عاشق، افتخار کرد.
در حاشیه این برنامهها، حتی چای روضه نیز توسط کودکان، میان عزاداران پخش میشود تا گرمای محبت حسینی را در دل شبهای محرم منتشر کند.