استوژیت، یک کپی خوب از یک بازی جذاب | بازی خیال‌ها‌ و قصه‌ها

مریم شیعه زاده | شهرآرانیوز - این بازی خوراک جمع‌های دوستانه و افرادی است که همدیگر را خوب می‌شناسند، می‌توانند فکر هم را بخوانند و دوست دارند دورهمی‌شان را با یک بردگیم شیرین کنند.
استوژیت در حقیقت نسخه بومی شده بازی «DIXIT» است. یک بازی کارتی ساده بر پایه قصه‌گویی، نکته‌بینی، پیدا کردن سرنخ و ذهن‌خوانی دیگر شرکت‌کننده‌ها. دیکسیت را «ژان لویی روبرا» فرانسوی سال ۲۰۰۸ طراحی کرده است، این بازی به سرعت به شهرت رسید و جزو بازی‌های محبوب دنیا شد و سال ۲۰۱۰ جایزه معتبر «Spiel des Jahres» را از آن خود کرد. «DIXIT» به زبان لاتین به معنی «او گفت» است که اشاره به تم داستان‌گویی بازی دارد. استوژیت که به نظرم اسم بهتر و جذاب‌تری از دیکسیت است به زبان لاتین به معنای «مبهم» است که اشاره به پیام‌های چندپهلو کارت‌های بازی دارد.

سبک و سیاق بازی تقریبا از همین ۲ اسم مشخص می‌شود. یکی از بازیکنان باید قصه‌گو شود و کارتی را بین کارت‌های دیگر مخفی کند و با گفتن یک کلمه، عبارت یا قصه به دیگران بفهماند که کدام کارت مد نظرش است، البته روال بازی به همین سادگی نیست، اگر همه بازیکنان متوجه شوند که کدام کارت مدنظر قصه‌گو است او امتیازی نمی‌گیرد و اگر هیچ‌کس هم نفهمد کدام کارت مدنظر اوست باز هم او امتیازی نمی‌گیرد. همین قوانین ساده از استوژیت بازی جذابی ساخته که متفاوت با برد گیم‌های رایج دنیاست.

بازی صمیمی برای دوست‌های قدیمی

استوژیت بهترین بازی برای جمع‌های دوستانه و افرادی است که همدیگر را می‌شناسند و می‌توانند فکر هم را بخوانند. در این بازی باید بتوانید نیت قصه‌گو را بخوانید و امتیاز کسب کنید، وقتی هم خودتان قصه‌گو شدید، داستانی بگویید که حداقل یک نفر از جمع متوجه آن شود. استوژیت پر از بحث و گفتگو و گمانه‌زنی است. رقابت در آن به حذف دیگران منجر نمی‌شود و بازیکنان لازم نیست برای پیروزی بدجنسی پیشه کنند. این ویژگی البته ممکن است برای آن‌هایی که بازی پر هیجان و سرعتی را دوست دارند، یک‌جور دافعه باشد، ولی تجربه ثابت کرده استوژیت بازی عامه‌پسندی است مخصوصا برای آن‌ها که تازه بردگیم بازی کردن را شروع کرده‌اند.

نسخه ایرانی بهتر از خارجی

بومی کردن بازی‌های خارجی اتفاق خوبی است اگر به سبک و سیاق استوژیت انجام شود و بازی بهتر از نسخه اولیه بسازد. استوژیت جزو معدود برد گیم‌های ایرانی است که از نسخه اصلی جلو زده‌اند. شهرت بازی استوژیت بابت کارت‌های آن است که طرح‌های خیال‌انگیز و فانتزی دارند.

طرح‌های استوژیت از روی نسخه فرانسوی بازی کپی نشده و «نعیم تدین» که ممکن است کارتون‌ها و کاریکاتورهایش را در مطبوعات دیده باشید به صورت اختصاصی برای این بازی تصویرسازی انجام داده است. الحق هم که خوب از عهده کاری که بر دوشش گذاشته شده برآمده و می‌توان گفت طرح‌های استوژیت از طرح‌های نسخه فرانسوی یعنی «دیکسیت» اگر بهتر نباشد، بی‌شک، ضعیف‌تر نیست. نسخه فرانسوی در نهایت ۶ نفره است، ولی نسخه ایرانی ۸ نفره ساخته شده است.

صفحه بازی و مهره‌ها در نسخه ایرانی مناسب‌تر طراحی شده‌اند. از همه مهم‌تر اینکه طراحان بازی یکی دو سال بعد از انتشار اولین نسخه از استوژیت یک افزونه برای این بازی طراحی و منتشر کردند که شامل یک سری کارت بازی با طرح‌های جدید می‌شود. این یعنی اگر بعد از چند ماه بازی برای‌تان تکراری شد می‌توانید با اضافه کردن کارت‌های جدید چالش و تنوع بازی را بیشتر کنید. ختم کلام اینکه استوژیت یک بازی دوستانه و خانوادگی، ساده و شیرین و جذاب است که می‌تواند شما را ساعت‌ها دور هم نگه دارد.