شرایط حضور دانش آموزان مهمان در فرآیند ارزشیابی و امتحانات داخلی مدارس کشور رونمایی از قدیمی‌ترین سند فارسی مطبوعاتی از درخواست یهودیان برای سکونت در فلسطین | خواهشِ دیروزِ غاصبانِ امروز سه گانه کمبود تخت، ساختمان قدیمی و رنج همراهان در بیمارستان «دکتر شیخ» مشهد گلایه مردم مشهد از ثبت نام کوتاه مدت برای سرویس مدرسه | چالش ثبت نام سرویس پیش از تعیین تکلیف مدارس دریافت وجه اضافی برای ثبت‌نام دانش‌آموزان؛ ممنوع برگزاری جلسات دادرسی زندانیان در خراسان رضوی به صورت برخط جزئیاتی تازه از  پرونده پدرکشی لغو پرواز‌های داخلی و خارجی در شمال، جنوب و غرب کشور تا ساعت ۱۴ دوشنبه (۹ تیر ۱۴۰۴) جاماندگان انتخاب‌رشته کاردانی به کارشناسی، در شهریور ۱۴۰۴ اقدام کنند پرونده جهانی بقعه شیخ شهاب‌الدین اهری برای ارائه به یونسکو آماده می‌شود حمایت اتحادیه معلمان هندی از ایران دربرابر تجاوزهای رژیم صهیونیستی و آمریکا نابودی ۲ هکتار از منطقه دالانکوه اصفهان براثر آتش‌سوزی (۸ تیر ۱۴۰۴) عامل موساد در مترو تهران دستگیر شد (۸ تیر ۱۴۰۴) + فیلم صدور هشدار سطح زرد هواشناسی خراسان رضوی در پی پیش‌بینی تشدید آلودگی هوا (۸ تیر ۱۴۰۴) نتایج امتحانات نهایی پایه دوازدهم به‌زودی اعلام می‌شود | برگزاری امتحانات جبرانی در شهریور ۱۴۰۴ تشکیل کارگروه ویژه برای مدیریت چالش‌های آموزشی ناشی از جنگ ۱۲ روزه اهدای عضو بیمار مرگ مغزی در مشهد به ۳ بیمار زندگی دوباره بخشید (۸ تیر ۱۴۰۴) برخورد با تعطیلی بدون مجوز داروخانه‌ها در جنگ ۱۲ روزه ضرورت اقدامات اورژانسی در مواقع گرمازدگی رئیس شورای شهر تهران: شهروندانی که منازل آن‌ها تخریب شده موقتا اسکان داده شدند تاریخ جدید برگزاری آزمون‌های ورودی مدارس سمپاد و نمونه‌دولتی ۱۴۰۴ اعلام شد بمباران شیمیایی سردشت، آغاز ناجوانمردانه ذبح انسانیت در جنگ آخرین مهلت ثبت‌نام و تغییرات بیمه تکمیلی بازنشستگان کشوری اعلام شد حقوق بازنشستگان صندوق لشکری بانک سپه کامل واریز شد (۸ تیرماه ۱۴۰۴) ثبت‌نام کتب درسی پایه‌های ورودی آغاز شد (۸ تیر ۱۴۰۴) احیای هویت تاریخی مشهد با واسطه‌گری مکتب بافت اطلاعیه تأمین‌ اجتماعی درخصوص لزوم ثبت تعهدنامه فرزندان و نوادگان دختر بازمانده تا دهم تیرماه ۱۴۰۴ طرح ترافیک در پایتخت از فردا (دوشنبه، ۹ تیرماه ۱۴۰۴) اجرا می‌شود
سرخط خبرها

دنیا به آخر نرسیده است

  • کد خبر: ۷۴۲۵۲
  • ۲۳ تير ۱۴۰۰ - ۱۰:۴۷
دنیا به آخر نرسیده است
عبدالجواد موسوی - روزنامه‌نگار

