موکب امام رضا(ع) در مسیر پیاده روی اربعین؛ میزبان ۸ هزار زائر با خدمات شبانه‌روزی نمایش آیینی «دختران آفتاب» روایتی از زنان گمنام کربلا برای دختران امروز آغاز فعالیت پایگاه تخصصی «اربعین نوجوانی» (۵ مرداد ۱۴۰۴) آموزش ثبت نام ارز اربعین از بانک سپه، ملی، صادرات، تجارت و اپلیکیشن «بله» + زمان دریافت درباره شهید سردار دکتر فضل‌ا... نوذری جانشین عملیات قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا (ص) | او رفت تا وطن بماند روز و تاریخ دقیق اربعین ۱۴۰۴ در ایران و عراق ویژه برنامه‌های حرم مطهر امام رضا(ع) به مناسبت میلاد امام محمد باقر (ع) لزوم راه‌اندازی ۱۲۰۰ مدرسه حفظ قرآن بر اساس برنامه هفتم توسعه مسئولیت در برابر مواهب دنیوی؛ بروز زندگی ایمانی گفتگو با دکتر محمدکاظم رحمتی درباره فعالیت‌های اسلام‌شناسانه یهودیان | عبری‌زبانان شیعه‌پژوه چه می‌کنند؟ حضور قاریان ۱۴ کشور در کاروان قرآنی اربعین ۱۴۰۴ + اسامی سردار فضلی: عملیات مرصاد، جلوه‌ای از ولایت‌پذیری رزمندگان بود راه‌اندازی ستاد مرکزی دانشگاهیان در کشور عراق با همکاری وزارت علوم و ستاد اربعین غیبت دانشجویان زائر اربعین در دانشگاه علوم پزشکی تهران موجه شد ثبت رکورد تاخیر کمتر از ۸ دقیقه توسط ایران ایر در عملیات حج ۱۴۰۴ | آغاز عملیات حج عمره از اول شهریور چرا با وجود ممنوعیت پرواز چارتری، بازار سیاه بلیت اربعین داغ است؟ تخفیف ۵۰ درصدی اقامت در هتل‌ها برای زائران اربعین در مرز خسروی لزوم تبیین نسبت فناوری‌های نوین با اقامه نماز اعلام جزئیات ثبت‌نام و مقررات اربعین حسینی ۱۴۰۴ در مرز باشماق چگونه آثار مرتبط با اربعین جهانی می‌شوند؟
سرخط خبرها
کمی آغوش برای کبوتران سپید

طلا در مس

  • کد خبر: ۶۶۷۷۸
  • ۲۱ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۲:۴۱
طلا در مس
امید مافی  - روزنامه نگار
پیام می‌دهید؛ با عشق. آرزو می‌کنید با کسی که دوستش دارید، وسط عرصات کرونا سراسر جهان را قدم بزنید. چه فرقی می‌کند مرگ از نمای دور سراغتان را بگیرد یا از نمای نزدیک، مهم این است که باران بیاید. دنیا را مه بردارد و شما بی اسب و بی چتر و بی ماسک با کسی که دوستش دارید، طولانی‌ترین پیاده روی جهان را گز کنید و دلیلی برای زندگی در این روز‌ها که نفس کشیدن هم حوصله می‌خواهد، پیدا کنید.

پیام می‌دهید. تمام بافت‌های بدنتان از فرط دلشوره می‌تپد. زیر پوستتان قیامتی است. یک حس غریب گلبهی دور مرد بودنتان می‌تند. زیر لب می‌گویید نفرین به این همه سال و ماه که بی تو گذشت! در پوست خودتان نمی‌گنجید و دارید دنبال پوست اضافی می‌گردید. ضرباهنگ ناموزون باد می‌پیچد میان پوچی لحظه هایتان.
پیام می‌دهید، اما نه تیک آبی می‌خورد و نه جوابی می‌رسد که دستکم، حکم پاشویه را برای جسم تب آلودتان داشته باشد. آن کسی که برایش بی دلیل و ناگهان تب کرده اید، آن طرف آنلاین است، اما انگار نه شما را می‌بیند و نه می‌شنود. پلک نمی‌زنید. نفس هم نمی‌کشید. لعنت می‌کنید. نفرین می‌کنید. بخت ناکوک خود را به یک پیام جگری رنگ گره می‌زنید، اما آن طرف کسی که آنلاین است، نه سین می‌کند و نه جواب می‌دهد و نه شانه‌ای بر سر ژولیده رفاقت می‌کشد.

زندگی گاه این گونه است. در اوج خوش باشی احساس می‌کنید جگرتان دارد می‌سوزد و دلتان مدام چنگ می‌خورد. بعد تازه به تنهایی خود پی می‌برید و با مردمک‌های پرکلاغی تان در دامن ژنده سرنوشت، اشک می‌ریزید. ضجه می‌زنید. با مویه می‌آمیزید و در کنار تمام راه‌ها و بیراهه‌ها دنبال خنک‌ترین سایبان می‌گردید؛ سایبانی که گاهی به شکل مرگ درمی آید، به شکل سدر و کافور، به شکل خاک سردی که دور خود پیچیده اید.

از تیک آبی خبری نیست. تلفن هم زنگ نمی‌خورد.‌ای لعنت به هرچه تماس است که می‌تواند قدی را خم کند، شانه‌ای را بشکند و سینه‌ای را آکنده از بغض کند!
تنهای تنهای تنها در خیابانی به بلندای یک آه، قدم می‌زنید. به پیام سین نشده و رگ‌های برزمین چکیده عشق فکر می‌کنید.
ناگهان سرتان را بالا می‌گیرید و چشمتان به گنبد طلایی می‌افتد. به چند کبوتر که امشب، مست‌تر از تمام شب‌ها بال بال می‌زنند. انگار دلخواه‌ترین ناخواسته دنیا وجودتان را لبریز از شوقی غریب کرده است. بغض می‌کنید و بی هوا برای کبوتران کمی آغوش می‌ریزید. دیگر تنها نیستید. یک نفر دارد در دوردست می‌خواند:‌ای حرمت ملجأ درماندگان...
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->