درباره پیشینه حمام مهدی‌قلی، کهن‌ترین گرمابه مشهد | حمام ۴۰۰ ساله شاه

معماری حمام

دسترسی به آب، حفظ دما و جداکردن فضا‌های پاک از ناپاک ۳ نکته اصلی در ساخت حمام‌های ایرانی بوده است. همچنین سامانه تنظیم وضعیت محیط به‌گونه‌ای بوده که حرارت و رطوبت به‌ترتیب از هشتی ورودی و بینه (نیمه‌گرم و نیمه‌مرطوب) به صحن حمام و گرم‌خانه (گرم و مرطوب) و در انتها به خزینه حمام (بسیار گرم و بسیار مرطوب) بیشتر می‌شده است.

همچنین سقف حمام‌های مهم گنبدی بوده و در آن هنر نقاشی و تزیینات معماری به کار می‌رفته است. حمام شاه که اکنوندر خیابان خسروی کنار مسجد هفتادو دو تن و جنب بازار بزرگ قرار گرفته و کاربری آن به موزه مردم‌شناسی تغییر کرده، همه ویژگی‌های یک گرمابه سنتی را داراست. سازه حمام نسبت به زمین‌های اطراف اختلاف سطح دارد و چند متر پایین‌تر از محل رفت‌وآمد عام است.
این بنا مانند همه حمام‌های قدیمی دارای ورودی، هشتی، سربینه، حوض سربینه، شاه‌نشین، میان‌در، گرم‌خانه، نظافت‌خانه، خزینه، خلوت‌گاه، استخر آب سرد، تون و... است و مساحت آن به ۹۶۰ مترمربع می‌رسد.

تزیینات داخلی

حمام مهدی قلی بیک در طول زمان بر اثر ترمیم‌هایی که در آن انجام شده، بسیار تغییر کرده است. بنای اصلی در سربینه دارای ازاره کاشی از نوع کاشی زیررنگی دوره صفوی با نقوش اسلیمی بوده که به‌مرور از بین رفته است.
این بنا همچنین دارای دیوارنگاری‌هایی بوده که بعد‌ها و در دوره قاجار با ساروج پوشیده شده است.
مرمتگران معاصر در عملیات مرمتی حمام پس از لایه‌برداری سقف سربینه، ۳۸ لایه ساروج بر روی سقف پیدا کرده‌اند که ۱۳ لایه آن نقاشی‌شده بوده و آخرین لایه یادگار دوره قاجار است.