اکران مستند «روبرتو روسلینی؛ بیش از یک زندگی» در جشنواره رم

به گزارش شهرآرانیوز؛ ایزابلا روسلینی با تمجید از مستند «روبرتو روسلینی؛ بیش از یک زندگی» گفت: این فیلم حقیقت پدرش را تصویر کرده است.

ایزابلا روسلینی با قدردانی از یک فیلم مستند که به تازگی در جشنواره فیلم رم برای اولین بار به نمایش جهانی درآمد، از تماشای آن به عنوان «کشف دوباره پدرم» یاد کرد.

ایزابلا روسلینی پس از تماشای فیلم مستند «روبرتو روسلینی؛ بیش از یک زندگی» درجشنواره رم، در کنفرانس مطبوعاتی گفت: در این فیلم دوباره پدرم را پیدا کردم، فراتر از افسانه. این فیلم حقیقت اینکه او که بود را روایت می‌کند: او از اینکه هنرمند خطاب شود متنفر بود و می‌خواست به عنوان یک انسان دیده شود.

این بازیگر با یادآوری اینکه اولین بار در نوجوانی فیلم‌های پدرش را تماشا کرد، گفت: من مخفیانه به تماشای مرور آثارش در سینما رفتم، چون او دوست نداشت به او به عنوان یک بنای یادبود نگاه شود و وقتی فهمید، اشک در چشمانش حلقه زد.

«روبرتو روسلینی؛ بیش از یک زندگی» که به طور کامل از فیلم‌های آرشیوی تشکیل شده، دربرگیرنده فیلم‌های سینمایی، ضبط لحظه‌های زندگی و نامه‌های دیده نشده‌ وی برای هنرمندان معاصر است که سعی دارد تصویر هنرمندی را بازسازی کند که مصمم است از افسانه‌ای که او را احاطه کرده بود، فرار کند. این فیلم بیشتر به وقایع ۲۰ سال آخر زندگی روسلینی پرداخته که کمتر شناخته شده است.

ایلاریا دِ لورنتیس، رافائله برونتی و آندره‌آ پائولو ماسارا، سه کارگردان ایتالیایی که فیلم «روبرتو روسلینی؛ بیش از یک زندگی» را ساخته‌اند، گفتند می‌خواستند فوریت خلاقانه و آزادی فکری را که آثار روسلینی را فراتر از مرزهای نئورئالیسم تعریف می‌کرد، بررسی کنند.

چالش اصلی فیلم این بود که به شکل موازی و طی دو سال و نیم، با مشارکت هر ۳ کارگردان با مهارت‌های خاص هر یک، ایده‌پردازی، نوشته و تدوین شد. در این فیلم دِ لورنتیس به عنوان تدوینگر، ماسارا به عنوان فیلمنامه‌نویس و برونتی به عنوان کارگردان کار کردند و توصیه برونتی این بود که «به هیچکس پیشنهاد نمی‌کنم به این روش کار کند!»

در ادامه حتما بخوانید حضور ۲ فیلم ایرانی در جشنواره کوتاه استانبول

این ۳ فیلمساز گفتند ساختاری مینیمالیستی را انتخاب کردند و برای پیش بردن روایت از کلمات روسلینی استفاده کردند. آنها برای تجسم بخشیدن به افرادی که اطراف او بودند، از بازیگران دعوت کردند تا با صدای خود، نامه‌ها و خاطرات واقعی را بخوانند. در این فیلم ایزابلا روسلینی در نقش خودش ظاهر می‌شود، در حالی که کاسیا اسموتنیاک صدای اینگرید برگمن را اجرا می‌کند و پیرلوئیجی گیگانته صدای آلدو تونتی، فیلمبردار همیشه همراه روسلینی شده است.

این تحقیق با استفاده از طیف گسترده‌ای از منابع، از جمله مجموعه خصوصی خانه رنزو روسلینی استفاده کرده و با همکاری فرزندان وی، الساندرو و ایزابلا، شکل گرفته است.

گابریل گنوینو تهیه‌کننده گفت این پروژه بلافاصله به دلیل طنین معاصر خود مورد توجه واقع شد زیرا سعی آن بازگرداندن افکار و سخنان روسلینی به میان ما بود.

وی افزود: سخنان وی همچنان آوانگارد و ضروری باقی می‌مانند. گویی او زمان را گشوده و با وضوحی ترسناک به آینده نگریسته است.

رافائله برونتی درباره این فیلم گفت: این فیلم از مدرن بودن دیدگاه روسلینی دفاع می‌کند و نشان می‌دهد به باور او تلویزیون می‌تواند به یک پلتفرم آموزشی تبدیل شود و تلاش‌های اولیه او را بر روایت سریالی و اصرارش بر فرم به عنوان وسیله‌ای برای تفکر را نشان می‌دهد و آشکار می‌کند که وی همگرایی فعلی سینما، تلویزیون و پخش آنلاین را پیش‌بینی می‌کرد.

وی تاکید کرد: روسلینی یکی از اولین کسانی بود که گفت سینما یا تلویزیون مهم نیست، آنچه مهم است دانش است.

این فیلم قرار است اوایل نوامبر در سینماهای ایتالیا اکران شود.

منبع: مهر