خراسان ما به عنوان منطقه‌ای با پیشینه درخور توجه تاریخی و فرهنگی نمی‌تواند از افسانه ‌های ویژه خود غنی نباشد. خراسان بزرگ سرشار است از افسانه ‌های کهن و خوشبختانه در دهه‌های اخیر عده‌ای از اهل قلم با درک بایستگی ثبت مکتوب این گنجینه از منابع گوناگون سود برده و افسانه ‌های این خطه را نوشته اند.

برادران ارک در اولین فیلم بلندشان، «پوست» فارغ از هرجریانی در سینمای ایران، صندوقچه‌ خاک‌گرفته‌‌ای پر از اسرار و جادو را بازکرده‌اند، روی گوشه‌گوشه ترس‌ها و عاشقانه‌های کودکی‌مان دست‌ کشیده‌اند‌ و بعد افسانه ‌هایی از اعماق ناخودآگاهمان بیرون آورده‌اند

ابوالقاسم حسن پور علی توسی، معروف به ابوالقاسم فردوسی، حماسه‌سرای بزرگ سرزمین ایران است. بخشی از فرهنگ و ادبیات غنی ایران زمین اعتبار خود را از فردوسی می‌گیرد. هر زمان سخنی از ادبیات حماسی ایران بر زبان بیاید، نام فردوسی تداعی می‌شود. فردوسی با عشق به ایران زمین و با الهام از آموزه‌های اخلاقی‌اش، بلندترین اثر منظوم حماسی تاریخ ایران، شاهنامه را سرود. یک قرن پس از مرگ فردوسی، حکیم نظامی گنجوی به تحقیق و نوشتن درباره این شاعر حماسی برجسته همت کرد و توانست با مراجعه به محل زندگی و آرامگاه ابوالقاسم فردوسی، از دوران زندگی و شیوه حیات او اطلاعاتی به دست بیاورد. شهرداری مشهد مدتی است برای ماندگار شدن اشعار و افسانه ‌هایی که فردوسی در شاهنامه‌اش خلق کرده با هنر و طراحی و ساخت مجسمه‌سازان مشهدی برش‌های مهم و معروف این اثر را جاودانه کرده است. این مجسمه‌ها در شهر تاریخی توس و در جلوخان آرامگاه این شاعر بزرگ نصب شده است.

در سریال «تاریک» ارجاعات زیادی به اسطوره‌ها و افسانه ‌ها داده شده است. اشارات به افسانه «آریادنه» و «هزارتوی دیدالوس» یکی از آن‌هاست. فهم این اسطوره‌ها و ارجاعات می‌تواند لذت تماشای «تاریک» را بیشتر کند و پیچیدگی معماهایش را روشن‌تر.

تیشه معدن کاران در غفلت میراث فرهنگی این بار پیکر اژدهای خفته بر دامن «اژدرکوه» را نشانه گرفت.