چند دختر نوجوان با یکدیگر گلاویز می‌شوند، فحش می‌دهند، کتک‌کاری می‌کنند، گیس می‌کشند و درنهایت یکی از آن‌ها قداره می‌کشد و با پادرمیانی بچه‌هایی که از او می‌خواهند شر را بخواباند، خوشبختانه ماجرا ختم‌به‌خیر می‌شود. تا اینجا اتفاقی معمولی رخ داده است که می‌توانست در همه‌جای جهان رخ دهد. در همین سرزمین هم بار‌ها و بار‌ها اتفاقاتی از این دست افتاده است. نگارنده در دوران نوجوانی‌اش دعوا دیده است از این بدتر، به‌مراتب بدتر و با الفاظ رکیک‌تر و خشونت بیشتر. اما تفاوت در کجاست؟ در اظهارنظر‌های کارشناسانه و جامعه‌شناسانه پهلوانان فضای‌مجازی که «ای وای! جامعه به کجا می‌رود؟» یکی آن‌سوی ماجرا ایستاده است و دیگری سوی دیگر ماجرا.

 

این بیماری اظهارنظر درباره همه‌چیز و همه‌کس و قضاوت درباره همه امور عالم را که کنار بگذاریم، من نمی‌فهمم چطور می‌توان از یک دعوای چند نوجوان به این نتیجه رسید که اخلاق به پایان رسیده و جامعه ایرانی از درون فروپاشیده است و مادران فردای این سرزمین نمی‌توانند بچه‌هایشان را تربیت کنند و کانون خانواده را سرپا نگاه دارند! اگر قرار بود همه‌چیز به همین سادگی و راحتی باشد که دیگر نیازی به این‌همه تحلیل و نظر و دانشگاه و کتاب و این حرف‌ها نبود. با دیدن چند دقیقه فیلم مستند یا ساختگی از هر سرزمینی می‌توان تکلیف دین و آیین و فرهنگ و جامعه و سیاست آن مملکت را مشخص کرد و خلاص؟

 

اگر مسئله به همین سادگی‌ها بود که تا امروز انگلستان می‌باید هزاربار با خاک یکسان می‌شد. همین‌هایی که درگیری ۲ روز پیش هواداران تیم‌ملی فوتبال انگلیس با هواداران تیم‌ملی ایتالیا را دال بر وحشی‌بودن مردم انگلیس گرفته‌اند نیز از همین قماش‌اند. در همه‌جای دنیا چنین حوادثی رخ می‌دهد و اصلا یکی از اقتضائات فوتبال همین هیجانات کاذب و ناهنجار است.

 

در همین مملکت ما نیز هزاران‌بار از این اتفاقات افتاده است؛ از حمله هواداران به یکدیگر تا چاقوزدن به داور و مربی. آیا دیگران هم حق داشتند براساس آن حوادث ایران را کشوری بی‌ریشه و فرهنگ معرفی کنند؟ منظورم این است که این‌قدر سطحی و ساده‌انگارانه با حوادث پیرامونمان برخورد نکنیم و با دیدن یک فیلم ۲ دقیقه‌ای زمین و زمان را به‌هم ندوزیم و گمان نکنیم جهان به آخر کارش رسیده است. الکی هم این نسل را سرزنش نکنیم و بی‌خودوبی‌جهت فرهیختگی نداشته نسل خودمان را به رخ این‌ها نکشیم.

 

این درست است که وقتی ما در سن‌وسال این‌ها بودیم، تیراژ کتاب کمی بیشتر از حالا بود، اما آن چند میلیون نوجوان هم‌سن‌وسال من که همه کتاب‌خوان نبودند، در جیب خیلی از آن‌ها هم چاقوی ضامن‌دار یافت می‌شد. خیلی‌هایشان هم در انشا و املا تجدید می‌شدند و هیچ‌کدامشان هم در ادبیات روزمره‌شان مظهر فضل و ادب نبود. بخش بزرگی از آن رفتار‌ها اقتضای سال‌های نوجوانی بود. بسیاری‌شان بعد‌ها اهل زندگی شدند و سربه‌راه، بعضی‌هایشان هم مثل صاحب این قلم مصداق خسر‌الدنیاوالآخره. مخلص کلام اینکه جو زده نشویم که دنیا از این داستان‌های ندیده و نشنیده بسیار در آستین دارد!

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->