بیماران قلبی قبل از حضور در سفر اربعین، حتماً با پزشک خود مشورت کنند

به گزارش شهرآرانیوز، دکتر محمد طیبی، ضمن تأکید بر این نکته که بیماران قلبی فاقد وضعیت پایدار، نباید عازم سفر اربعین شوند افزود: در رابطه با موضوع اربعین سمیناری تخصصی در تهران برگزار شد که بنده هم در آنجا سخنرانی داشتم و تأکید کردم که بیمار قلبی حتماً باید قبل از حضور در این سفر با پزشک خود مشورت کند و در زمان سفر هم ضمن همراه داشتن دارو‌های مصرفی به میزان کافی، پیاده‌روی‌اش آرام باشد و کوله پشتی همراهش هم سنگین نباشد.

این متخصص قلب و عروق تأکید کرد: بیمار قلبی باید ضمن مصرف زیاد مایعات به‌خصوص آب، از مصرف خوردنی‌ها و نوشیدینی‌های چرب و شیرین خودداری و خود را با افراد عادی که پیاده‌روی تندتری دارند مقایسه نکند.

فلوشیپ اینترونشنال الکتروفیزیولوژی خاطرنشان کرد: افراد دارای وضعیت ناپایدار که به تازگی بستری بوده و تحت درمان قرار گرفته‌اند، نباید امسال به سفر اربعین بروند و بهتر است که این کار را به سال آینده موکول نمایند؛ موضوعی که شامل افراد دارای علائم پرخطر قلبی که سابقه بستری جدید نداشته‌اند هم می‌شود و این افراد زمانی می‌‎توانند به سفر بروند که به وضعیت پایدار برسند.

در ادامه حتما بخوانید نکاتی ضروری برای مادران شیرده در مسیر اربعین

دکتر طیبی با اشاره به لزوم رعایت نکات پیشگیرانه در جهت دوری از گرمازدگی در زمان سفر اربعین، بیان کرد: با توجه گرمای بالای ۵۰ درجه در عراق، بیمار قلبی باید ملاحظات لازم را جهت دوری از گرمازدگی داشته باشد و اینکه اصرار به طی کردن کل مسیر با پای پیاده نداشته و به مقدار کم پیاده‌روی اکتفا کند و مابقی راه را با خودرو برود.

وی اضافه کرد: این گروه از بیماران در زمان حضور در شهر‌های نجف، کربلا، کاظمین و سامرا و تشرف به حرم‌های مطهر ائمه اطهار (ع) هم نباید به ضریح‌های مطهر که مملو از زائر بوده نزدیک شوند و هم اینکه به جا‌های شلوغ‌تر که برای آنها مناسب نبوده و نیست نروند.

مدیر گروه قلب دانشگاه علوم پزشکی مشهد تأکید کرد: رفتن به زیارت مستحب بوده، اما حفظ سلامت واجب است و باید به این موضوع توجه کنیم چرا که اگر در طول سفر دچار مشکل شویم هم خودمان اذیت می‌شویم و هم اینکه همسفرمان را دچار مشکل می‌کنیم.

دکتر طیبی همراه داشتن دارو‌های مصرفی بیماران قلبی؛ بین یک تا ۳ هفته را مورد تأکید قرار داد و گفت: به این گروه از بیماران توصیه می‌کنیم که از نام بیماری و مشکل خود آگاه باشند و دارو‌های مصرفی‌شان را بدانند و اگر هم در حافظه‌شان نمی‌ماند آنها را بر روی کاغذ بنویسند، تا در زمانی که دچار مشکل شدند و امکان صحبت کردن نداشتتد کمک به‌موقع را دریافت نمایند.