دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: تقویت فرهنگ عمومی راهی برای افزایش هم‌بستگی اجتماعی است فرهنگ عمومی، زیربنای سلامت جامعه است درگذشت «کوئینسی جونز» تهیه‌کننده آثار مایکل جکسون در ۹۱ سالگی تسهیلات تبصره ۱۸ وزارت فرهنگ به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟ اکران سیار «آسمان غرب» میلیاردی شد «سعیداسلام‌زاده» مدیر روابط عمومی معاونت هنری شد دلیل تعطیلی برنامه «شیوه» شبکه چهار چه بود؟ نگاهی به مجموعه‌داستان «نیمۀ تاریک ماه» هوشنگ گلشیری نگاهی به ذات سیال «فرهنگ عمومی» و آیین‌نامه‌های بدون ضمانت اجرایی صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ «دزدان دریایی کارائیب» جدید بدون حضور جانی دپ پیام رئیس انجمن بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان منتشر شد انتشار نسخه مجازی آلبوم عاشقانه «نوازشگر» چرا «سفره ایرانی» کیانوش عیاری پس از ۲۰ سال هنوز اکران نشده است؟ حکایت آبی که صدراعظم نخورد درباره عکاسی تئاتر که پس از ۷ سال به جشنواره رضوان اضافه شد معرفی چند کتاب برای علاقه ­مندان به یادگیری وزن شعر | آراستن طبع موزون
سرخط خبرها

محافل ادبی و چند پرسش

  • کد خبر: ۹۰۹۱۰
  • ۱۵ آذر ۱۴۰۰ - ۱۱:۲۶
محافل ادبی و چند پرسش
علیرضا حیدری - عضو شورای سیاست‌گذاری شعر خراسان

محافل ادبی و انجمن‌های شعر، همیشه ـ به‌ویژه هرچه به گذشته‌تر برگردیم ـ یکی از نهاد‌های مدنی و اجتماعی به‌شمار می‌رود که در فرهنگ و ادبیات کشور آثار مهمی برجای گذاشته‌است. این انجمن‌ها و جلسه‌ها در برخی از شهر‌ها نامبردار و شناخته شده بودند؛ به‌گونه‌ای که گاه در شناسنامه فرهنگی یک شهر، نام و نشان آن‌ها هم دیده می‌شد. شاید دلیل اصلی آن هم حضور بزرگان ادبی بود که اعتبار ویژه‌ای به آن‌ها می‌داد. گاه این‌گونه جلسه‌ها به دلیل همین شهرت اعضا، هدفی برای گردشگران فرهنگی هم تلقی می‌شد. در روزگار ما و در همین مشهد نیز ده‌ها جلسه ادبی وجود دارند.

اما کرونا به‌ویژه در دوره یکه‌تازی خود تأثیری جدی بر فعالیت‌های فرهنگی، هنری و ادبی گذاشت. این تأثیرگذاری در مواردی آسیب جدی زد و در مواردی هم پنجره‌های جدیدی به روی فرهنگ گشود. جلسه‌ها و انجمن‌های ادبی یکی از جا‌هایی بود که می‌توان گفت تقریبا آن‌ها را یا به تعطیلی موقت وادارکرد و یا در موارد اندکی به تعطیلی همیشگی.

مهم‌ترین پنجره‌ای که در پی این ماجرا باز شد، رونق‌گرفتن جلسات در فضای مجازی بود. ازاین‌رو، برخی از گردانندگان این برنامه‌ها را به فضای مجازی کوچ دادند و برخی دیگر چراغشان ـ دست‌کم موقت ـ خاموش شد. البته و پس از عبور از آن وضعیت خطرناک و بحرانی، این روز‌ها کمابیش در گوشه و کنار شهر جلسات حضوری با رعایت بایسته‌های بهداشتی برگزار می‌شود که نشان از روشن شدن آرام‌آرام آن چراغ‌های خاموش دارد.

بااین‌حال، فضای مجازی هم راهی است که باز شده است و به نظر می‌رسد به دلیل امتیازاتی که دارد، میدان را به‌طور کامل واگذار نکند و مسیر خود را حتی پررنگ‌تر ادامه دهد.
با پا گرفتن جلسات مجازی چند پرسش جدی روبه‌روی ما خواهد بود. آیا جلسه‌های مجازی هم می‌توانند به چنان جایگاهی برسند که شأن و اعتباری درخور یابند و محل اعتنای اهالی شعر و ادب باشند و نام و آوازه‌ای از آن‌ها باقی بماند؟ آیا روزگار کرونایی که این تجربه جدید را خواسته و ناخواسته پیش روی ما گذاشت، راهی نو برای انجمن‌های ادبی خواهد بود یا نه؟

آیا پس از فروکش کردن کرونا و بازگشایی همه جلسات حضوری، شاعران و اهالی ادب به ادامه تشکیل این جلسات راغب خواهند بود یا این دریچه به‌طورکامل بسته خواهد شد؟ آیا شیوه‌نامه و چهارچوب جلسات مجازی همان شیوه و روش جلسه‌های حضوری است یا راه و روش خودش را می‌طلبد؟ آیا میزان رغبت به حضور در جلسات مجازی به مانند جلسات حضوری است یا تعداد شرکت‌کنندگان متفاوت است. کمتر یا بیشتر؟ آیا مدیران محافل شعر علاوه بر جلسات حضوری، شکل مجازی را هم هم‌زمان ادامه خواهند داد؟

از دل انجمن‌های ادبی، شاعرانی بزرگ و نام‌آور بیرون آمده‌اند، آیا این اتفاق در انجمن‌های مجازی نیز خواهد افتاد؟ جایگاه نقد در این‌گونه جلسه‌ها کجاست و چگونه می‌توان به نقد دقیق، رودررو و صریح و بی‌پروا دست یافت؟ آیا همانند انجمن‌های ادبی بزرگ دیروز، می‌توان توقع داشت، پژوهش‌ها و تولیدات فرهنگی و ادبی به‌صورت چاپی اتفاق بیفتد؟ اصلا آیا چنین توقعاتی بجاست یا توقعات را باید متناسب با رویکرد و کارکرد‌های فضای مجازی دنبال کرد؟ و...

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->