فصل چهارم «زخم کاری» چگونه به پایان می‌رسد؟ + فیلم جعفر یاحقی: استاد باقرزاده نماد پیوند فرهنگ و ادب خراسان بود رئیس سازمان تبلیغات اسلامی کشور: حمایت از مظلومان غزه و لبنان گامی در مسیر تحقق عدالت الهی است پژوهشگر و نویسنده مطرح کشور: اسناد تاریخی مایملک شخصی هیچ مسئولی نیستند حضور «دنیل کریگ» در فیلم ابرقهرمانی «گروهبان راک» پخش «من محمد حسن را دوست دارم» از شبکه مستند سیما (یکم آذر ۱۴۰۳) + فیلم گفتگو با دکتر رسول جعفریان درباره غفلت از قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات در ایران گزارشی از نمایشگاه خوش نویسی «انعکاس» در نگارخانه رضوان مشهد گفتگو با «علی عامل‌هاشمی»، نویسنده، کارگردان و بازیگر مشهدی، به بهانه اجرای تئاتر «دوجان» مروری بر تازه‌ترین اخبار و اتفاقات چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر، فیلم‌ها و چهره‌های برتر یک تن از پنج تن قائمه ادبیات خراسان | از چاپ تازه دیوان غلامرضا قدسی‌ رونمایی شد حضور «رابرت پتینسون» در فیلم جدید کریستوفر نولان فصل جدید «عصر خانواده» با اجرای «محیا اسناوندی» در شبکه دو + زمان پخش صفحه نخست روزنامه‌های کشور - پنجشنبه ۱ آذر ۱۴۰۳ فیلم‌های سینمایی آخر هفته تلویزیون (یکم و دوم آذر ۱۴۰۳) + زمان پخش حسام خلیل‌نژاد: دلیل حضورم در «بی‌پایان» اسم «شهید طهرانی‌مقدم» بود نوید محمدزاده «هیوشیما» را روی صحنه می‌برد
سرخط خبرها

از سرسری‌خوانان بیزارم

  • کد خبر: ۴۹۶۷۰
  • ۲۴ آبان ۱۳۹۹ - ۱۲:۰۰
از سرسری‌خوانان بیزارم
عبدالجواد موسوی - روزنامه‌نگار
اینکه نسلی در راه است که می‌توان بدان امید‌ها بست، حرفی است که این روز‌ها پیوسته با خودم تکرار می‌کنم. نشانه‌هایی هم برای اثبات این مدعا دارم که به‌مناسبت‌هایی به آن‌ها اشاره کرده‌ام و پس از این اگر جایش باشد و امکانش پیش بیاید، باز هم تکرار خواهم کرد، اما حواسمان باشد که امیدبستن به فردا وسیله‌ای برای دفاع از وضع موجود نشود. از خودتحقیری که این روز‌ها مد روز است و باب‌طبع رسانه‌هایی که چشم دیدن ایران و ایرانی را ندارند، حالم به‌هم می‌خورد، اما به‌همان اندازه از اینکه خودمان را تافته جدابافته‌ای فرض کنیم و گمان کنیم سبب رشک آسمان و فخر زمین هستیم نیز بیزارم.
 
باید واقعیت را درباره خیلی از چیز‌ها درباره خودمان بپذیریم تا بتوانیم راه برون‌شدی برای رهایی از میان‌مایگی و فرومایگی بیابیم، وگرنه نه‌تن‌ها به درکات اسفل سقوط خواهیم کرد، بلکه این وهم در ما روزبه‌روز تقویت خواهد شد که هیچ مشکلی نیست و همه‌چیز روبه‌سامان است. نه‌خیر؛ این‌گونه نیست! حداقل درباره وضعیت کتاب و کتاب‌خوانی هرگز این‌گونه نیست. اینکه فلان مدیر را به تلویزیون بیاوریم و در یک برنامه تخصصی از زبان او بشنویم: «وررفتن با اینستاگرام هم نوعی مطالعه محسوب می‌شود!» یعنی آشکارا به خودمان داریم دروغ می‌گوییم. یعنی مصداق تام و تمام جهل مرکب. تا پرده خودفریبی را کنار نزنیم، آن امیدی که از آن سخن می‌گوییم و به آن دل بسته‌ایم، به این زودی‌ها از راه نخواهد رسید. کتاب‌خوانی امری جدی است. اگر قرار است کسی از این حرف بترسد و هیچ‌وقت سراغ کتاب نرود، به‌درک! مگر فوتبالیست‌شدن کار راحتی است که مدام و به انحا و اقسام مختلف درباره جذابیت‌های پنهان و آشکار آن برنامه می‌سازیم و نوجوان‌ها و جوان‌های این مملکت را به‌سمت آن سوق می‌دهیم و این‌همه هزینه و انرژی صرف آن می‌کنیم؟ چطور بازی فوتبال نیاز به تمرین و وقت‌گذاشتن و تمرکز و مداومت و استقامت دارد، اما مطالعه آن‌قدر مسخره و سرسری است که با تورق اینستاگرام یک‌سان پنداشته می‌شود؟ نه نوشتن آسان است و نه خواندن. اینکه همگان امکان خواندن و نوشتن را یافته‌اند، در ظاهر اگرچه مطلوب است، اما در باطن جز به گسترش جهل و همگانی‌شدن عوام‌زدگی مددی نخواهد رساند. در این سال‌ها این‌همه کارشناس و کارشناس‌ارشد و دکتر به جامعه ایرانی افزوده شده است؛ در این سی‌چهل سال هم چند برابر به جمعیت.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->