برای پدر و مادرها فرقی نمیکند فرزندشان کلاس دوم ابتدایی باشد یا سال دوم دانشگاه. در هر صورت، وقتی نزدیک امتحانات پایان سال یا ترم تحصیلی میشود، هر خانوادهای با راه و روش خود فرزندش را مجاب میکند پای درس و مشق بنشیند.
جدا از برخی خانوادهها که به طور کلی افسار تحصیل را به فرزندانشان سپرده اند و کوچکترین نظارتی بر شرایط موجود ندارند، هستند بسیاری از خانوادهها که با فشارهای روانی باعث میشوند فرزند دچار اضطراب و نگرانی شود و نتواند آن طور که باید از آزمونهای پیش رو سربلند بیرون بیاید.
صاحب نظران حوزههای روان شناسی بر این باورند که پشت پرده روزها و شبهای امتحان، نگرانیهای نهفته برخی دانش آموزان و دانشجویانی است که با خود کلنجار میروند تا به بهترین شکل از شرایط موجود سربلند بیرون بیایند. البته ناگفته نماند که محصلانی را هم شاهد هستیم که بیش از آنکه وقت و انرژی صرف مطالعات درسی کنند به دیگر کارهای شخصی خود میپردازند. برای نمونه، ساعات زیادی را با حضور در فضای مجازی غیرمرتبط با فعالیتهای کلاسی میگذرانند، تفریح را بر تحصیل ارجح میدانند و سرگرم بازیها و دل مشغولیهایی میشوند که با رسالت اصلی شان که تحصیل است منافات دارد.
در هرصورت نباید از نقش خانواده و اعضایی که پایه گذران تربیتی به حساب میآیند غافل شد. پدرمادرها به عنوان ارکان اصلی هر خانواده باید شرایط را در محیط خانه به گونهای فراهم کنند که فرزندان خودجوش به درس خواندن ترغیب شوند. این روزها نگرانی برای فرار تحصیلی در مقاطع بالاتر بیشتر است. فرزندانی که با رد شدن از سنی، خود را عاقل و بالغ میبینند و معتقدند میتوانند شرایط را به بهترین شکل مدیریت کنند.
با این حال، پدرها و مادرها باید به برخی نکات که در ادامه به اختصار به آنها اشاره میکنیم توجه ویژه داشته باشند. این نکات که ممکن است شاه کلید بهبود تحصیلی فرزندان در ایام امتحانات باشد عبارت اند از:
میتوان با توجه به علایق فرزند راههای تشویقی زیادی را پیش پای او گذاشت.
ضرورت فراهم آوردن فضای مناسب مطالعه به ویژه در شرایطی که کرونا اجازه درس خواندن در محیط کتابخانه را نمیدهد.
فارغ از نصیحتهای تکراری، گوش زد کردن استفاده درست از فناوری به ویژه در این روزها که شبکههای اجتماعی متعدد ممکن است سبب حواس پرتی فرد محصل شود.
در نظر گرفتن استراحت بین زمانهای درس خواندن.
انتظارات بیجا نداشتن از فرزند.
سرزنش وانتقاد نکردن وقت و بی وقت.