۲۶ سال بدون شناسنامه | روایتی از مشکلات دختری که مادرش ایرانی است

گرفتن شناسنامه ۸ سال طول کشید

خانم ز که پدری افغانستانی و مادری ایرانی دارد، او درباره دشواری‌های گرفتن شناسنامه می‌گوید: «از بچگی منتظر بودم تا ۱۸ ساله شوم که برای شناسنامه اقدام کنم. اما خبر نداشتم از ۱۸ سالگی که کار‌های اخذ شناسنامه را شروع کنم در ۲۶ سالگی آن را به من می‌دهند.»

وی ادامه داد: «هرچند که در سال‌های بعد این پروسه کوتاه‌تر شد، اما چه فایده، روز‌هایی که من به شناسنامه نیاز داشتم و وجودش در آینده من تاثیر زیادی داشت، شناسنامه‌ای در کار نبود.»

خانم ز که نمی‌داند خود را افغانستانی بداند یا ایرانی افزود: «من متولد ۱۳۷۰ هستم، یکی از خواهرانم ۱۳۶۸ به دنیا آمده و دیگری ۱۳۷۲، ما سه نفر همه باهم شناسنامه گرفتیم!»

از او می‌پرسم زندگی با شناسنامه چه فرقی با زندگی بدون شناسنامه برای تو داشت؟

خانم ز می‌گوید: «هیچ فرقی، شناسنامه‌ای که من باید از امکانات آن در ۱۸ سالگی استفاده می‌کردم، در ۲۶ سالگی دستم رسید! هویت من در ۲۶ سالگی شکل گرفته بود. نمی‌توانستم در این سن خودم را تغییر دهم.

من در دوره کارشناسی شاگرد ممتاز دانشگاه شدم، و می‌توانستم بدون کنکور وارد کارشناسی ارشد شوم. اما چون افغانستانی بودم نتوانستم از این امکان استفاده کنم.»

او که سال‌ها است در گلشهر زندگی می‌کند و با افغانستانی‌ها ارتباط نزدیکی دارد افزود: «من که تا ۲۶ سالگی افغانستانی بودم و بعد شناسنامه‌ام ایرانی شدم، چگونه می‌توانم افغانستانی بودنم را فراموش کنم؟»