آیا فرزند خسرو شکیبایی راه مستقلی در بازیگری ندارد و از پدرش تقلید می‌کند؟

پوریا شکیبایی دست‌کم اگر پیشه دیگری داشت و سراغ کار و باری غیر از سینما و تلویزیون می‌رفت این شباهت کمتر به چشم می‌آمد؛ اما حالا که دارد رُل اصلی یک سریال تلویزیونی ۲۵۰ قسمته را بازی می‌کند، چطور می‌شود خودش را دید و پدرش را نه؟

عروجی | شهرآرانیوز - شباهت بسیار به عزیزی که از دنیا رفته جان‌فرساست یا تسلایی برای دلِ داغدار بازماندگان؟ اگر این از دیده‌رفته، محبوب قلب‌های یک کشور باشد چه؟ اگر بی‌وقفه و مدام با چند نسل خاطره ساخته باشد چه؟ آیا کسی‌که حالا در ما نیست؛ ولی با دیدن شباهت بی‌حدوحصرش با فرزندش که گویی در او حلول پیدا کرده، زجرآور است یا آرامش‌بخش؟ اینکه چهره فرزند با چهره پدرش مو نزند و عین‌به‌عین پدرش رفتار کند و حرف بزند و راه برود چه؟

پوریا شکیبایی حالا در چنین جایگاهی است. دست‌کم اگر پیشه دیگری داشت و سراغ کار و باری غیر از سینما و تلویزیون می‌رفت این شباهت کمتر به چشم می‌آمد؛ اما حالا که دارد رُل اصلی یک سریال تلویزیونی ۲۵۰ قسمته را بازی می‌کند، چطور می‌شود خودش را دید و پدرش را نه، چطور می‌شود از شر قیاس‌های فارق و مع‌الفارق رهایی پیدا کرد و او را که صدایش و چشم‌هایش و صورتش و راه‌رفتنش و حتی موهایش با پدرش مو نمی‌زند، جدا از پدرش دید؟

پوریا که برای بازی در سریال «برف بی‌صدا‌ می‌بارد» به برنامه «سریالیست» آمده بود، گفته است هروقت به خانه می‌روم مادرم از دیدنم غصه می‌خورد و لابد می‌داند که ما هم مثل مادرش غصه می‌خوریم. پدری که دوازده‌سال پیش از دنیا رفت؛ ولی دوستدارانش حتی یک لحظه هم به یاد نمی‌آورند نبودنش کهنه و دور و فراموش‌شده باشد.

خسروشکیبایی از معدود بازیگران سینمای ایران است که حتی در نبودنش هم حضور دارد. حالا پوریا باید به این شباهت ببالد یا غصه بخورد؟ آیا این شباهتِ ناخواسته، به درد خودخواسته‌ای برای اطرافیان تبدیل می‌شود؟ آیا این شباهت باعث می‌شود پوریا شکیبایی همسطح پدرش در بازیگری دیده شود یا باعث تخریب او شود؟ بدتر اینکه، برخی‌ها می‌گویند او نه استعداد بازیگری دارد و نه به درد این کار می‌خورد. این پرسش‌ها دست از سر پوریا بر نمی‌دارد. او خودش در همین گفتگو اذعان کرده که دارد تقلید می‌کند. گفته همه‌چیزش را از پدرش دارد حتی راه رفتنش را هم از او یاد گرفته است؛ اما واقعیت این است که او نه تنها فاصله زیادی در بازیگری با پدرش دارد که اساسا با بازیگر بودن فاصله دارد.

واقعیت تلخ پسرِ خسرو شکیبایی همین است؛ اینکه تا ابد دیگر خودِ مستقلی وجود ندارد مگر اینکه به حوزه دیگری ورود کند. پوریا تا وقتی می‌خواهد بازیگر باشد، چه بخواهد و چه نخواهد، سایه سنگین پدرش او را محصور کرده و هرجا برود نه پوریا که خسرو را صدا می‌کنند.

سریال «برف بی صدا می‌بارد» به کارگردانی پوریا آذربایجانی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی است که این روز‌ها از شبکه یک پخش می‌شود. این سریال با تقریبا ۲۵۰ قسمت، یکی از طولانی‌ترین سریال‌های ساخته شده تا به امروز است که داستان آن طی دو فصل در دهه‌های ۶۰، ۷۰، ۹۰ می‌گذرد.