ضحی زردکانلو

من هم مثل خیلی از فرزندان جهان یک وقت‌هایی که مادرم از سرکارش دیر به خانه آمده، یک وقت‌هایی که سردرد شده و حالش خوب نبوده ترسیده‌ام!

روایت‌هایی از زندگی یک آدم پنهان کار که هیچ وقت نفهمید پنهان کاری اش از کجا شروع شد.

روزی هزاربار هم تکرار می‌شود و هربار هم می‌گوییم ولش‌کن! این اواخر رفته بودم یک مرکز درمانی که با بیمه تکمیلی قرارداد داشت. این یعنی نباید بابت خدماتش از من پولی دریافت می‌کرد.

استاندار خراسان رضوی گفت: ما یک دولت فرهنگی هستیم، اما فرهنگ دولتی را نباید تحمیل کنیم؛ باید خود کسانی که اهل فرهنگ هستند، انجام این کار‌ها را به دست بگیرند.

پاییز برای من برگ نارنجی چنار است و نارنگی. انبوهی از هر دوی این‌ها. یعنی یک خروار برگ خشک‌شده که وقتی از مدرسه به خانه برمی‌گشتم، دویدن‌هایم را خوش‌صدا می‌کرد.

این روز‌ها از مشهد که می‌زنی به دل جاده و مسافر می‌شوی به سوی شمال خراسان بزرگ، بعد از قوچان وسعتی به رنگ ارغوان در مزارع حاشیه‌ای جاده دلبری می‌کند.

اول مرغ بود یا تخم مرغ؟ اولین بار خانم خانی این عبارت را روی تخته کلاس نوشت و گفت: این موضوع انشا امروز شماست.

نمی‌دانم از کجا و چطور، اما وقتی مقصد حرم باشد به موقع کله ام را بالا میآ ورم و همان موقع هم گنبد طلایش برق چشمانم را دو چندان می‌کند.

کودکی ام با مارال گذشت، مادرش بودم، دخترم بود. کودکی تمرین زندگی بود برای من، مثل همه آدم ها.

رفتار‌های سمی ما در‌محیط کار به‌مثابه‌ زباله‌ای است که‌ علاوه بر آلوده کردن محیط، باعث ایجاد بوی بد و‌بیماری می‌شود!