«آقای دیوانه» روانه بازار شد! سفرنامه «عطر فلفل» منتشر شد روزی که سعید روستایی برای اولین بار مقابل دوربین رفت دستمزدهای میلیاردی در شبکه نمایش خانگی | هزینه‌های پنهان تولید سریال‌ها غفلت سینمای ایران از نوجوانان قهرمان دفاع مقدس «سوپرمن» در ده روز تاریخ‌ساز شد نوبل ادبیات ۲۰۲۵؛ رقابت نویسندگان با موسیقیدان‌ها! الناز ملک در پشت صحنه فیلم جدید منوچهر هادی + عکس فرهاد اصلانی تنها انتخاب برای نقش اصلی «لاک‌پشت» بود پویانمایی یوز؛ سفیر جدید حفاظت از گونه‌های در خطر انقراض «اشوان» در بیمارستان بستری شد + علت و عکس (۸مهر۱۴۰۴) هانیه توسلی در پشت صحنه سریال «کنکل» + عکس بازیگر سریال «محکوم»: جواد عزتی به من بازیگری را آموخت صوت | آهنگ جدید حجت اشرف‌زاده با نام «تنهایی» منتشر شد + لینک دانلود اعلام ۵۷ فیلم کوتاه داستانی راه‌یافته به بخش ملی جشنواره کوتاه تهران + اسامی اعلام جدول نمایش فیلم‌های جشنواره کودک اصفهان | چهار پردیس میزبان آثار جشنواره شدند گرافیک در عصر هوش مصنوعی | انجمن صنفی طراحان گرافیک میزبان یک نشست تخصصی شد «جاستین بیبر»، ستاره موسیقی، حال خوشی ندارد
سرخط خبرها

ای کاش همه ما را مصادره کنند!

  • کد خبر: ۴۴۹۸۳
  • ۰۸ مهر ۱۳۹۹ - ۱۱:۴۹
ای کاش همه ما را مصادره کنند!
عبدالجواد موسوی - روزنامه نگار
با خودم فکر می‌کنم اگر شمس و مولانا را دیگران مصادره نمی‌کردند، آیا ما می‌توانستیم امانت‌داران خوبی باشیم و شأن و منزلت آن‌ها را پاس داریم؟ حالا که فردوسی را مصادره نکرده‌اند، ما توانسته‌ایم قدر او را بدانیم؟ پاسخ روشن است و تلخ. همین هفته پیش در تلویزیون که دعوی ملی‌بودن دارد، اتفاق عجیبی رخ داد. در یک برنامه کاملا فرهنگی، یک آقایی که به‌شدت مدعی فضل و فرهنگ و دانش است، با شاهنامه فردوسی چنان کرد که مغول با نیشابور نکرد. هیچ آدم محترمی از آن آقا انتظار دانش ادبی ندارد و اصلا نه آن آقا که کمتر کسی را می‌توان یافت که به‌راحتی از پس شاهنامه‌خوانی برآید.
 
حتی ممکن است شاعران و نویسندگان نامدار ما از آزمون شاهنامه‌خوانی ناگهانی و بداهه سربلند بیرون نیایند. بر آنان نیز خرده نتوان گرفت، اما فاجعه آنجاست که این برنامه فرهنگی یک برنامه زنده نیست. این برنامه کارگردان و تهیه‌کننده و مجری و ناظر پخش و کلی عوامل دیگر دارد. چطور هیچ‌کدام آن‌ها متوجه نشدند که کارشناس محترم برنامه آن‌ها دارد وزن و قافیه و معنا را در هم می‌ریزد و عرض خود می‌برد و زحمت ما می‌دارد؟
 
ممکن است بگویید فردوسی موضوعیتی برای دست‌اندرکاران فرهنگی ما ندارد و آن‌ها ترجیح می‌دهند به‌جای توجه به زبان فارسی و شاعر بزرگی مثل فردوسی، به‌زعم خودشان به ترویج ارزش‌های انقلابی بپردازند. آن وقت من از شما می‌پرسم پس این تندیس‌های نازیبایی که از سردار قاسم سلیمانی در این گوشه و آن گوشه کشور نصب کرده‌اند، تکلیفش چه می‌شود؟ سوگند می‌خورم اگر دشمنان قاسم سلیمانی تصمیم می‌گرفتند به‌قصد تخریب او تندیسی از قدوقامتش بسازند، نتیجه کار بدین اندازه وهن‌آمیز نمی‌شد. مشکل خیلی جدی‌تر از این حرف‌هاست. اهل فرهنگ و آدم‌های خوش‌ذوق را رسما از دایره تصمیم و اجرا کنار گذاشته‌اند و کار را به نااهلان سپرده‌اند. فرقی نمی‌کند موضوع در دستورکار مولانا و شمس و فردوسی باشد یا سردار قاسم سلیمانی.
 
اینجاست که با خودم می‌گویم همان بهتر که شمس و مولانا دور از دسترس ما باشند. حداقل آن‌ها را تا این حد خوار و خفیف نمی‌کنیم که دیگر اسطوره‌های فرهنگی این سرزمین را کرده‌ایم. بگذارید دیگران با همان نگاه توریستی‌شان شمس و مولانا را مصادره کنند و مخاطبان را از حقیقت معرفتی آن‌ها دور نگه دارند. لااقل در آن نگاه توریستی اندکی ذوق و آب و رنگ هست. می‌ترسم کار به‌دست ما بیفتد و چنان کاریکاتور مضحکی از آن بزرگان ترسیم کنیم که مایه شرم و سرافکندگی همه اهل فرهنگ باشد. مادامی که در بر همین پاشنه‌ای می‌چرخد که این روز‌ها و سال‌ها چرخیده است، همان بهتر که بقیه بزرگان این سرزمین را هم مصادره کنند تا بیش از این در حق فرهنگ و هنر این سرزمین جفا نشود.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->